Σα να μὴν υπήρξαμε ποτὲ κι όμως πονέσαμε απ᾿τὰ βάθη.Ούτε που μας δόθηκε μία εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον.
Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει χαρτοπαίζοντας με το θάνατο στα ψέματα.
Και λέγαμε πως δεν έχει καιρό η αγάπη να φανερωθεί ολόκληρη.Μία μουσικὴ άξια των συγκινήσεών μας δεν ἀκούσαμε.
Βρεθήκαμε σ᾿ένα διάλειμμα του κόσμου ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Θα σωθοῦμε από μία γλυκύτητα στεφανωμένη με αγκάθια.
Δεν έχει η απαλὴ ψυχή βραχώδη πάθη και πάντα λέει το τραγούδι της υπομονής.
Ω θα γυρίσουμε στην ομορφιὰ μία μέρα …
Με τη θυσία του γύρω φαινομένου θα ανακαταλάβει,
η ψυχὴ τη μοναξιά της....
