Απαιτούνται έμπειροι και ικανοί, όχι ανίκανα κομματόσκυλα

Οδεύοντας προς την δημιουργία κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, δέον είναι να αναφερθούμε στην αναγκαιότητα, την εθνική κυρίως, της επιλογής των προσώπων που θα συμμετέχουν σε αυτήν, δεδομένης της παταγώδους αποτυχίας προηγούμενων πολιτικών προσώπων που επελέγησαν να συνδράμουν στην κυβέρνηση της χώρας και τελικά απεδείχθη πως υπηρέτησαν με τον σκληρότερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα εκείνα που ήθελαν να πλήξουν την ίδια την χώρα, το Σύνταγμα, τους θεσμούς και ιδιαίτερα την Ελληνική κοινωνία.

Ο Αντώνης Σαμαράς, οφείλει να σκεφθεί την συμμετοχή προσώπων που έχουν την πολιτική αλλά και την επαγγελματική εμπειρία ιδιαίτερα ευαίσθητων τομέων, όπως είναι αυτοί της Παιδείας, της Υγείας, της Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας, της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής, της ενέργειας και της οικονομίας. Αυτοί οι τομείς αποτελούν το μεταίχμιο της ό,ποιας πολιτικής που θα στοχεύει στην κοινωνική ασφάλεια και ευμάρεια, στην εξασφάλιση των δικαιωμάτων και των κεκτημένων της χώρας. Και σε αυτούς ακριβώς τους τομείς θα πρέπει να τοποθετηθούν άνθρωποι που έχουν εντρυφήσει επαγγελματικά στα εξειδικευμένα και άκρως εθνικής σπουδαιότητας αντικείμενα.
Τολμώντας να αναφέρουμε ένα παράδειγμα, νοούμε πως είναι απολύτως ανόητο να χρησιμοποιηθούν άνθρωποι όπως ο Λοβέρδος και Χρυσοχοΐδης, οι οποίοι υπήρξαν πρόσωπα – λάβαρα της εφαρμογής του μνημονίου και των επαχθών του διατάξεων και εφαρμογών στην Ελληνική κοινωνία, ενώ χαρακτηρίζονται και ως απολύτως αποτυχημένοι υπουργοί, αφού με μεγάλη ευκολία παρεχώρησαν δικαιώματα των υπουργείων που ανέλαβαν, ενώ κατόρθωσαν να διαλύσουν – καταστρέψουν οτιδήποτε με το οποίο ασχολήθηκαν.  ...

Περικλής Κοροβέσης: Θα δει, σύντομα και ξεκάθαρα, ο καθένας από αυτούς που τους ψήφισε,τα χέρια τους που είναι βουτηγμένα στο αίμα

Θα δει, σύντομα και ξεκάθαρα, ο καθένας από αυτούς που τους ψήφισε, ότι δεν είναι μόνο αυτές οι γυαλισμένες φάτσες τους που βγαίνουν στην τηλεόραση, αλλά είναι και τα χέρια τους που είναι βουτηγμένα στο αίμα, αφού έχουν σκοτώσει, τουλάχιστον 2μιση χιλιάδες ανθρώπους, σαν παραγωγή αυτοκτονιών, για να μην αναφέρουμε τους άστεγους, τους εξαθλιωμένους, κλπ." ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Περικλής Κοροβέσης, σχολιάζει τα αποτελέσματα των ελληνικών εθνικών εκλογών στην Κρυσταλία Πατούλη, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs. 
Κατ’ αρχήν, νομίζω ότι τα εκλογικά αποτελέσματα είναι πάρα πολύ καλά, από την άποψη, ότι:
Οι δυνάμεις του δικομματισμού και του μνημονίου δεν θα άφηναν τα πράγματα έτσι, θα το πάλευαν μέχρι τελικής πτώσεως. Και τώρα, τα καταφέρανε! Μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. ...

Πως έφθασε ο Εφιάλτης να κουνάει το χέρι και να κάνει σαν τρελός κατά των πολιτών που κατέστρεψε;

Αγαπητοί μου συμπατριώτες,

Ζούμε μια παράδοξη εποχή.

