Οκτάβιο Λοσάνο Πας, από τη μία ο πολυτιμότερος συγγραφέας και ποιητής της Ισπανόφωνης ελίτ και από την άλλη πολιτικός διπλωμάτης της αριστεράς με αντιφάσεις και πτυχές της ζωής του ακόμα άγνωστες…
Γεννημένος σε μία μικρή πόλη του Μεξικού, στις 31 Μαρτίου του 1914, στο αποκορύφωμα της Μεξικάνικης Επανάστασης μεγάλωσε με την φροντίδα του παππού του Ιρενέο Πας-βετεράνος στρατιώτης και μυθιστοριογράφος- και της μητέρας του Χοσεφίνα Λοσάνο, αφού ο πατέρας του μικρού Οκτάβιο, όντας δικηγόρος και σύμβουλος στο πλευρό του Εμίλιο Ζαπάτα-ηγέτης των ανταρτών αγροτών της επανάστασης-, έλειπε για μεγάλα χρονικά διαστήματα από την οικογένεια.
Κατάφερε μέσα από τις δυσμενείς συνθήκες των παιδικών του χρόνων να μπει σε κολέγιο και να αποφοιτήσει από αυτό την στιγμή που όλη του η οικογένεια εξορίστηκε από το Μεξικό μετά την δολοφονία του Ζαπάτα. Ο Οκτάβιο καταλήγει στις Η.Π.Α. όπου για πρώτη φορά, κάτω από την επήρεια του παππού του, έρχεται σε επαφή με κλασσικά δημιουργήματα της ευρωπαϊκής και μεξικανικής λογοτεχνίας ενώ παράλληλα ακολουθεί και τα βήματα του πατέρα του στην νομική. Λίγο αργότερα, σε εφηβική ηλικία μόλις 19 ετών, εμφανίζονται οι πρώτες απόπειρες ποιημάτων του, πιο γνωστό το Καμπεγιέρα-Cabellera με έντονη επίδραση στην γραφή από τον Ν.Χ. Λώρενς.
Μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα είχε ανακαλύψει τους μεγάλους συγγραφείς Χουάν Ραμόν Χιμένεθ και Αντόνιο Ματσάδο που έγιναν οι κρυφοί μέντορές του στα πρώτα του γραπτά.
Επόμενο κατόρθωμα το Λούνα Σιλβέστρε-Luna Silvestre (Ασημένιο Φεγγάρι), μία συλλογή ποιημάτων που τράβηξε το ενδιαφέρον των διανοούμενων της εποχής, ο κύκλος του Οκτάβιο αρχίζει να μεγαλώνει και κάπως έτσι το 1932 με την οικονομική συνεισφορά φίλων ιδρύει την πρώτη φιλολογική επιθεώρηση, τη Μπαραντάλ. ...
