«πώς γράφεται ένα τραγούδι;» η απάντηση στα “Τρία σημειώματα” του Νότη Μαυρουδή
(1ο μέρος)
Η παρέα επέμενε στο ερώτημα, αφού τόνισε πρώτα πως ο συγγραφέας κι ο ποιητής έχουν τις λέξεις και τα νοήματά τους, ο ζωγράφος έχει τα σχήματα και τα χρώματα. Ο συνθέτης τραγουδιού ή εν γένει μουσικής, εκτός από τον στίχο, πώς ντύνει με ήχους (νότες) τις λέξεις και δημιουργεί ατμόσφαιρα, ύφος, ήθος, και προκαλεί μνήμη και συναισθήματα; Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι η πρώτη φορά που τα ακούω και γνωρίζω πως πάντα ενδιαφέρουν και εντυπωσιάζουν τους έξω από τη διαδικασία τής μουσικής σύνθεσης.
Δεν είναι εύκολη μια περιγραφή των «διαδικασιών» πάνω σε μια πνευματική εργασία, όπου το άυλο στοιχείο πρυτανεύει και ορίζει τα πάντα… Η μουσική, κατεξοχήν άυλη τέχνη, (την ακούμε, μας συγκινεί και μας προκαλεί συναισθήματα, αλλά δεν την βλέπουμε, ούτε την αγγίζουμε…) γεννιέται από την προϋπάρχουσα σχέση τού δημιουργού με το μουσικό όργανο που παίζει. Τα μουσικό θέμα που επεξεργάζεται ένας εγκέφαλος, διαρθρώνεται και εξελίσσεται με τη στήριξη ενός οργάνου (συνήθως κιθάρας, πιάνου, πλήκτρων γενικώς), με το οποίο η ανθρώπινη σκέψη συνδέεται και δημιουργεί μελωδίες, φράσεις, ενότητες, ρυθμούς, εισαγωγές κλπ. Ο συνθέτης ενός τραγουδιού, οργανώνει το άυλο υλικό του, στηριζόμενος κυρίως στις λέξεις (τους στίχους) και στο βάθος των νοημάτων τα οποία κατευθύνουν την δημιουργία τής τελικής ατμόσφαιρας… Ο συνθέτης ψάχνει (η πιο σωστή λέξη είναι: ανιχνεύει) έναν μελωδικό κώδικα με τις νότες να ακολουθούν μια πορεία και οι οποίες εν τέλει να σχηματίζουν «ενιαίο σώμα» με τον στίχο.
Δεν είμαι σίγουρος πως έγινα κατανοητός…