Ζούμε σε μια εποχή που αν γινόταν τώρα η Μάχη των Θερμοπυλών (όχι οτι δεν γίνονται παρόμοιας σημασίας, διπλωματικές όμως μάχες και σήμερα) με τα γνωστά αποτελέσματα, θα καλούνταν στα κανάλια ο Εφιάλτης να πει την άποψή του!!!!

Κι όχι μόνο αυτό....

Εφόσον θα καλούνταν ο Εφιάλτης να πει την εκδοχή του είναι φυσικό επόμενο να έβγαζε και γλώσσα...

Σου λέει: "Αφού με κάλεσαν, προφανώς κάποιοι είναι με το μέρος μου.... καλό κι αυτό. Ευκαιρία λοιπόν να βγώ κι από πάνω.... Κι αν τυχει κι είναι και κανένας συγγενής του Λεωνίδα στο ακροατήριο θα τον ξεχέσω κιόλας...."

Παρακολουθείστε λοιπόν έναν από τους σύγχρονους Εφιάλτες στην αντιπαράθεσή του με τον Ελληνα πολίτη.... Θα απολαύσετε την, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, κατά τα άλλα "αυθόρμητη" "έκρηξη" τύπου "με πνίγει το δίκαιο"....

Παρακάτω μπορείτε να δείτε το ίδιο πρόσωπο όταν επισκέφθηκε τις "σκηνές" των σύγχρονων "Περσών"...

Το χαλασμένο γερμανικό γονίδιο

Πολλές είναι οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί σχετικά με τα κίνητρα της Γερμανίας πίσω από τα σκληρά μέτρα που έχει επιβάλει στην Ελλάδα. Άλλες τα αποδίδουν στην προτεσταντική ηθική, άλλες σε υφέρποντα ναζιστικά γονίδια, άλλες στο σύνδρομο της Βαϊμάρης, άλλες σε εγγενή τιμωρητική διάθεση, που συνάδει με την αρχέγονη εικόνα της Frau Blücher και της νταρντάνας γερμανίδας γκουβερνάντας, και πάει λέγοντας. 

Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν πλησιάζει την αλήθεια που είναι απλή και άλλη: 

Το πρόβλημα των Γερμανών δεν είναι ηθικό, αλλά γονιδιακό. Και παρά τον άμεσο συνειρμό για κάποιο λανθάνον γονίδιο που αναπαράγει τον φασισμό από τη μια γενιά στην άλλη, το χαλασμένο γερμανικό γονίδιο, δεν είναι αυτό, αλλά το «γονίδιο της χαράς», εξακριβωμένο από τα καλύτερα εργαστήρια βιοτεχνολογίας και από τους πλέον διεισδυτικούς ψυχολόγους. 

Τι άλλωστε να φταίει που οι Γερμανοί στην πλειοψηφία τους αδυνατούν να γευτούν ακόμα και τις ελάχιστες χαρές της ζωής, όταν και η ανεργία μειώνεται και η οικονομία τους πλέει με φουσκωμένα τα πανιά;  

Θα μου πείτε ότι στενοχωριούνται και τύπτονται που βλέπουν τους καημένους τους Έλληνες και τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς να ταλαιπωρούνται, με τους ίδιους να επωφελούνται από την ταλαιπωρία τους. Αποκλείεται, αποφαίνονται οι ειδικοί. Το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και μόνιμο. ...

Ελπίζω να είναι μούφα οι φήμες

Γράφει ο ΜπαρμπαΝίκος Αρβανίτης

 === Ο νέος Τσιριμώκος – Κουβέλης ήταν έτοιμος από καιρό και λίγο πολύ, τη συμπεριφορά του την περιμέναμε.
 === Στις εκλογές της 6-5-2012, σαν λαός κάναμε πραγματικό άλμα και συντρίψαμε τα κόμματα των προδοτών. Πλειοψηφικά ο λαός έκανε δημοψήφισμα και απέρριψε τη προδοσία, και ως επί το πλείστον τίμησε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
=== Ο λαός ψήφισε ελπίδα και άμεση απομάκρυνση, από τις προδοτικές επιλογές ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. — Ο λαός τιμώρησε αυτά τα κόμματα και έστειλε τεράστεια ποσότητα πολιτικής σαβούρας στη χωματερή, Αν δοθεί στον λαό ακόμα μια ευκαιρία, η τιμωρία θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. === Είναι σίγουρο, ότι τα πουλημένα ΜΜΕ, παίζουν τον βρόμικο ρόλο τους, κάνουν προπαγάνδα και παραπληροφόρηση, ώστε να επηρεάσουν υπέρ των συμφερόντων τους.
 === Είναι θετικό, ότι μέχρι στιγμής, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντιστέκεται σταθερά και απορρίπτει τις πιέσεις.
 === Από σήμερα, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες, για ενδοτισμό του Καμμένου. Οι ιστοσελίδες του, σχεδόν από 6-5-2012, είναι σε απόλυτη αδράνεια και επί της ουσίας, οι δηλώσεις του, σαν απάντηση στις φήμες για συνεργασία του με τους υπεύθυνους που μέχρι χθές αντιπολιτευόταν, τις θεωρώ ελλειπείς και διφορούμενες. Αν ο Καμμένος συμμετάσχει σε συγκυβέρνηση με τα κόμματα που υποδούλωσαν τη πατρίδα μας στους τραπεζίτες. Ο λαός δεν του έδωσε καμία εντολή να συνενοηθεί με τους δωσίλογους Βενιζέλο και Σαμαρά. Ο λαός τον ψήφισε για όσα διαλαλούσε ότι πίστευε και ήθελε να εφαρμόσει.
 === Ελπίζω, ότι η μειωμένη πρόσβαση στα ΜΜΕ, είναι η αιτία. Ελπίζω, να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη προβολή της επικαιρότητας, που κάποιοι άλλοι την έχουν καθημερινό ψωμοτύρι. === Αν ο Καμμένος γίνει ακόμα ένας κωλοτούμπας και δωσίλογος, η κατάσταση στην Ελλάδα θα αγριέψει και θα αγριέψει όσο δεν το φαντάζονται οι υπάλληλοι της τρόϊκα .

 ==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η Ρωσία θέλει να στείλει παρατηρητές για τις εκλογές στην Ελλάδα! Γιατί άραγε;

Για ποιόν λόγο η Μόσχα ενδιαφέρεται για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα; Υπάρχουν ενδείξεις τέτοιες στην Μόσχα που δημιουργούν υποψίες αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος στην χώρα γεννήθηκε και που πέθανε η δημοκρατία;

Λίαν προσφάτως είδαμε να εξαιρείται αναίτια μία ρωσική εταιρεία (διαβάστε παρακάτω αναλυτικά) που εκδήλωσε ενδιαφέρον για επιχειρηματική δράση στην Ελλάδα. Παλαιότερα είδαμε άλλες (πολύ χειρότερες και άκρως εθνικά επικίνδυνες) "παρεμβάσεις" Ελληνικών κυβερνήσεων, που αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν πληρωμένο "υλικό" επειδή είχε ρωσικό λογισμικό (περίπτωση συστήματος GIS που αγόρασε η ΕΥΠ, αλλά δεν δούλεψε χωρίς να αιτιολογηθεί η άρνηση χρησιμοποίησής του). Την ίδια -περίπου- χρονική περίοδο είδαμε την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να υπεκφεύγει σχετικά με τον αγωγό Μπ0υργκάς - Αλεξανδρούπολη, μέχρις ότου κατορθώθηκε τελικά να "παγώσει" το σχετικό έργο που θα απέφερε πολύ σημαντικά ποσά στην Ελλάδα. ...

Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ---- ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ..!!‏

Δε χωρεί πλέον αμφιβολία ότι η μεταπολίτευση στην Ελλάδα λειτούργησε σαν προκάλυμμα για συμμορίες που άλωσαν τα δυο μεγάλα κόμματα, έφτασαν σε υψηλά κομματικά και κυβερνητικά αξιώματα, λεηλάτησαν τα… δημόσια οικονομικά, δημιούργησαν νέα οικονομικά και πολιτικά τζάκια και υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας μας για δεκαετίες. Όπως οι ιοί στην ανθρώπινη βιολογία, έτσι και οι συμμορίες αυτές αποίκισαν τα δυο κόμματα και επιδίωξαν να εκδιώξουν όσους αρχικά αντέδρασαν στο βίο και πολιτεία τους. Κρύβονταν πίσω από πολιτικούς οι οποίοι ήλπιζαν ότι θα διακριθούν στην πολιτική ως μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις και υπήρξαν, είτε άθελά είτε ηθελημένα, τη βιτρίνα εγκληματικών οργανώσεων που σε αντίθεση με τη Σικελική μαφία δε ρίσκαρε όταν απομυζούσε τον εθνικό πλούτο από θέση εξουσίας και με ασυλία, βουλευτική και υπουργική…

Για τη διεφθαρμένη κάστα, το δικομματικό σύστημα δημιουργούσε την ψευδαίσθηση της αλλαγής. Αντί της παραδοσιακής και ξεπερασμένης δικτατορίας όπου δεν υπάρχει “εναλλακτική” λύση διακυβέρνησης, ο δικομματισμός παρείχε τη βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας: το ένα κόμμα ερχόταν στην εξουσία αλλάζοντας τη εικόνα του, προωθώντας νέα πρόσωπα και  ...

Λίγες Σκέψεις... Απαιτώντας, όχι επαιτώντας...

...είχα ξαναγράψει κάποιες σκέψεις για λέξεις που χάνουν σιγά-σιγά την αξία τους, ίσως και να χάνονται από το λεξιλόγιο μας! Με όσα βλέπω, ζω και αντιλαμβάνομαι σιγά-σιγά χάνονται όλο και περισσότερες λέξεις καθημερινά πολύ έντεχνα από κάποιους...

 ...πράγματι, ας μιλήσουμε για τη λέξη "απαιτώ"! 
Δεν είναι φοβερή λέξη? Πόσο συχνά απαιτούμε στη καθημερινή μας ζωή?
 Μάλλον πότε απαιτήσαμε κάτι τελευταία φορά? Δεν είναι αστείο? Αν ψάξουμε λίγο μέσα μας, θα δούμε πως έχουμε καιρό να απαιτήσουμε κάτι άμεσα, ίσως έμμεσα και πάλι εκεί που μας έπαιρνε και με συνθήκες ευνοϊκές κοιτώντας να έχουμε ούριο άνεμο. Το άσχημο είναι πως κάθε ημέρα αν προσέξουμε, μιλάμε όλο και πιο σιγά, πιο φοβισμένα, αλλά και πιο νευρικά... Τη λέξη "απαιτώ" την αντικαθιστούμε καθημερινά με τη λέξη "επαιτώ"! Επαιτούμε για τα βασικά αγαθά, για λίγο ενδιαφέρον, για λίγη στοργή, αγάπη, να δείξουμε πως είμαστε εδώ, ενώ στη πράξη αργοπεθαίνει το "εγώ" μας! Πόσο συχνά σκεφτόμαστε πως εμείς ορίζουμε καταστάσεις στη καθημερινή ζωή μας? Πόσο συχνά βάζουμε τη "λεπτή κόκκινη γραμμή" που ορίζουμε στον άλλο μέχρι πού μπορεί να φτάσει, που ορίζει τα δικαιώματά μας?
Πόσο πολύ επαιτούμε για αυτονόητα πράγματα, όπως πχ τροφή, στέγη, αγάπη, σεβασμό και τί πραγματικά λαμβάνουμε;
Δεν είναι γελοίο το ότι σκύβουμε το κεφάλι συνεχώς και όπου βρούμε μπόσικο τον/την σύντροφό μας ξεσπάμε εκεί ή στα παιδιά μας?
Όπως έλεγε και ο Παπακωνσταντίνου σε ένα στοίχο του: "ρε πού τη βρήκα τόση λεβεντιά"...