Το κραχ του 2008 σηματοδότησε ένα κρίσιμο stress test για τα ευρωπαϊκά κράτη πρόνοιας με δραματικές επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της τεράστιας αύξησης της ανεργίας, της διεύρυνσης των μισθολογικών και εισοδηματικών ανισοτήτων και της αύξησης της φτώχειας.
Οι αυξήσεις των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, που απαιτούνται για την πρόληψη μιας οικονομικής κατάρρευσης, ανάγκασαν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να προβούν σε επώδυνες περικοπές στις υπηρεσίες πρόνοιας για να στηρίξουν τα δημόσια οικονομικά, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την υποστήριξη της πρόνοιας για τις ευάλωτες ομάδες.
Το συνολικό εύρος των απαντήσεων της πολιτικής ευημερίας είναι ετερογενές, ανόμοιο και άνισο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η απάντηση στη Μεγάλη Ύφεση συνοδεύτηκε από βαθιές κοινωνικές συγκρούσεις, ενώ σε άλλες τα αντιδημοφιλή μέτρα διαχείρισης κρίσεων έλαβαν ευρεία συναίνεση από κόμματα της αντιπολίτευσης, συνδικάτα και εργοδοτικές οργανώσεις.
Παράλληλα με τις σοβαρές περικοπές, υπήρξαν δυναμικές προσπάθειες για ανοικοδόμηση κοινωνικών προγραμμάτων και θεσμών, για προσαρμογή των ρεπερτορίων πολιτικής -όχι μόνο σε εγχώριο επίπεδο αλλά και σε επίπεδο ΕΕ- στη νέα πραγματικότητα της οικονομίας της γνώσης και μιας γηράσκουσας κοινωνίας.
Συνολικά, η μακρά δεκαετία του 2010 έδειξε ότι το μέλλον της εργασίας και της ευημερίας είναι στα χέρια μας: είναι απολύτως δυνατό να διαμορφώσουμε αυτό το μέλλον με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχεται κοινωνική ασφάλιση χωρίς αποκλεισμούς, να επιτευχθεί υψηλή απασχόληση, να προωθούνται και να διατηρούνται οι ανθρώπινες ικανότητες σε όλη τη ζωή- πορεία, και καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας. . . .
Παρουσίαση του βιβλίου:
