Γεννήθηκε το 1926, στο Βαρέζε της Λομβαρδίας. Ο μεγαλύτερος από τρία παιδιά, μεγάλωσε σε περιβάλλον ισχυρής πολιτικής συνείδησης, μα και καλλιτεχνικού αναβρασμού. Η μητέρα του, Πίνα Ρότα-Φο, ήταν η συγγραφέας του βιβλίου Il Paese delle Rane (Η Χώρα των Βατράχων), στο οποίο περιγράφεται η μεταμόρφωση των Ιταλικών επαρχιών στις αρχές του εικοστού αιώνα. Ο πατέρας του, διευθυντής σιδηροδρόμου, ήταν μάχιμος σοσιαλιστής και λάτρης του ερασιτεχνικού θεάτρου.
Ο Φο επέδειξε από νωρίς τη δημιουργική φύση του. Το 1940 ξεκίνησε να σπουδάζει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Brera, στο Μιλάνο. Το 1943 κατατάχθηκε εθελοντικά στο στρατό του Μουσολίνι, κάτι για το οποίο χρειάστηκε να λογοδοτήσει πολλάκις ως ενήλικας. Κατά τον ίδιο, η επιλογή έγινε για να μην κινηθούν υποψίες, δεδομένου ότι η οικογένειά του φυγάδευε Εβραίους για λογαριασμό της Αντίστασης.
Μετά τον πόλεμο, στράφηκε στην αρχιτεκτονική. Μια αναπάντεχη ψυχολογική κατάρρευση, όμως, τον έστειλε στην πόρτα του ψυχολόγου. Εκείνος τον συμβούλεψε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπά πραγματικά. Έτσι, ο Ντάριο Φο άρχισε να δουλεύει πάνω στο θεατρικό αυτοσχεδιασμό. Σύντομα παρουσίαζε τους δικούς του μονολόγους.
Ξεκινήματα και γνωριμία με τη Φράνκα Ράμε
Το 1950 ο Φο συνεργάστηκε με τον ηθοποιό και συγγραφέα Φράνκο Παρέντι, αποκτώντας τις πρώτες του εμπειρίες στο χώρο του ραδιοφώνου. Ο Παρέντι εντυπωσιάστηκε από την ευχέρεια με την οποία ο Φο αναπαριστούσε ιστορίες από την παιδική του ηλικία. Το 1951, προσκεκλημένος αυτή τη φορά από τη RAI, σκανδάλισε το συντηρητικό κρατικό ραδιόφωνο, διασκευάζοντας με το δικό του τρόπο τραγωδίες του Σαίξπηρ.
Το 1953 γράφει, σκηνοθετεί και σχεδιάζει σκηνικά και κοστούμια για τη σατιρική παραγωγή Το Δάκτυλο Στο Μάτι (Il dito nell’ occhio). Για τις ανάγκες του ρόλου του μαθητεύει κοντά στον Jacques Lecoq, από όπου και μαθαίνει να κινείται σα μίμος. To έργο έχει τεράστια επιτυχία και σηματοδοτεί την αρχή της ενασχόλησης του Φο με τη μουσική, καθώς γράφει τραγούδια με τον Φιορέντζο Κάρπι.
Το 1954 παντρεύεται τη Φράνκα Ράμε, επίσης ηθοποιό. . . .
