Αναζητώντας διέξοδο εν μέσω μιας καταστροφικής κατάστασης
Στο προηγούμενο άρθρο (Δρόμος, 3/10/2015) επιχείρησα να επισημάνω τις αιτίες οι οποίες ανάγκασαν την κυβέρνηση να υπογράψει ένα καταστροφικό Μνημόνιο. Κύρια αιτία, κατά τη γνώμη μου, ήταν ένα λάθος στρατηγικού χαρακτήρα: η επαναλαμβανόμενη βεβαίωση ότι η χώρα μας θα παραμείνει στην Ε.Ε. Η βασική αυτή θέση εμπόδιζε την κυβέρνηση να αξιοποιήσει ορισμένα πλεονεκτήματα υπέρ της Ελλάδας. Το Μνημόνιο υπογράφτηκε και το πρόβλημα συνεχίζει να διχάζει τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε σε κάθε ευκαιρία: Δεν πουλάμε. Θα θάψουμε τα μνημόνια. Πριν από την υπογραφή του Μνημονίου, η κυβέρνηση είχε ήδη αθετήσει πολλές από τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Με το Μνημόνιο δεσμεύεται για συγκεκριμένα μέτρα:
ΔΕΗ: Θα παραχωρηθεί το 50% του μεριδίου αγοράς της ΔΕΗ σε ιδιώτες-ανταγωνιστές. Επίσης, θα υπάρξει σύμπραξη με ιδιώτη-επενδυτή. Κατά το υπουργείο, στόχος είναι να διατηρηθεί ο κρατικός έλεγχος της ΔΕΗ και των ΕΛΠE (Ελληνικά Πετρέλαια). Με ποιο τρόπο;
Φυσικό αέριο: Πλήρης απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου.
ΟΛΠ: Σύμφωνα με το κείμενο της Σύμβασης, προσδιορίζεται ρητά ότι ο ΟΛΠ πωλείται όπως είναι, χωρίς καμιά εξαίρεση χώρου. Σύμφωνα με τη νέα Σύμβαση, ο επενδυτής θα διαχειρίζεται το εμπορικό κομμάτι. Θα πωληθούν τα σιλό. Θα πουληθεί σύσσωμο το παραλιακό μέτωπο της Δραπετσώνας, η περιοχή των Λιπασμάτων κ.λπ.
ΟΛΘ: Παρόμοια εκποίηση.
Σκουριές:
