Στην κρίσιμη αυτή περίοδο μια ισχυρή Δημοκρατική Συμπαράταξη με κορμό τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία αποτελεί εγγύηση για τη διασφάλιση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, την εθνική συνεννόηση, την πολιτική σταθερότητα, την υλοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στη δημόσια διοίκηση, στην οικονομία, στο πολιτικό σύστημα και την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας στον πυρήνα ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προσδοκίες που δημιούργησε, απέτυχε παταγωδώς να κυβερνήσει τον τόπο γιατί απέναντι σ’ αυτές τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, προέταξε τον λαϊκισμό, τον πολιτικό αμοραλισμό, τον εθνικό διχασμό, τον ευρωσκεπτικισμό, τον κρατισμό, τον κομματισμό, την πελατοκρατία. Με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του και με το λόμπυ της δραχμής σε νευραλγικά κυβερνητικά πόστα, η Ελλάδα έφτασε στην άτυπη χρεοκοπία, με κλειστές τράπεζες, με ουρές στα ΑΤΜ, με λουκέτα σε επιχειρήσεις, με νέο κύμα απολύσεων, με 60 δις. ευρώ επιπρόσθετο δημοσιονομικό κόστος και στο κατώφλι της εξόδου από το ευρώ.
Η Ελλάδα έπρεπε να απωλέσει πόρους και δυνατότητες, να επιστρέψει στην ύφεση, να εξαντλήσει τα τελευταία αποθέματα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας, για να αναγκαστεί ο Αλέξης Τσίπρας να συνειδητοποιήσει τα αδιέξοδα της πολιτικής του και να υπογράψει ένα τρίτο πολύ πιο επώδυνο μνημόνιο. Όλοι αυτοί οι έξι μήνες ήταν στρωμένοι με ψέματα, με πράξεις που δίχασαν το λαό, με αποκορύφωμα το ψευδεπίγραφο ...
