Γράφει ο Δρ. Άρης Πετάσης*
Υφαίνεται μια νέα μορφή Ανταλκίδειας Ειρήνης που μας θυμίζει αυτή που Σπάρτη και Αθήνα είχαν κάνει όταν δέχτηκαν τον Πέρση Βασιλιά Αρταξέρξη Β’ ως ηγεμόνα της Ελλάδος (Ξενοφώντος:Hellenika V 1,31) με υπογραφή υποταγής του σπαρτιάτη Ανταλκίδα. Η συνθήκη προέβλεπε (κάτι που φαίνεται να γίνεται και τώρα):
1.) παράδοση της Κύπρου (και των τότε ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας) στους Πέρσες και
2.) αυτονομία των νησιών του Αιγαίου – αποστρατικοποίηση με σημερινή γλώσσα. Εξαιρούνταν Λήμνος, Ίμβρος και Σκύρος που είχαν κληρουχίες της Αθήνας ώστε η τελευταία να δεχτεί πιο ενεργά την περσική υποταγή.
Η Αθηναϊκή πολιτική ελίτ του 386 π.χ. προχώρησε πιο πέρα δεχόμενη την συνθήκη ως πρόσταγμα. Η επικυριαρχία των Περσών διήρκησε μέχρι τις ημέρες του Μεγάλου Αλέξανδρου.
Ο Πλάτωνας θεώρησε την συνθήκη ως άκρως ατιμωτική για τους Έλληνες περιγράφοντας την ως αισχρό και ανόσιο έργο. Στο γνωστό έργο Занимательная Греция ο Μιχαήλ Κασπάροφ αναφέρει: «Όπου απέτυχε ο Ξέρξης [στους περσικούς πολέμους του 5ου αιώνα] πέτυχε ο Αρταξέρξης.
Ο Πέρσης βασιλιάς έδινε εντολές στην Ελλάδα σαν να ήταν δική του χώρα. . .