O πόλεμος του 1940 ξεσπά και ο Πάνος, έφηβος ακόμα, οργανώνεται στην ΕΠΟΝ. Αργότερα βγαίνει στο βουνό, εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και στη συνέχεια στο Δημοκρατικό Στρατό.
Στο βουνό τραυματίζεται και μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Εκεί, δίχως να ζητηθεί ή γνώμη του, του ακρωτηριάζουν το δεξί πόδι. Συλλαμβάνεται μετά από μια δίκη- παρωδία καταδικάζεται δις εις θάνατον. Η εκτέλεση τελικά αναβλήθηκε.
Ο Πάνος αργότερα θα διηγείτο το χρονικό της αναβολής, αναφέροντας ότι τα μαλλιά του άσπρισαν μέσα σε μια νύχτα. Τέλη Δεκέμβρη 1949 μεταφέρεται στις φυλακές της Κεφαλλονιάς και στα επόμενα χρόνια οργώνει όλες τις φυλακές της Ελλάδας.
Το 1958, αρρωσταίνει βαριά και το 1961 αναχωρεί- με τη βοήθεια του ΚΚΕ- για τη Σοβιετική Ένωση για θεραπεία. Εκεί νοσηλεύεται για τρία ολόκληρα χρόνια και θεραπεύεται. Ταυτόχρονα, του δίνεται η ευκαιρία να σπουδάσει μουσική. Το 1965 επιστρέφει στην Ελλάδα και ξεκινά την πρώτη του καλλιτεχνική δουλειά. Στην αρχή τραγουδά σε καπηλειά για ένα πιάτο φαί.
Κατόπιν, γνωρίζει τον Αντώνη Γιατράκο και αρχίζει να τραγουδά για πρώτη φορά με αμοιβή. Με την πάροδο του χρόνου δουλεύει σε καμπαρέ, ταβέρνες, σκυλάδικα και σε κάθε είδους στέκια. Γνωρίζεται με τους συνθέτες του Νέου Κύματος και συνεργάζεται με τον Μάνο Λοϊζο και τον ...
