Εάν κάποιος ξεστόμιζε παλαιότερα ότι η Ρωσία θα κόντραρε σε γεωπολιτικό επίπεδο στα ίσια τις Η.Π.Α., θα τον θεωρούσαν τουλάχιστον γραφικό. Και όμως σήμερα αυτό συμβαίνει.
Στο επίκεντρο της ρώσο-αμερικανικής αντιπαράθεσης βρίσκεται στην παρούσα φάση η Ελλάδα. Η Αθήνα δέχεται πιέσεις τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Ρώσους για τον περίφημο διαγωνισμό των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ. Οι Αμερικανοί, έχοντας πρόσβαση στα ελληνικά κέντρα αποφάσεων, θέλουν πάση θυσία ν’ αποτρέψουν μια ενισχυμένη ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας Ρωσίας και απειλούν. Στην Ουάσινγκτον γνωρίζουν ότι, όπου αναμειχθεί ενεργειακά-διπλωματικά η Ρωσία του Πούτιν, αποτελεί δύσκολο αντίπαλο.
Από την άλλη οι Ρώσοι πιέζουν και θέλουν ν’ αποκτήσουν τουλάχιστον την ΔΕΠΑ, προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στις ενεργειακές πηγές της Ευρώπης. Πέραν τούτου επιδιώκουν να τους δοθεί η δυνατότητα (ψάχνουν την αφορμή) ενισχυμένης παρουσίας στον ελληνικό χώρο. Σε διαφορετική περίπτωση θα βάλουν σε παχύ πάγο τις ελληνό-ρωσικές σχέσεις, όπως αφήνουν να εννοηθεί στο Κρεμλίνο.
Η λογική υπαγορεύει, πως η ελεύθερη αγορά δεν μπορεί να επεκτείνεται πέρα από κάθε όριο. Η δημόσια περιουσία πρέπει να ανήκει στον λαό και να ελέγχεται πάντοτε από το κράτος, τουλάχιστον κατά 51%, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για οργανισμούς κοινής ωφέλειας. ...
Στο επίκεντρο της ρώσο-αμερικανικής αντιπαράθεσης βρίσκεται στην παρούσα φάση η Ελλάδα. Η Αθήνα δέχεται πιέσεις τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Ρώσους για τον περίφημο διαγωνισμό των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ. Οι Αμερικανοί, έχοντας πρόσβαση στα ελληνικά κέντρα αποφάσεων, θέλουν πάση θυσία ν’ αποτρέψουν μια ενισχυμένη ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας Ρωσίας και απειλούν. Στην Ουάσινγκτον γνωρίζουν ότι, όπου αναμειχθεί ενεργειακά-διπλωματικά η Ρωσία του Πούτιν, αποτελεί δύσκολο αντίπαλο.
Από την άλλη οι Ρώσοι πιέζουν και θέλουν ν’ αποκτήσουν τουλάχιστον την ΔΕΠΑ, προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στις ενεργειακές πηγές της Ευρώπης. Πέραν τούτου επιδιώκουν να τους δοθεί η δυνατότητα (ψάχνουν την αφορμή) ενισχυμένης παρουσίας στον ελληνικό χώρο. Σε διαφορετική περίπτωση θα βάλουν σε παχύ πάγο τις ελληνό-ρωσικές σχέσεις, όπως αφήνουν να εννοηθεί στο Κρεμλίνο.
Η λογική υπαγορεύει, πως η ελεύθερη αγορά δεν μπορεί να επεκτείνεται πέρα από κάθε όριο. Η δημόσια περιουσία πρέπει να ανήκει στον λαό και να ελέγχεται πάντοτε από το κράτος, τουλάχιστον κατά 51%, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για οργανισμούς κοινής ωφέλειας. ...