Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2021

Οι εθνομηδενιστικές ελίτ απέναντι στο έθνος


Του Γιώργου Καραμπελιά

Γνωρίζουμε πως η ανισομετρία μεταξύ έθνους και κράτους στην Ελλάδα –το γεγονός δηλαδή ότι το ελληνικό Έθνος, τουλάχιστον μέχρι σχετικά πρόσφατα, υπερέβαινε τις διαστάσεις του κράτους– δεν είχε επιτρέψει ποτέ στο παρελθόν την πλήρη σύμπτωση έθνους και κράτους. Και παρότι οι Κύπριοι αγωνιστές δάκρυζαν όταν έψαλλαν το «σκέπασε μάνα σκέπασε», αυτή τους συμπεριφέρθηκε μάλλον σαν μητρυιά που απόδιωχνε τα παιδιά της. 

Οι ελίτ του ελλαδικού κράτους, στην πλειοψηφία τους, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 80 ή 90 χρόνια της ιστορίας του, προσπαθούσαν διαρκώς να ανακόψουν τη βούληση του εθνικού σώματος για δημιουργία ενός ενιαίου ελληνικού κράτους που να περιλαμβάνει το σύνολο του έθνους. Πράγμα που έκαναν είτε κάτω από τη μόνιμη πίεση των μεγάλων δυνάμεων, που επιθυμούσαν μια μικρή Ελλάδα άθυρμα στα χέρια τους, είτε διότι είχαν ενστερνιστεί και οι ίδιοι την ίδια ιδεολογία –«η μικρά άλλα τίμιος Ελλάδα–  είτε, συνηθέστερα, και για τα δύο μαζί. Αυτό το γεγονός θα μεταβάλει την υπαρκτή, ήδη επί τουρκοκρατίας, διαφοροποίηση των ανώτερων τάξεων και των ελίτ  με το λαϊκό σώμα σε αντίθεση μεταξύ κράτους και έθνους.

Εξ ου και η γελοιότης του σχήματος που προωθούν οι εθνοαποδομητές πως «είναι το κράτος που συγκρότησε  το έθνος», όχι μόνο διότι το έθνος προϋπήρχε κατά χιλιετίες  του νεοελληνικού κράτους, αλλά και διότι το κράτος, αντίθετα, προσπαθούσε να συρρικνώσει το έθνος στα δικά του μέτρα και μεγέθη. Ο πρώτος που θα δοκιμάσει να άρει αυτή την ανισορροπία, εν μέρει επιτυχώς, υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος που είχε αναδειχθεί μέσα από την επανάσταση ενός τμήματος του αλύτρωτου ελληνισμού, πέραν του ελλαδικού Κράτους – της Κρήτης, η οποία εξεβίασε κυριολεκτικώς την ένταξή της στο ελληνικό κράτος. Ο Βενιζέλος ερχόταν από έξω, γι’ αυτό και θα επιχειρήσει μιαν αντίστροφη κίνηση, να φέρει το κράτος στα μέτρα του έθνους.

Εν τέλει, αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο ευρύτερο έθνος και τον στενό ελλαδισμό των κρατικών ελίτ–συσπειρωμένων γύρω από τον βασιλιά Κωνσταντίνο– θα οδηγήσει και στην πρώτη μεγάλη εμφύλια διαμάχη, από το 1915 έως το 1923, η οποία τελικά και θα οδηγήσει στη βίαιη συρρίκνωση του έθνους ώστε να προσαρμοστεί στα μεγέθη του κράτους, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το 1922, η σύμπτωση έθνους και κράτους –εκτός από την Κύπρο, τη Βόρεια Ήπειρο–, θα ολοκληρωθεί με την οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης. Εν συνεχεία, καθώς οι Έλληνες θα έχουν χάσει κάθε μεγάλο εθνικό όραμα, θα ακολουθήσει μία μακρά περίοδος εμφύλιων διαμαχών και αντιπαραθέσεων στη διάρκεια των οποίων το κράτος συχνά συγκρούεται με το λαϊκό σώμα, ή με ένα μεγάλο μέρος του, ακόμα και βίαια. Αυτό  θα συμβεί κατ’ εξοχήν στη διάρκεια του εμφυλίου, αλλά και στις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, στα Ιουλιανά και προφανώς στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Άλλωστε, αυτή η διαμάχη συνιστά εν μέρει και σύγκρουση στο εσωτερικό του λαϊκού σώματος – όπως ανάμεσα στις ελλαδικές μάζες και τις επήλυδες προσφυγικές μάζες, αλλά όχι μόνο, ή ανάμεσα στους παλαιοελλαδίτες  και τις νέες χώρες.  Και μέχρι τουλάχιστον τα Ιουλιανά του 1965, ακόμα και κατά τη δικτατορία, αυτή η παράμετρος θα είναι παρούσα και ενεργή στις εμφύλιες διαμάχες της χώρας. [Θα αρκούσε κανείς να δει την κατ’ ...

