“Τα αιολικά πάρκα δεν παύουν να είναι βιομηχανικές εγκαταστάσεις που έχουν ολέθριες επιπτώσεις όταν εγκαθίστανται σε ευαίσθητα φυσικά οικοσυστήματα, όπως είναι, ιδίως, οι δρυμοί, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις κ.λπ.
Επιπλέον, η εν χρήσει τεχνολογία των τεραστίων ανεμογεννητριών, δεν συμβιβάζεται διόλου με την μικράν κλίμακα του Ελληνικού τοπίου.
Τούτο και μόνον τις αποκλείει από το τοπίο των νησιών, των ακρωτηρίων, των ακτών κ.λπ., που συνιστούν την μοναδικότητα του ελληνικού τοπίου.
Κατά ουδεμία λογική βιωσιμότητος όλα αυτά μπορούν να αγνοηθούν για την παραγωγή αιολικής ενεργείας.
Η έννομη αξία της καθαρής ενεργείας έπεται της προστασίας του πολυτίμου φυσικού κεφαλαίου της Χώρας, στο οποίο ανήκουν τα ευαίσθητα δασικά οικοσυστήματα μας, ως τα ιερά βουνά μας, οι αλπικές ζώνες των, οι δρυμοί των, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις στην ηπειρωτική χώρα, και εξ ολοκλήρου τα μικρά νησιά, οι ακτές, τα ακρωτήρια και εν γένει το νησιωτικό τοπίο.
Οι ύπατες αξίες της βιώσιμης χωροταξίας είναι η προστασία του ελληνικού τοπίου και η διαφύλαξη των πολυτίμων φυσικών οικοσυστημάτων μας. Εάν δεν γίνονται σεβαστές οι αξίες αυτές, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα η παραγωγή αιολικής ενεργείας. Δεν συγχωρείται με κανένα τρόπο η θυσία πολυτίμου φυσικού . . .