Της Εύης Μαυρογιάννη.
Όλα, στρέφονται γύρω από αριθμούς.Τι ώρα ξυπνήσαμε, τι ώρα φάγαμε, τι μισθό παίρνουμε. Πόσες σχέσεις κρατήσαμε, πόσες όχι!
Πόσους φίλους έχουμε στο διαδίκτυο, πόσους άλλους έχουμε στην πραγματική ζωή.
Πόση σαβούρα πληροφοριών, εικόνων. Πόσες αταίριαστες παρέες δεχτήκαμε μόνο και μόνο από το φόβο της μοναξιάς;
Μια αέναη προσπάθεια να κρατήσουμε αριθμούς και ποσότητες. Είναι αυτό που πραγματικά γεμίζει τις ζωές μας ή απλώς γεμίζει τα κενά μας; Πολλές φορές δεν το κάνει ούτε αυτό.
Εκεί είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε όλοι μας. Όλοι μας έχουμε πέσει σε αυτήν την παγίδα.
Ανήκετε στους τυχερούς όσοι βρεθήκατε έξω από αυτό. Αν δεν συμβιβαστήκατε στην ιδέα μιας συναναστροφής μόνο και μόνο για δώσετε την εντύπωση μιας άλλης εικόνας.
Ή ακόμα χειρότερα, στον εαυτό σας.
Θα μου πείτε κι αυτό, όπως και το σύνολο πολλών άλλων πραγμάτων που ονομάζουμε “Ζωή”, είναι θέμα επιλογών.
Τα πάντα είναι επιλογές. Διότι είμαστε ενήλικες. Με ευθύνη της κάθε πράξης μας. Κι αντίκτυπο, επίσης.
Αν ρωτάτε εμένα, ναι, έχω προφίλ στο Facebook. Φίλους, όμως, ελάχιστους. Δικούς μου ανθρώπους; Ακόμη λιγότερους.
Παραδόξως, αυτό δε με κάνει να πονάω. Αντίθετα, με κάνει να νιώθω όμορφα η βεβαιότητα ότι τη στιγμή που θα χρειαστώ αυτούς τους λίγους θα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον.
Με κάνει να χαίρομαι ένα βροχερό απόγευμα Σαββάτου που θα κάτσω με τις πυτζάμες μου να χουχουλιάσω στον καναπέ μου διαβάζοντας ή βλέποντας μια ωραία ταινία χωρίς να χρειάζεται να δικαιολογηθώ σε κανέναν.
Με παρέα ή όχι δεν έχει σημασία. ...
