"...Πληθαίνει γύρω μας η απανθρωπιά, ο κυνισμός, η αντικατάσταση της δικαιοσύνης από την ωμή ισχύ. Ενισχύονται οι δυνάμεις που θέλουν να κάνουν την ανθρωπότητα ένα γκρίζο πολτό, ικανό μόνο να παράγει και να καταναλώνει, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα διασκέδασης που σε αφήνει άδειο σακί. Προχωράνε τα δρεπανηφόρα άρματα που θέλουν να κόψουν την παιδεία και ν' αφήσουν ανεμπόδιστη την αλλοτρίωση και την ψυχική συντριβή. Προχωράνε όλα αυτά, στο όνομα της επιδίωξης μεγαλυτέρου κέρδους.
Έχει σίγουρα πολλή δουλειά να κάνει ο πολιτισμός μας. Όχι για περισσότερο κέρδος, αλλά για τον σεβασμό του ανθρώπου. Για την αξιοπρέπεια του..."
Έχει σίγουρα πολλή δουλειά να κάνει ο πολιτισμός μας. Όχι για περισσότερο κέρδος, αλλά για τον σεβασμό του ανθρώπου. Για την αξιοπρέπεια του..."
Ο Γιάννης Παρασκευαΐδης μίλησε στην «Kιβωτό της Ορθοδοξίας» μέσα από το γηροκομείο του Αιγίου για τον αδερφό του, την περιουσία του, την αρρώστια του και τις τελευταίες του στιγμές…
Από τον Νίκο Νικόλιζα
«Ο αδερφός μου έσκασε από τη στεναχώρια του για όσα του καταλόγιζαν και του έγραφαν. Περιουσία δεν είχαμε, απολύτως τίποτα. Ακόμα και τα δώρα που του χάρισαν οι αρχηγοί κρατών βρίσκονται όλα στη δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τα τελευταία λόγια που μου είπε πριν “φύγει” ήταν: “Γιάννη, δύναμη και πίστη για τους καιρούς που έρχονται”».Τον Γιάννη και τον Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη χώριζαν 13 ολόκληρα χρόνια και ένας σκληρός αγώνας για επιβίωση, μιας και η οικογένεια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καταγόταν από την Ξάνθη και αργότερα ήρθε στην εμπόλεμη Αθήνα.
Ο 90χρονος πλέον Γιάννης Παρασκευαΐδης είναι και ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα μιας πολύ δυνατής εκκλησιαστικής προσωπικότητας, που έμελλε να σημαδέψει την Ελλάδα για μια ολόκληρη δεκαετία. Κλεισμένος τις περισσότερες ώρες στο δωμάτιό του στο γηροκομείο του Αιγίου, υπό την επίβλεψη του Μητροπολίτη ...