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ – Απόρριψη και δυσπιστία

 Του Γιώργου Καραμπελιά

Μια καταδίκη της γερμανικής ηγεμονίας
Το πρώτο και καθοριστικό συμπέρασμα από τις ευρωπαϊκές εκλογές είναι Τη ενίσχυση των φυγόκεντρων τάσεων απέναντι στη γερμανική Ευρώπη. Παντού, από τη Βρετανία έως την Ιταλία και την Ελλάδα, από την Ισπανία έως την Ουγγαρία και τη Φιλανδία, ενισχύθηκαν οι τάσεις προς την προτεραιότητα της εθνικής αυτονομίας έναντι μιας Ευρώπης που έχει μπει κάτω από τον ζουρλομανδύα της Μέρκελ και τη στρατηγική της λιτότητας. Στη Βρετανία ο κλασσικός βρετανικός απομονωτισμός ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και εκφράστηκε με τη μεταβολή του «ανεξαρτησιακού» κόμματος σε πρώτη δύναμη στις ευρωεκλογές. Στη Γαλλία η χαβιαριστερά των σοσιαλιστών, αλλά και η ευρωπαϊστικη «αριστερά» του Μελανσόν, ηττήθηκαν κατά κράτος μπροστά στη Λεπέν που εμφανίζεται ως υποστηρικτής της γαλλικής ανεξαρτησίας απέναντι στη Γερμανία. Στην Ιταλία ο Πέπε Γκρίλλο και το «κόμμα των πέντε αστέρων», παρά την υστερική φύση του αρχηγού του αναδείχθηκε σε δεύτερο κόμμα. 
 Στις περισσότερες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, την Αυστρία, τη Φιλανδία, την Ουγγαρία, θριάμβευσε η ξενοφοβική δεξιά. Ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία ενισχύθηκαν οι ...

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Γιώργος Καραμπελιάς - «Η αποστασία των διανοουμένων»

Δείτε το video: Ο δάσκαλος κ. Δημήτριος Νατσιός συζητά με τον εκδότη και συγγραφέα

Στα πρώτα χρόνια της σαρωτικής κρίσης, που άρχισε το 2009, με άδηλο τέλος –σήμερα, τέλη του 2012–, μπροστά στην πανθομολογούμενη ανικανότητα και διαφθορά των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, ο ελληνικός λαός αναζήτησε, προς στιγμήν, τη σωτηρία στη λεγόμενη «πνευματική ηγεσία».
Βρέθηκε, όμως, μπροστά στην «προδοσία των διανοουμένων» και την πλήρη εξάντληση των πνευματικών ρευμάτων που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική περίοδο.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο παγκοσμίων διαστάσεων, χαρακτηριστικό πάντως για τον δυτικό κόσμο. Οι διανοούμενοι, άλλοτε «συνείδηση» των λαών τους (Ζολά ή Ντοστογιέφσκι, Τόμας Μαν ή Ζαν Πωλ Σαρτρ, Γκράμσι ή Καμύ), πρωτοπόροι στα νέα πολιτιστικά και πολιτικά ρεύματα, αντίπαλοι ή τουλάχιστον επικριτικοί προς την εξουσία –αρχίζοντας από την παράδοση του Βολταίρου και δημιουργώντας το πρότυπο του επαναστάτη διανοούμενου με τον Ροβεσπιέρο ή τον Σαιν Ζυστ–, σήμερα έχουν σιγήσει.
Οι προβεβλημένοι διανοούμενοι έχουν μεταβληθεί σε θεράποντες της εξουσίας, σε αστέρες των τηλεοπτικών μέσων και σε φορείς της κυβερνητικής πολιτικής των χωρών τους. ...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Η αποστασία των διανοουμένων!! (ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ... Σφάζουν τους άλλους)

Εξαιρετικό άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά, άρθρο προβληματισμού και ανησυχίας για το μέλλον του έθνους, όπου μέσα στην δίνη της οικονομικής απαξίωσης της χώρας, παρατηρούμε ότι απουσιάζει ένας πρωταρχικός παράγων, κινητήριος μοχλός του έθνους, η διανόηση... (analystsforchange)

Του Γιώργου Καραμπελιά 

Στα πρώτα χρόνια της σαρωτικής κρίσης, που άρχισε το 2009, με άδηλο τέλος –σήμερα, τέλη του 2012–, μπροστά στην πανθομολογούμενη ανικανότητα και διαφθορά των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, ο ελληνικός λαός αναζήτησε, προς στιγμήν, τη σωτηρία στη λεγόμενη «πνευματική ηγεσία». 

Βρέθηκε, όμως, μπροστά στην «προδοσία των διανοουμένων» και την πλήρη εξάντληση των πνευματικών ρευμάτων που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική περίοδο.
 Πρόκειται για ένα φαινόμενο παγκοσμίων διαστάσεων, χαρακτηριστικό πάντως για τον δυτικό κόσμο. Οι διανοούμενοι, άλλοτε «συνείδηση» των λαών τους (Ζολά ή Ντοστογιέφσκι, Τόμας Μαν ή Ζαν Πωλ Σαρτρ, Γκράμσι ή Καμύ), πρωτοπόροι στα νέα πολιτιστικά και πολιτικά ρεύματα, αντίπαλοι ή τουλάχιστον επικριτικοί προς την εξουσία –αρχίζοντας από την παράδοση του Βολταίρου και δημιουργώντας το πρότυπο του επαναστάτη διανοούμενου με τον Ροβεσπιέρο ή τον Σαιν Ζυστ–, σήμερα έχουν σιγήσει.  ...

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Γ. Καραμπελιάς, Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα

Γεωργίου Δ. Παναγόπουλου, Επικ. Καθηγ. ΑΕΑ Βελλάς Ιωαννίνων
Εισήγηση παρουσίαση του βιβλίου: Γ. Καραμπελιάς, Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα. Αθήνα 2011, Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία Πάτρα 25/11/2011
«Ο Ρήγας αποτελεί μια ανεπανάληπτη φυσιογνωμία στην ελληνική ιστορία, εξ’ αιτίας ακριβώς της εκπληκτικής συνθετικότητας και πολυμορφίας του: Συγγραφέας ρομαντικών διηγημάτων και στιχουργημάτων, έργων επιστημονικής εκλαΐκευσης  και αρχαιογνωσίας, εκδότης καταπληκτικών χαρτών, χρησμολογικών βιβλίων και στρατιωτικής τακτικής, συγγραφέας επαναστατικού προγράμματος … ποιητής, λόγιος και λαϊκός, τραγουδιστής… προπαντός οργανωτής και αδάμαστος επαναστάτης μέχρι τέλους». Σε τούτη την πρόταση ο συγγραφέας του παρουσιαζόμενου σήμερα βιβλίου συμπυκνώνει τα χαρακτηριστικά μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας του τουρκοκρατούμενου Ελληνισμού, που επέπρωτο να γίνει το τραγικό πρωτοσφάγιο της ελευθερίας του γένους και ο ηρωικός άγγελος-εξάγγελος του εθνεγερτικού αγώνα των Ελλήνων του 21, του Αντωνίου Κυριαζή, πασίγνωστου σε όλους ως Ρήγα Βελεστνλή.
Μία από τις αρετές του πονήματος Καραμπελιά – για να έλθουμε πάραυτα in medias res – είναι η ευκρίνεια και το απροκατάληπτο της ερευνητικής προσέγγισης των πηγών στο σύνολό τους, αλλά και η τόλμη – τόσο σπάνια στους κύκλους των παρ’ ημίν διανοουμένων της σήμερον – με την οποία ο συγγραφέας φωτίζει σκόπιμα παρασιωπημένες ή, έστω, υποτιμημένες πτυχές του φαινομένου Ρήγας, για να ξεσκεπάσει περισσότερο ή λιγότερο έκδηλες ιδεολογικοπολιτικές σκοπιμότητες που με συνέπεια υπηρετεί μία δεσπόζουσα συνιστώσα της σύγχρονης ιστοριογραφίας μας (προσφυώς αποκληθείσα «εθνομηδενιστική» ή «εθνοαποδομητική») εμμένοντας σε ένα ερήμην των πηγαίων τεκμηρίων φιλοτεχνημένο πορτραίτο του Βελεστινλή ως προπαγανδιστή μιας άσαρκης «Δημοκρατίας της αρετής» γαλλικής ακραιφνώς.
Έτσι το πόνημα Καραμπελιά αποδίδει, καθ’ όσον γνωρίζω, για πρώτη φορά στην σχετική  ...

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Γιατί οι Έλληνες ανέχονται αυτή την κατάντια;

Γιατί ακόμα δεν έχουν ξεσηκωθεί οι Έλληνες;
Γιατί ανέχονται να τους πατάνε οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους; 
Γιατί αποδέχονται τη μεγαλύτερη συρρίκνωση του βιοτικού τους επιπέδου μετά την Κατοχή; Γιατί σιωπούν μπρος τον απόλυτο εξευτελισμό στον οποίο μας υποβάλλουν οι απόγονοι των ναζί και ταυτόχρονα κάνουν τεμενάδες στους Τούρκους πασάδες και τους σιωνιστές; 
Διότι ανέχτηκαν πάρα πολλά για τουλάχιστον τριανταπέντε χρόνια. 
Διότι συναίνεσαν αδιαμαρτύρητα σε μια δημοκρατία που είχε ως αντίτιμο την Κατοχή της Κύπρου. 
Διότι ανέχτηκαν άθλιους δημαγωγούς, ψευδολόγους και πλιατσικολόγους να τους κυβερνούν και να τους χειραγωγούνε. 
Διότι παρακολούθησαν αδιαμαρτύρητα τη συρρίκνωση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας τους και έμαθαν από τους κυβερνώντες να ζουν με δανεικά 
Διότι δέχτηκαν την αντικατάσταση των Ελλήνων εργαζομένων με φτηνούς μετανάστες και έχασαν έτσι σε μεγάλο βαθμό κάθε επαφή με την παραγωγή και διέλυσαν την κοινωνική και εθνική τους συνοχή.
Διότι ενώ προσχώρησαν στην ΕΟΚ και την Ευρωπαϊκή Ένωση δήθεν για να αντιμετωπίσουν την τουρκική επιθετικότητα κατάφεραν και να παρασιτοποιηθούν οικονομικά έναντι της Ευρώπης και της ευρωζώνης και να μην τολμούν να αντιμετωπίσουν τον νεο-οθωμανισμό. 
Διότι ανέχτηκαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που είχε ως συνέπεια όχι μόνο την ανάδυση της σκοπιανής ύβρεως, αλλά και την υποβάθμιση των Βαλκανίων, της μόνης πιθανής μας ανάσας. 
Διότι διέλυσαν έναν πολιτισμό τριών χιλιάδων χρόνων μέσα από την αντιπαροχή και την καταστροφή των πόλεων και των χωριών μας. ...