Ακούμε συχνά την άποψη πολλών, κυρίως βολεμένων συμπατριωτών μας, ότι κακώς επιρρίπτουμε ευθύνες για την κατάντια της πατρίδος μας στους ξένους και ότι η ευθύνη είναι δική μας και θα πρέπει να γίνουμε καλύτεροι για να φτιάξουμε μία ελεύθερη, ευνομούμενη και ανεξάρτητη χώρα και αυτό που χρειάζεται είναι να ανασκουμπωθούμε και να δουλέψουμε περισσότερο. Το πρόβλημα αυτού του ισχυρισμού είναι ότι φαίνεται λογικοφανής και γίνεται εύκολα αποδεκτός από τους δήθεν ορθολογιστές και μάλιστα μορφωμένους ανθρώπους. Ή πραγματικότητα όμως είναι ότι ο συλλογισμός αυτός ενέχει μόνο την μισή αλήθεια και επομένως στο σύνολο του είναι ψευδής.
Έχει ήδη αναλυθεί από πολλούς ιστορικούς και έχουμε ζήσει στο πετσί μας την ανθελληνική στάση της Δύσης από την εποχή των Σταυροφοριών μέχρι και την Μικρασιατική καταστροφή. Η αλήθεια είναι ότι και εμείς σαν λαός χάσαμε τις ηθικές και κοινωνικές αξίες που συνιστούν μία συνεκτική και ευνομούμενη πολιτεία. Ο αμοραλισμός, ο καταναλωτισμός, ο ατομικισμός, ο εθνομηδενισμός και ο πιθηκισμός βαρβαρικών μοντέλων διαβίωσης, που εισήγαγε η μεταπολίτευση με πρωτεργάτες τους σοσιαλΗστές του ΠΑΣΟΚ με υποστηρικτές τους δήθεν αριστερούς, ακόμη και τους δεξιούς τάχα πατριώτες, αποτελούν το μέρος της δικής μας ευθύνης. Όμως εθνική η ιστορική εμπειρία που μας άφησαν οι πρόγονοι μας διδάσκει ότι η ηθική κατάπτωση ενός λαού βαρύνει πρωτίστως τους άρχοντες του.
Όσον αφορά τους ξένους, θεωρούμε τάχα θεμιτό για αυτούς να κοιτάνε το δικό τους συμφέρον το οποίο συνίσταται στην εξουθένωση των αδυνάτων, και ενώ παλαιότερα αυτό εκδηλωνόταν με την στρατιωτική βία σήμερα έχει αλλάξει μορφή και εκδηλώνεται με την οικονομική εξάρτηση σε βαθμό καταπάτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων των εξαρτημένων χωρών.
Η παγκοσμιοποίηση με το δόγμα της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, αγαθών και ανθρώπινου δυναμικού, που στηρίζεται σε ένα ελεγχόμενο από τους ισχυρούς χρηματοπιστωτικό σύστημα, δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης των αδυνάτων ...
