Ενός λεπτού σιγή και ένα κείμενο αφιερωμένο σε εκείνους που μία μέρα σταμάτησαν να απαντούν και εξαφανίστηκαν. Από παντού. "Ghosting"
Aναπάντητες κλήσεις παντού. Η Έλενα Παπαρίζου πριν από μία δεκαετία και κάτι παρέα με το Χρήστο Δάντη τραγούδησε ένα σουξέ από τη ζωή βγαλμένο. Συγκεκριμένα, από το κινητό. Βέβαια, επειδή το 2004 ήταν σωτήριο και γιουροβιζιονικό μεν αλλά χωρίς Facebook, whatsapp, viber, Instagram Chat και δεν συμμαζεύεται δε, η Έλενα περιοριζόταν στο να περιγράφει την εξαφάνιση του ερωτικού της συντρόφου μέσα από τις αναπάντητες κλήσεις στο κινητό του τηλέφωνο. Και that was all folks.
Δώδεκα χρόνια μετά τα τόσα τραπέζια που ανεβήκαμε να γλεντήσουμε το φτύσιμο που φάγαμε, το εξαιρετικό και προπαντός έντιμο είδος εξαφάνισης δεν έχει χάσει καθόλου την αίγλη του. Το αντίθετο. Μάλλον, τώρα προτιμάται πιο πολύ από ποτέ. Έχει γίνει μόδα και έχει πάρει και όνομα: ghosting, ελληνιστί 'μην τον/την είδατε'.
Όλα και όλα όμως. Επειδή σχεδόν ακούω μερικούς κακεντρεχείς, παρελθοντολάγνους να μουρμουράνε 'καμιά εξέλιξη πια σε αυτό το είδος' θέλω να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Κύριοι, τότε επί Έλενας υπήρχε μόνο η αναπάντητη κλήση. Ας γελάσω τρις δηλαδή. Χα, χα, χα. Γιατί σήμερα το να μη σηκώνει κάποιος το τηλέφωνό του περνάει απλώς στα spam.
Αν δεν έχεις στείλει σε facebook ή viber ή whatsapp ή σε όλα μαζί ή κάποιο άλλο που τώρα μου διαφεύγει και αν δεν έχεις δει το 'προβλήθηκε' χωρίς την παραμικρή απάντηση τότε δεν μπορείς να καταλάβεις τι εστί εξέλιξη στη γείωση.
Ας μιλήσουμε όμως λίγο γι αυτό το περιβόητο ghosting. Και ας πάρουμε τις περιπτώσεις του:
