Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής AEJ/IFJ
Συνήθως όταν εμφανισθεί τα φαινόμενο της κρίσης σε μια κοινωνία, τότε θα παρατηρήσουμε και την απομυθοποίηση της δήθεν κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτό βιώνει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία 7 χρόνια.
Όσοι μιλούν περί αντιθέτου πριν ξεσπάσει η οικονομική φιλελεύθερη κρίση, τότε που όλα ήταν καλυμμένα με τον μανδύα της επίπλαστης ευημερίας, τους χαρακτηρίζουν ως εκτός τόπου και χρόνου. Ακόμα και ως γραφικούς.
Η αλήθεια είναι πικρή είτε αρέσει, είτε όχι.
Οι άνθρωποι μέσα τις κοινωνίες πρώτα γυρνούν την πλάτη στα κοινά μετά αποφεύγουν να κοιτάξουν το τι είναι δίκαιο, καθώς το φως του ήλιου της δικαιοσύνης είναι αφόρητο και τους καίει τα μάτια.
Είναι βέβαια ενοχλητικό, γιατί πρέπει να κοπιάσουν και να σκεφτούν τον άλλον, τον συμπολίτη, τον γείτονα, τον σύντροφο.
Οι «ξύπνιοι» αναλαμβάνουν να κοροϊδέψουν τους πολλούς, δεν σέβονται τον άλλον ως πρόσωπο και ως υπόσταση.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανακαλύπτεις με τον καιρό ότι η κοινωνία αποτελείται εκτός από ήρωες, από προδότες, καταδότες, αλλά και κυρ «Παντελήδες».
Θέατρο σκιών αυτά που βλέπεις και γίνεσαι μάρτυρας κάθε λογής απαξίωσης της χώρας σου.
Η θεμελίωση και εδραίωση της Δημοκρατίας μέσα από ένα σωστό και δίκαιο μοίρασμα κοινωνικών ρόλων. Αυτό ήταν το απαραίτητο συστατικό για την...