Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης.
Πράγματι, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο χερ Σόιμπλε τρελάθηκε και ζητάει ό,τι θέλει σχετικά με τις τελευταίες παροχές-ψίχουλα που μοίρασε ο πρωθυπουργός ως εφάπαξ βοήθημα.
Ζητάει από εδώ και πέρα να παίρνει την άδειά του η κυβέρνηση για ενδεχόμενες παροχές που μπορεί να δώσει.
Για την ίδια την κυβέρνηση φυσικά, δεν μπαίνει ζήτημα ότι ξάφνου άλλαξε πολιτική απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και ορθώνει ανάστημα.
Αντιθέτως, λιώσανε οι σόλες του Τσακαλώτου να πηγαινοέρχεται μεταφέροντας τις προσταγές των θεσμών...
Ο χερ Σόιμπλε δεν αντέχει στην ιδέα ότι από τα κλεμμένα λεφτά των συνταξιούχων κι από το ματωμένο πλεόνασμα, θα επιστρέψουν 300-500 ευρώ, στις τσέπες των απόμαχων της εργασίας και αυτό τον τρελαίνει.
Τον τρελαίνει γιατί υπάρχουν συντάξεις και πενιχρά επιδόματα, θέλει να βλέπει ανθρώπους να σιτίζονται από τα σκουπίδια, την ώρα που τα αφεντικά του πνίγονται στους αστακούς και στο χαβιάρι.
Ας δούμε όμως την περίπτωση Σόιμπλε λίγο αναλυτικότερα.
Δεν είναι προσωπικό ζήτημα και ποτέ άλλωστε δεν ήταν τέτοιο για το κεφάλαιο.
Απλά, αυτός είναι ο άνθρωπος που αποφάσισε να αποδεικνύει πόσο αδίστακτοι είναι όσοι διαφεντεύουν τις τύχες του πλανήτη.
Είναι αυτός που βλέπει τους λαούς σαν μερμύγκια και δε διστάζει να τα πατήσει.
Θέλει να του λέμε με χαρτί και καλαμάρι τι φάγαμε, τι ήπιαμε, πότε κοιμηθήκαμε, πότε ανασάναμε και γιατί.
Θέλει να βλέπει πόσα χρήματα κρατάμε στα χέρια μας κι αν μας περισσεύει κάτι να μας το παίρνει για το καλό μας.
Εδώ και εφτά χρόνια, βρίσκει γονατιστούς πρωθυπουργούς και τους ταράζει στη σφαλιάρα.
«Μαλώνει» με το ΔΝΤ για τα μάτια του κόσμου και, πίσω από τις πλάτες μας, μαζί με αυτό, σχεδιάζουν να μας πάρουν κι αυτά που μας έμειναν.
«Αν δεν τηρήσουμε τους κανόνες η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει» μας απειλεί.
Κι εμάς τι μας νοιάζει κύριε Σόιμπλε;
Δικό σας κατασκεύασμα είναι η ΕΕ. Ας πέσει και μακάρι να είναι στα κεφάλια σας.
Ο Αλέξης Τσίπρας το έχει ομολογήσει ότι «βρισκόμαστε υπό επιτροπεία» και ο αρχιεπίτροπος Σόιμπλε παίζει καλά το ρόλο του.
Κοντεύει να βγει το 2016 και η αξιολόγηση δεν έχει τελειώσει.
Η κυβέρνηση ψελλίζει όταν οι θεσμοί ζητούν τα πάντα.
Από το τέλος των εργασιακών κατακτήσεων, μέχρι το ολοσχερές πετσόκομμα των λιγοστών συντάξεων.
Πρωτογενή πλεονάσματα που ούτε η Γερμανία δεν μπορεί να παράξει, μπαίνουν ως προϋπόθεση για να δώσουν το ΟΚ στην αφαίμαξη που θα ...