Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συνέντευξη που έδωσε ο Τρότσκι σε μαθητές που τον είχαν προσκαλέσει στην Κοπεγχάγη.
Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 9 Δεκέμβρη 1932 στο τεύχος "Studentebladet".
Ξανατυπώθηκε το Μάρτη του 1937 στο τεύχος "Fjerde Internationale" (Τέταρτη Διεθνής).
Η ελληνική μετάφραση είναι από το βιβλίο "Νέοι Μελετήστε Πολιτική", Ειδική Έκδοση του Νέου Σοσιαλιστή, Αθήνα 1986.
Η μεταγραφή έγινε από τον Νίκο Λούντο και η μορφοποίηση (HTML markup) από τον Αλφόνσο Πάγκα, τον Οχτώβρη του 2000.
________________________________________
Έτσι λοιπόν ο Τρότσκι έφθασε. Όποιος περίμενε να αντικρίσει ένα γέρικο, βάρβαρο φρικτό πρόσωπο θα απογοητευόταν. Ήταν ακριβώς το αντίθετο. Υπήρχε κάτι το φιλικό, το ιδιαίτερα καλλιεργημένο, το ευχάριστο και το αγαπητό σε αυτόν. Αφού χαιρέτισε όλους τους επισκέπτες του, κάθησε στην άδεια πολυθρόνα και περίμενε για τις ερωτήσεις μας.
Από που προέρχεται η επαναστατική προοπτική των φοιτητών -όταν αυτοί είναι πραγματικά επαναστάτες;
Στην προσθήκη αυτού του τελευταίου όρου ένα πολύ αποκαλυπτικό, και πονηρό χαμόγελο φανερώθηκε πάνω στα πολύ οικεία χαρακτηριστικά του προσώπου του.
"Τώρα θίγετε το ζήτημα".
Το οφείλουν αυτό στην κοινωνική και οικονομική τους θέση, ή πρέπει να επιστρέψουμε στη ψυχολογία, κι ακόμα στη ψυχανάλυση, για να το εξηγήσουμε;
"Πρώτα και κύρια πρέπει να καταλάβετε ότι οι φοιτητές δεν αποτελούν μια ξεχωριστή και ενοποιημένη ομάδα μέσα στην κοινωνία. Ανήκουν σε διάφορες ομάδες και η πολιτική τους συμπεριφορά ανταποκρίνεται πλήρως στην επικρατέστερη από τις διάφορες αυτές ομάδες στην κοινωνία.
Μερικοί φοιτητές είναι ριζοσπαστικά προσανατολισμένοι. Αλλά από αυτούς μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός μπορεί να κερδηθεί στο επαναστατικό κόμμα.
Το γεγονός είναι ότι πολύ συχνά ο ριζοσπαστισμός είναι μια νεανική αρρώστια ανάμεσα σ'αυτούς που στην πραγματικότητα είναι μικροαστοί φοιτητές.
Υπάρχει μια γαλλική παροιμία:
