Ουλρίκε Μάινχοφ-Από το χριστιανικό πασιφισμό στην ένοπλη δράση της RAF

Η επίσημη εκδοχή του θανάτου της, βασιζόμενη σε δυο ιατροδικαστικές εκθέσεις, έκανε λόγο για αυτοκτονία, οι φωνές όμως όσων υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για δολοφονία δε λένε να κοπάσουν ως σήμερα.

Στις 9 Μάη 1976 η Ουλρίκε Μάινχοφ, ηγετικό μέλος της ένοπλης οργάνωσης “Φράξια Κόκκινος Στρατός” (RAF), βρισκόταν κρεμασμένη στο κελί της στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Σταμχάιμ στη Στουτγγάρδη. Η επίσημη εκδοχή, βασιζόμενη σε δυο ιατροδικαστικές εκθέσεις, έκανε λόγο για αυτοκτονία, οι φωνές όμως όσων υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για δολοφονία δε λένε να κοπάσουν ως σήμερα. Η συγκρατούμενή της Γκούντρουν Ένσλιν, που μαζί με άλλα τρια μέλη της RAF, περιλαμβανομένου του αρχηγού της Αντρέας Μπάαντερ, θα εντοπιζόταν νεκρή υπό επίσης αμφιλεγόμενες συνθήκες ενάμιση χρόνο αργότερα, υποστήριζε πως την προηγουμένη συζητούσε με τη Μάινχοφ νέες στρατηγικές υπεράσπισης και το βράδυ πριν την αυτοκτονία άκουγε μουσική από το κελί της. Οι δικηγόροι της δεν επιτράπηκε να είναι παρόντες κατά τη διάρκεια συλλογής στοιχείων από το κελί της, το οποίο βάφτηκε εξολοκλήρου δυο μόλις μέρες μετά την ανεύρεση του πτώματος. Η αδερφή της Βίνκε, μέχρι το θάνατό της πέρσι, υποστήριζε πως η αδελφή της της είχε εκμυστηρευτεί πως αν βρισκόταν νεκρή στη φυλακή αυτό θα σήμαινε φόνο.

Η Μάινχοφ σε παιδική ηλικία

H Ουλρίκε Μαρί Μάινχοφ γεννήθηκε στις 7 Οκτώβρη 1934 στο Όλντενμπουργκ από ζευγάρι ιστορικών τέχνης, ενώ ο πατέρας της ήταν μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, που συνέβαλε στην έκθεση των Ναζί περί “Εκφυλισμένης Τέχνης”. Τον έχασε σε μικρή ηλικία, το 1940, ενώ 8 χρόνια αργότερα έφυγε από τη ζωή και η μητέρα της. Η κηδεμονία της Μάινχοφ και της μεγαλύτερες αδελφής της ανατέθηκε σε μια φίλη της μητέρας τους. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε καθολικό σχολείο, ενώ το 1955 ξεκίνησε σπουδές ψυχολογίας, παιδαγωγικής και γερμανικής φιλολογίας, αλλάζοντας αργότερα σε ιστορία και ιστορία τέχνης. ...

Ουλρίκε Μάινχοφ: ΔΙΑΛΥΟΜΑΙ! ΣΙΩΠΗ! Παντού σιωπή... Πρέπει να αντέξω Να αντισταθώ Αν μάθεις πως αυτοκτόνησα να είσαι σίγουρη ότι ήταν φόνος!

Εισαγωγή για το VIDEO:" 
Πρόκειται για ένα θεατρικό μονόλογο που έγραψαν μαζί ο Ντάριο Φο και η Φράνκα Ράμε. Είναι οι ίδιοι που, στις αρχές της δεκαετίας του '70, με το έργο τους «ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», μετά από παραστάσεις τις οποίες παρακολούθησαν ένα εκατομμύριο ιταλοί, συνεισέφεραν στην επανεξέταση της υπόθεσης του θανάτου ενός αναρχικού --εργάτη σιδηροδρόμων- κατά την διάρκεια ανάκρισης του από τους καραμπινιέρους.
Η υπόθεση αυτή είχε κλείσει από τη μεριά της αστυνομίας και των διωκτικών αρχών με το αιτιολογικό της αυτοκτονίας.
Η επανεξέταση της υπόθεσης ενοχοποίησε την αστυνομία,καθώς αποδείχτηκε η δολοφονική εκπαραθύρωση του αναρχικού...όπως ακριβώς περιγράφονταν και στην θεατρική παράσταση.
Το κείμενο για την δολοφονία της Ούλρικε Μάϊνχοφ παρουσιάζει μιαν θεματική αντιστοιχία με τον«τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» αλλά μόνο μέχρι εκεί.Ο μονόλογος αυτός θέλει να μπει πολύ περισσότερο στο μυαλό της αντάρτισσας και να το γεφυρώσει με τις καθημερινές σκέψεις χιλιάδων «υπηκόων», παρά να ασχοληθεί με τα γελοία αστυνομικά προσχήματα.

ΟΝΟΜΑ: Ουλρίκε ΕΠΩΝΥΜΟ: Μάϊνχοφ ΓΕΝΟΥΣ: Θηλυκού ΗΛΙΚΙΑ: Σαρανταενός χρονών…Ναι! Είμαι παντρεμένη. 
Έκανα δύο παιδιά με καισαρική. Ναι είμαστε χωρισμένοι με τον άντρα μου. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Δημοσιογράφος ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ: Γερμανίδα Συγκρούστηκα με την άρχουσα τάξη και τους νόμους της που τους έχει προστάτες της, για να μπορεί να εκμεταλλεύεται και να κάνει κουμάντο σε όλα, στα πάντα. Ακόμα και στο ίδιο το μυαλό μας, στις σκέψεις μας, τα λόγια μας, τα συναισθήματα μας, τη δουλειά μας, τον τρόπο που μας αρέσει να αγαπάμε ή να κάνουμε έρωτα, ολόκληρη τη ζωή μας. Γι’ αυτό με κλείσατε εδώ μέσα αφεντικά του κράτους δικαίου. Φυσικά όλοι είναι ίσοι απέναντι στους νόμους σας, εκτός απ’ αυτούς που δεν συμφωνούν με τα ιερά σας και τα όσια. Εσείς είστε που υποβιβάσατε τη γυναίκα. Ό,τι λοιπόν μου στερήσατε τόσα χρόνια σα γυναίκα, μου το προσφέρεται τώρα: 

ΙΣΗ ΠΟΙΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ. Τι ειρωνεία! Σας ευχαριστώ! Με ανταμείψατε με το νόμισμα της πιο σκληρής φυλάκισης. Απομόνωση και κρύο μέσα σε μια φυλακή νεκροταφείο. Στην ποινή δηλαδή της εξόντωσης των αισθήσεων μου. Πόσο ευγενική έκφραση θα ήταν να ‘λεγα ότι με θάψατε ζωντανή σ’ ένα τάφο. Λευκό το κελί, οι τοίχοι, λευκά τα κουφώματα, η πόρτα περασμένη με σμάλτο, για να μην ...