Nα είσαι ευγνώμων γι’ αυτό που έχεις – To βίντεο που έχει κάνει 180 εκατ. ανθρώπους να κλάψουν.. - VIDEO: "Be grateful for what you have!"

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτά που έχουν και πάντα ζητάνε κάτι παραπάνω. Κάποιοι βρίσκουν την ευτυχία μέσα από υλικά αγαθά, ενώ μερικοί άλλοι σε μικρά καθημερινά πράγματα.

Αυτό το βίντεο που θα δείτε, έχει αγγίξει τα 180 εκατ. views  από την στιγμή που ανέβηκε στο facebook. Το βίντεο με τους animation χαρακτήρες ξεκινά με ένα άνθρωπο που κοιτά από το παράθυρο του ακριβού αυτοκινήτου του ένα ελικόπτερο. Η μόνη του σκέψη είναι πως θα μπορούσε να το αποκτήσει.

Την ίδια σκέψη κάνουν και άλλοι τρεις άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι ευχαριστημένοι με το αυτοκίνητο που ήδη έχουν. Στην συνέχεια, εμφανίζεται ένας ποδηλάτης, ο οποίος θα ήθελε να αγοράσει ένα αυτοκίνητο, καθώς και ένας πεζός. Ωστόσο, στο τέλος κρύβεται το νόημα όλου του βίντεο.

Έξω από το μπαλκόνι κάθεται ένα άτομο που είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Η δικιά του σκέψη, όμως, δεν είναι ούτε τα ακριβά αυτοκίνητα, ούτε κάτι μεγάλο, αλλά κάτι πολύ απλό…

Δείτε το βίντεο:

Ο Καπουτζίδης απάντησε στον Κούγια: Είμαι ευτυχισμένος… άνεργος ομοφυλόφιλος – Προετοιμασμένος να πάω στα δικαστήρια

Αποστομωτική απάντηση Καπουτζίδη : 

Είμαι ένας άνεργος ομοφυλόφιλος – Αν θέλει ο Κούγιας πάμε στα δικαστήρια

Ο σεναριογράφος και ηθοποιός Γιώργος Καπουτζίδης απάντησε στον Αλέξη Κούγια μετά την ανακοίνωση του ποινικολόγου που απειλεί με μηνύσεις

Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ μίλησε το βράδυ της Δευτέρας, ο Γιώργος Καπουτζίδης.

Ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης έδωσε τη δική του απάντηση στην δήλωση του Αλέξη Κούγια.

Ο Γιώργος Καπουτζίδης ακόμη αποκάλυψε κάποια πράγματα για την προσωπική του ζωή αλλά και μίλησε με συγκινητικά λόγια για τον πατέρα του.

Η ανακοίνωση του Αλέξη Κούγια για τον Γιώργο Καπουτζίδη...

«Κοινωνικές ανισότητες και κοινωνικός αποκλεισμός», Σκεύος Παπαϊωάννου

(Αναδημοσίευση από την τριμηνιαία επιστημονική έκδοση του ΑΠΘ «Κοινωνία και Ψυχική Υγεία).  Σελίδα 20:   https://www.psy.auth.gr/sites/default/files/Periodiko_6th_volume.pdf

Ο Σκεύος Παπαϊωάννου είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας και Διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικής Ανάλυσης και Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Έρευνας του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης*.

Εισήγηση στο Συνέδριο «Κοινωνία και Ψυχική Υγεία», στη θεματική ενότητα «Κοινωνικός Αποκλεισμός», 20-21/10/2007, Θεσσαλονίκη.

Λένε πως η εργασία παράγει πλούτο!

Τότε γιατί οι εργάτες δεν είναι πλούσιοί;

Berthold Brecht

A. Εισαγωγικές σκέψεις

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών. Ένας μεγάλος μετασχηματισμός βρίσκεται σε εξέλιξη και που κατά μερικούς έχει οδηγήσει σε αλλαγή παραδείγματος. Ανεξάρτητα αν πρόκειται για μετανεωτερικότητα, για ένα ανολοκλήρωτο πρόγραμμα της νεωτερικότητας, για μια καπιταλιστική ή μετακαπιταλιστική κοινωνία, για μια κοινωνία των κινδύνων ή για μια κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης, έρχεται από πολύ μακριά και δεν αφήνει τίποτα ανέπαφο.

Ούτως ή άλλως η νεοφιλελεύθερη αντίληψη έχει διαδοθεί ανά τον κόσμο δίκην επιδημίας και απειλεί με αλλαγή εποχής, αλλαγή παραδείγματος. Αυτή παράγει και απελευθερώνει τεράστιο δυναμικό από ανασφάλεια, αδυναμία, κοινωνική απένταξη, περιθωριοποίηση και κοινωνικό αποκλεισμό, ανεργία, φτώχεια, ανισότητες και ανορθολογικότητα, αποσυλλογικοποίηση και εξατομίκευση.

Οικείες δομές και κοινότητες αλληλεγγύης, αξίες, συμπεριφορές και στρατηγικές ζωής διαβρώνονται, αποδυναμώνουν και δεν προσφέρουν πλέον καμιά σιγουριά. Αγώνες αιώνων για μια τάξη της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δικαιοσύνης αμφισβητούνται. Όλα αυτά παγκοσμιοποιούνται και ισχύουν όχι μόνο για τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και τα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και για χώρες της περιφέρειας γενικά και ιδιαίτερα για τις αγροτικές και δομικά μη αναπτυγμένες περιοχές. «Ποτέ άλλοτε στην ιστορία αυτού του πλανήτη και της ανθρωπότητας δεν έπληξαν η βία, η ανισότητα, ο αποκλεισμός, η πείνα και διαμέσου αυτών η οικονομική καταπίεση τόσες πολλές ανθρώπινες υπάρξεις» (W. Siebel, 1977, σελ. 74)

Στις τελευταίες μάλιστα περιοχές η κατάσταση είναι ακόμη πιο δραματική, αφού αντιδρούν πολύ αργά έναντι αυτών των αλλαγών και μάλιστα, απροετοίμαστες όπως είναι, αντιδρούν, βασιζόμενες σε παραδοσιακές μορφές συνείδησης και συμπεριφοράς, αμυντικά, εν μέρει με απόλυτη απόρριψη, εν μέρει με άκριτη αποδοχή ή ακόμη και με έναν αναποτελεσματικό συνδυασμό και των δύο.

Σε μια τέτοια μεταβατική φάση από την παράδοση στη νεωτερικότητα διαλύονται παλιές δομές, αλλά δεν δημιουργούνται νέες και πάντως όχι αμέσως. Εξάλλου, οι όποιες προσπάθειες δημιουργίας δομών προέρχονται συνήθως από τα πάνω και ειδικότερα στην Ελλάδα με αφορμή την ύπαρξη πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κοινωνία των πολιτών, εθισμένη σε μια δημοκρατία μέσω αντιπροσώπων, τους οποίους θεωρεί συνήθως ως υπόχρεους προσωπικών εξυπηρετήσεων, είναι απλώς θεατής μιας εξέλιξης την οποία βιώνει εν μέρει καρτερικά εν μέρει τραυματικά.

Οι υποκειμενικές δομές είναι βέβαια πιο επίμονες και δύσκαμπτες ενάντια σε αλλαγές και βρίσκονται σε σχέση ασύγχρονη, αναντίστοιχη προς τις αντικειμενικές συνθήκες. Η κοινωνική διαδικασία εκσυγχρονισμού οδηγεί στο επίπεδο των σχέσεων ζωής σε φαινόμενα μιας κοινωνικής αλλαγής, που διαλύουν το σχετικά σταθερό και προβλέψιμο σύνθετο παιγνίδι των οικονομικών, αξιακών και πολιτιστικών κανόνων με τους υποκειμενικούς τρόπους επεξεργασίας και πρότυπα προσανατολισμού, το οποίο μέχρι τώρα χαρακτήριζε μια συλλογική σχετικά ισχύουσα κατανόηση της κανονικότητας («κανονική» ζωή, «κανονική βιογραφία»). Αυτό σημαίνει όμως, ταυτόχρονα, ότι ένας μεγάλος αριθμός διασυνδέσεων μεταξύ των συνθηκών ζωής και των πρότυπων των υποκειμενικών τρόπων ζωής έγινε εφικτός και (τουλάχιστον εν μέρει) κοινωνική πραγματικότητα. Ο Münchmeier μιλάει σε σχέση με αυτό το φαινόμενο για έναν «πολλαπλασιασμό των προτύπων κανονικότητας». Η διάλυση της συλλογικής δεσμευτικότητας του θεσμού της «κανονικής βιογραφίας» συνεπάγεται ταυτόχρονα την «εξατομίκευση» των προτύπων ζωής. Αυτό σημαίνει ότι αυτά θα πρέπει να τύχουν επεξεργασίας, να παραχθούν και να νομιμοποιηθούν ατομικά και μάλιστα συγκριτικά πιο έντονα (R. Münchmeier, 1992, σελ. 134). Αυτό οδηγεί σε μια σειρά από φαινόμενα κρίσης, που θέτουν παραδοσιακές δομές υπό αμφισβήτηση. Όσο βέβαια οι ...