Ο Γιώργος Σεφέρης, θέλοντας να περιγράψει την αξία του βιβλίου τού Γιάννη Μακρυγιάννη, είχε γράψει: «…είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη». Όμως, ο γνωστός άγνωστος Στρατηγός Μακρυγιάννης, χωρίς υπερβολή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν ο πρώτος και καλύτερος blogger του 1800.
Ο χαρακτήρας του, καθώς και τα κίνητρα που τον οδήγησαν στην καταγραφή
των Απομνημονευμάτων, προσομοιάζει πολύ με την ιδιοσυγκρασία των
περισσοτέρων ιστολόγων (bloggers) – ειδικά εκείνων που εισήλθαν στην
ιστολογία έχοντας μια κάποια ηλικία… Η δε αντιμετώπισή του από την τότε
εξουσία –που έτρεμε τα γραπτά του– ήταν ανάλογη των τρόπων που
μετέρχονται και οι σημερινές εξουσίες, για τους σύγχρονους ιστολόγους
που «προκαλούν» με την παρρησία και τις αλήθειες τους.
Ο Μακρυγιάννης, αν ζούσε στις μέρες μας, δεν θα υπέφερε να βλέπει «το άδικο να πνίγει το δίκιο». Με τη χαρακτηριστική ιδιοφυΐα και το πείσμα του, θα μάθαινε την τεχνολογία και με τα κολλυβογράμματα, στα ελληνικά όχι σε greeklish, θα αναρτούσε –με το γνωστό θάρρος της γνώμης– τις απόψεις του στο προσωπικό ιστολόγιο:
Ο Μακρυγιάννης, αν ζούσε στις μέρες μας, δεν θα υπέφερε να βλέπει «το άδικο να πνίγει το δίκιο». Με τη χαρακτηριστική ιδιοφυΐα και το πείσμα του, θα μάθαινε την τεχνολογία και με τα κολλυβογράμματα, στα ελληνικά όχι σε greeklish, θα αναρτούσε –με το γνωστό θάρρος της γνώμης– τις απόψεις του στο προσωπικό ιστολόγιο: