Ενόψει
της ψηφοφορίας της Κυριακής για το νέο μνημόνιο η κοινωνία βρίσκεται
αγανακτισμένη και εξεγερμένη. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να βρει την
επίσημη πληροφόρηση σε σχέση με το ακριβές κείμενο που επιδιώκουν να
δεσμεύσει τη χώρα για τις επόμενες δεκαετίες. Οι ίδιοι οι βουλευτές,
όσοι εξ αυτών συναισθάνονται την κρισιμότητα των στιγμών και το
συνεπαγόμενο βάρος της ευθύνης τους, αναζητούν το κείμενο που καλούνται
από την κυβέρνηση της ‘ανίερης συμμαχίας’ να ψηφίσουν και οι αρμόδιες
υπηρεσίες της Βουλής απαντούν ότι δεν έχει καν φτάσει σε αυτές.
Την
ίδια στιγμή συγκεκριμένα ειδησεογραφικά δίκτυα ενημέρωσης δίνουν στη
δημοσιότητα το κείμενο, όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι στιγμής (στην
αγγλική ή σε μη-επίσημες και αμφίβολες μεταφράσεις), συνιστώντας τη
μοναδική πηγή πληροφόρησης τόσο για τους βουλευτές, όσο και για κάθε
έλληνα πολίτη. Ο ίδιος ο θεσμός του κοινοβουλίου και οι λειτουργίες του
αυτοϋπονομεύονται κατά αυτόν τον τρόπο, επιτρέποντας σε συγκροτήματα των
media να το υποκαθιστούν.
Πως
σε μία κρίσιμη στιγμή καθοριστική για τα επόμενα χρόνια καλείται ο
εκπρόσωπος του λαού, κάτω από αυτές τις συνθήκες, να αποφασίσει για
δεσμεύσεις που πρέπει να είναι αποτέλεσμα επιλογής στηριγμένης στην
πλέον τεκμηριωμένη γνώση;
Η
ιστορία διδάσκει ότι η δημοκρατία πρέπει να προστατεύεται
διαφυλάσσοντας τους θεσμούς και τις λειτουργίες της, διαφορετικά αφήνει
ανοιχτή την πόρτα στους ίδιους τους δολοφόνους της. ...