Τζορντάνο Μπρούνο - Giordano Bruno: Δράση και αντίδραση – Ο μύθος του Ηρός του Αρμενίου

Στα Ερμητικά Κείμενα αναφέρεται:

«Ο Έρως και η Ανάγκη, ω ψυχές, θα είναι κύριοί σας, γιατί αυτοί, ύστερα από μένα, είναι οι κύριοι και διοικητές των τάξεων. Ψυχές, όσες υπηρετείτε την αγέραστη εξουσία μου, να γνωρίζετε ότι όσο είστε αναμάρτητες, θα κατοικείτε στις περιοχές του ουρανού.

Εάν όμως κάποια από σας κάνει κάτι το αξιόμεμπτο, αφού καταδικαστεί, θα μπει να κατοικήσει σε χώρο που έχει προοριστεί για θνητά σπλάχνα… Τις μεταβολές σας δεν τις νομοθέτησα, βέβαια, στην τύχη, αλλά είναι προς το χειρότερο αν διαπράξετε κάτι άσχημο και προς το καλύτερο αν αποφασίσετε κάτι αντάξιο της γέννησής σας… Να έχετε, λοιπόν, υπόψη σας ότι για τις προηγούμενες πράξεις σας υποφέρετε την τιμωρία αυτής της ενσωμάτωσης».

Ο Πλάτωνας, στο έργο του Πολιτεία στο οποίο παρουσιάζεται ο μύθος του Ηρός του Αρμενίου, αναφέρεται σ’ ένα ρυθμικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο οι ψυχές έρχονται και φεύγουν από τη γη:

«Είδε, λοιπόν, εκεί πρώτα τις ψυχές, αφού δικάστηκαν, να ξεκινούν από τα δύο αντικρινά χάσματα του ουρανού και της γης. Από το ένα της γης είδε να ανεβαίνουν ψυχές γεμάτες ακαθαρσία και σκόνη, και από το άλλο του ουρανού να κατεβαίνουν άλλες καθαρές. Όλες έδιναν την εντύπωση πως έρχονταν από δρόμο μακρινό και με ευχαρίστηση πήγαιναν να κατασκηνώσουν στο λιβάδι.

Όσες από αυτές γνωρίζονταν, χαιρετιόντουσαν μεταξύ τους και ζητούσαν πληροφορίες. Όσες έφθαναν από τη γη ρωτούσαν τις άλλες για τα εκεί και όσες έφθαναν από τον ουρανό ήθελαν πάλι να μάθουν από τις άλλες για τα δικά τους περιστατικά. Έπειτα έλεγαν ιστορίες από τις μεταξύ τους αναμνήσεις.

Οι πρώτες ιστορούσαν με θρήνους και με δάκρυα όσα έπαθαν και είδαν κατά την πορεία τους κάτω στη γη, μιας πορείας που η διάρκειά της ήταν χίλια περίπου χρόνια. . .

Τζορντάνο Μπρούνο - Giordano Bruno - ο μάρτυρας της επιστήμης: Στις 17 Φλεβάρη 1600, τον έκαψαν ζωντανό, στην πλατεία Campo de Fiori της Ρώμης.

«Δεν ξέρω πότε, αλλά ξέρω ότι πολλοί από εμάς έχουμε έρθει αυτόν τον αιώνα για να αναπτύξουμε τέχνες και επιστήμες, να φυτέψουμε τους σπόρους ενός νέου πολιτισμού που θα ανθίσει, απροσδόκητα, ξαφνικά, ακριβώς όταν η εξουσία θα πλανηθεί ότι έχει κερδίσει.»

Giordano Bruno (Νάπολη 1548, Ρώμη, 17 Φλεβάρη 1600).

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας: Στις 17 Φλεβάρη 1600, η "επιστήμη" έκαψε ζωντανό τον Giordano Bruno, στην πλατεία Campo de Fiori της Ρώμης.

Πριν από 422 χρόνια ο Giordano Bruno (Τζορντάνο Μπρούνο), Ιταλός φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος και ποιητής οδηγήθηκε στον πάσσαλο στην πλατεία Campo dei Fiori στη Ρώμη, μετά από πολλά χρόνια φυλακής, ταλαιπωρίας και βασανιστηρίων, ξυπόλητος και με ραμμένη τη γλώσσα και το στόμα, καταδικάστηκε από το Δικαστήριο της Ιερής Εξέτασης της Εκκλησίας της Ρώμης, της οποίας προέδρευε προσωπικά ο ίδιος πάπας, επειδή κρίθηκε «αιρετικός, αμετανόητος, επιπόλαιος» και τα συγγράμματά του, τοποθετήθηκαν στο ευρετήριο των απαγορευμένων βιβλίων κι όσα ανευρέθηκαν  κάηκαν.

Η συμβολή του έργου του μεγάλου Δομινικανού μοναχού για την ανάπτυξη της ελευθερίας στη σκέψη, τη συνεχή αναζήτηση κι αμφισβήτηση της επιστήμης, ενάντια στα θρησκευτικά δόγματα και τη μισαλλοδοξία της εξουσίας παραμένουν ανεξίτηλες αρχές στη μνήμη της Ανθρωπότητας.

Στον Τζορντάνο Μπρούνο η διαμάχη του με την κατεστημένη τάξη πραγμάτων και τους τότε κορυφαίους "επιστήμονές" της εξουσίας ήταν έντονη. Με τους παιδαγωγούς (δασκάλους και καθηγητές, κληρικούς, θεολόγους, επιστήμονες λακέδες της εξουσίας), τη μάταιη άρνηση της κοινής λογικής και του ορθολογισμού, που όμως ήταν λειτουργική κι εξυπηρετούσε τους ισχυρούς.

 

Γράφει για τους "λακέδες της εξουσίας" στο De la causa, principio et Uno (το δεύτερο έργο του, Λονδίνο 1584):