Του Παναγιώτη Στρίκου,
«Πιστεύω πως η γη είναι επίπεδη…», «Πιστεύω πως ο συγκεκριμένος πολιτικός θα οδηγήσει την χώρα ψηλά…», «Πιστεύω πως αυτός ο άνθρωπος θα δυστυχήσει καθώς κοντεύει τα σαράντα και είναι ακόμη ανύπαντρος…», «Πιστεύω πως ό,τι έχει σχέση με την πανδημία είναι ένα ψέμα και μία υποδαύλιση της ατομικής μας ελευθερίας…», «Πιστεύω πως όλες οι γυναίκες είναι κακοί οδηγοί…».
Πόσο συχνά και με πόσο εύκολο τρόπο έχεις ακούσει από έναν άνθρωπο την λέξη «πιστεύω» στην αρχή μίας πρότασης και, ύστερα, αναρωτήθηκες, αν έχει αφιερώσει έστω και λίγο παραπάνω χρόνο για να την σκεφτεί;
Και τι ακριβώς εννοεί αυτός ο άνθρωπος, όταν λέει ότι πιστεύει σε κάτι;
Είναι πολύ πιθανό στην καθημερινότητα μας, χαμένοι στους γρήγορους ρυθμούς της, να αποδίδουμε με μεγάλη ευκολία την πίστη μας σε μια επικρατούσα θεωρία, σε μια δημοφιλή ιδεολογία, σε μια συγκεκριμένη άποψη. . . .
