Διαβάστε ένα άρθρο του Ν. Φωτόπουλου στην "Αυγή", στο οποίο εξηγεί την αναγκαιότητα μιας γενικής απεργίας διαρκείας. Τα βασικά του σημεία μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους και θέτουν προ των ευθυνών τους - εκτός από τη γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ - και την ηγεσία και τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζουμε ότι η Τάση μας ήταν η μόνη που είχε υποστηρίξει τη γενική πολιτική απεργία διαρκείας στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, με όλες τις υπόλοιπες να τάσσονται ενάντιά της και με την ηγεσία της ΔΕΑ μάλιστα, να απαιτεί και να επιτυγχάνει τη ματαίωση της σχετικής ψηφοφορίας.
Αν δει κανείς αυτό το φαινόμενο παίρνοντας διάφορες γνώμες από τον χώρο των συνδικαλιστών, πως δηλαδή σήμερα απεργεί και κινητοποιείται λιγότερος κόσμος απ' ότι πριν τρία χρόνια, θα ακούσει απίστευτα πράγματα, μέχρι ότι ο κόσμος τρώει από τα έτοιμα ή ότι είναι βολεμένος και ασυνείδητος.
Ο πραγματικός όμως λόγος εδράζεται στα εξής:
Πρώτον έχει χαθεί η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη του κόσμου της εργασίας προς εμάς που τον εκπροσωπούμε.
Δεύτερον έχει περάσει στο υποσυνείδητο της συντριπτικής πλειονότητας των εργαζομένων η καταστροφική αντίληψη της αποτελεσματικότητας των αγώνων.
Τρίτον έχει πιάσει τόπο η μαύρη προπαγάνδα του συστήματος ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική και ότι αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος και
Δεν δώσαμε όραμα, προοπτική και ελπίδα.
Ειδικά το τελευταίο, χωρίς να υποτιμώ την αξία όλων των άλλων, είναι κομβικής αξίας ζήτημα και παίζει καθοριστικό ρόλο στην κινητοποίηση των πλατιών μαζών του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Γι' αυτό, εάν δεν θέλουμε να συνεχίσει η ίδια κατάσταση, εάν θέλουμε να βάλουμε φρένο και να σταματήσουμε αυτές τις βάρβαρες, αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές, εκείνο που πρέπει να κάνουμε άμεσα, σήμερα είναι να εξαλείψουμε τις αιτίες που κρατούν τα εκατομμύρια του κόσμου της εργασίας μακριά από τα συνδικάτα, τις απεργίες και τα συλλαλητήρια με πρώτη και κυριότερη την άποψη περί της "μη" αναποτελεσματικότητας των αγώνων.
Πιστεύω πως η απάντηση εδράζεται στον εγκληματικό τρόπο ...