Οι λέξεις, όχι μόνο «καταγράφουν» γεγονότα και έννοιες, αλλά και
αξιολογούν. Οι πολιτικοί προπαγανδιστές αξιοποιούν αυτή την ιδιότητα των
λέξεων, για να «μαυρίσουν» τους αντιπάλους τους και να «ξεπλύνουν»
ημετέρους.
Προσπαθούμε συνήθως να ονομάζουμε τα οικεία σε μας πράγματα με λέξεις που έχουν θετική σημασία, και εκείνα που ανήκουν στους άλλους, με λέξεις που έχουν σημασίες αρνητικές. Αν κάποιος αποχωρίζεται εύκολα τα χρήματά του, και το εγκρίνουμε, τον αποκαλούμε γενναιόδωρο.
Όμως, αν θέλουμε να τον κατακρίνουμε, θα τον πούμε σπάταλο.
Κάποιον που, αντιθέτως, δεν ξοδεύει εύκολα τα λεφτά του, δεν θα τον πούμε τσιγκούνη, αλλά θα τον χαρακτηρίσουμε οικονόμο, εφ' όσον τον εγκρίνουμε. Το πιο δημοφιλές παράδειγμα αυτού του είδους, πιθανόν είναι οι ονομασίες των υπαλλήλων των Υπηρεσιών Πληροφοριών: Στις «δικές μας» Υπηρεσίες εργάζονται κατάσκοποι στις «εχθρικές», σπιούνοι-ρουφιάνοι. Με ανάλογο τρόπο, οι ένοπλες ομάδες που μάχονται κατά των δυνάμεων κατοχής, αποκαλούνται θετικά, «παρτιζάνοι» (αντάρτες), αλλά οι κατακτητές τους ονομάζουν «ληστές», «τρομοκράτες», κ.ο.κ..
Γελοιογραφία του Κωνσταντίν Μάλερ
Προσπαθούμε συνήθως να ονομάζουμε τα οικεία σε μας πράγματα με λέξεις που έχουν θετική σημασία, και εκείνα που ανήκουν στους άλλους, με λέξεις που έχουν σημασίες αρνητικές. Αν κάποιος αποχωρίζεται εύκολα τα χρήματά του, και το εγκρίνουμε, τον αποκαλούμε γενναιόδωρο.
Κάποιον που, αντιθέτως, δεν ξοδεύει εύκολα τα λεφτά του, δεν θα τον πούμε τσιγκούνη, αλλά θα τον χαρακτηρίσουμε οικονόμο, εφ' όσον τον εγκρίνουμε. Το πιο δημοφιλές παράδειγμα αυτού του είδους, πιθανόν είναι οι ονομασίες των υπαλλήλων των Υπηρεσιών Πληροφοριών: Στις «δικές μας» Υπηρεσίες εργάζονται κατάσκοποι στις «εχθρικές», σπιούνοι-ρουφιάνοι. Με ανάλογο τρόπο, οι ένοπλες ομάδες που μάχονται κατά των δυνάμεων κατοχής, αποκαλούνται θετικά, «παρτιζάνοι» (αντάρτες), αλλά οι κατακτητές τους ονομάζουν «ληστές», «τρομοκράτες», κ.ο.κ..
Από την ανατροπή, στη μεγάλη επανάσταση:
