Μια κορυφαία μορφή, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τον κόσμο!
Η επιτυχία και το ταλέντο της γυρνάει τη γη και χαρίζει σε όλους αριστουργήματα.
γράφει η
Περίοδος πολέμου (’41). Σε ένα ορεινό χωριό της Στ. Ελλάδας, το Τείχιο, γεννιέται η Ελένη Καραΐνδρου. Δένεται με τους ήχους από το χωριό της που της κρατούσαν συντροφιά. Η μελωδία του ανέμου, οι σταγόνες τις βροχής πάνω στη στέγη, το νερό που τρέχει. Μπόρεσε και εκτίμησε το τραγούδι από τα νυχτοπούλια, όμως και τη σιωπή του χιονιού. Τα πρώτα της ακούσματα ήταν τα δημοτικά τραγούδια και οι ψαλμωδίες.«Θυμάμαι έντονα τις Βυζαντινές Μελωδίες. Μπαίνοντας στην εκκλησία άκουγα τις φωνές των αντρών που έψελναν και οι ήχοι αντηχούσαν στην ψυχή μου».
Εφτά χρονών μετακομίζει μαζί με την οικογένειά της στην Αθήνα, όπου ανακάλυψε τον ηλεκτρισμό, το ραδιόφωνο, τα αυτοκίνητα. Το σπίτι τους είναι δίπλα σε ένα κινηματογράφο κι έτσι μπορεί να παρακολουθεί προβολές από το δωμάτιο της. Μέσα από τις ταινίες που έβλεπε βρήκε τους δύο μεγάλους έρωτες της ζωής της: τον κινηματογράφο και το πιάνο! Κι ήταν μόλις 8 χρονών…
Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου και θεωρίας στο Ελληνικό Ωδείο. Αυτοδίδακτη καλλιτέχνις… ή μάλλον μια«καθοδηγούμενη από το ένστικτο», χρησιμοποιώντας τα λόγια της. Εκτός μουσικής σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. ...
