Η Υπατία γεννήθηκε σε μια εποχή βαθιά επηρεασμένη από τον αριστοτέλειο μισογυνισμό, όταν τις γυναίκες τις θεωρούσαν γενικώς κάτι λιγότερο από ανθρώπους. Εντούτοις, έλαβε μια πρώτης τάξεως μόρφωση.
Σ’ αυτό το βιβλίο, θα δούμε συχνά να υπογραμμίζεται η καλή και σπάνια τύχη που της επιφύλαξε ο Θέων, ο φωτισμένος πατέρας της, μαθηματικός και αστρονόμος, που την δίδαξε ο ίδιος.
Είναι αλήθεια ότι, μέχρι τον εικοστό αιώνα, όλες σχεδόν οι γυναίκες μαθηματικοί δέχονταν τη διδασκαλία ενός άνδρα συγγενούς, ενός πατέρα συνήθως ή συζύγου.
Ο θρύλος λέει ότι ο Θέων φιλοδοξούσε να κάνει την κόρη του ένα τέλειο ανθρώπινο ον και, σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, το κατόρθωσε: η Υπατία ήταν σοφή, με πολλές γνώσεις, ενάρετη και όμορφη. Ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα της, έγινε και αυτή μια ξακουστή δασκάλα των μαθηματικών και της φιλοσοφίας.
Τον τέταρτο αιώνα, η αυξανόμενη πίεση των θρησκευτικών αιρέσεων είχε αναγκάσει χριστιανούς, Εβραίους και ειδωλολάτρες να παρακολουθούν ξεχωριστά σχολεία, όμως η Υπατία δίδασκε τους πάντες και το σπίτι της είχε γίνει κέντρο όπου μαζεύονταν οι σοφοί για να κουβεντιάσουν φιλοσοφικά και επιστημονικά ζητήματα.
Εκτός από τη διδασκαλία, η Υπατία έγραφε και κείμενα πάνω στα μαθηματικά.
Όπως συνηθιζόταν εκείνο τον καιρό, αυτά τα κείμενα ήταν κατά κανόνα σε μορφή σχολίων πάνω στα έργα προγενέστερων μαθηματικών κολοσσών, όπως ο Ευκλείδης, ο Απολλώνιος και ο Διόφαντος.
Στα βιβλία της, η Υπατία συμπεριέλαβε νέες λύσεις σε παλαιά προβλήματα, καθώς και νέα προβλήματα για να προκαλεί το ενδιαφέρον σε οξυδερκείς σπουδαστές.
Βοήθησε επίσης τον πατέρα της στα αστρονομικά και μαθηματικά κείμενά του και συνέταξε πίνακες με τις θέσεις των ουράνιων σωμάτων. . .
