Ο νόμος 3869/2010 ή κατά κόσμο γνωστός “Νόμος Κατσέλη” για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά είναι αλήθεια ότι δίνει διέξοδο και ελπίδα σε πολλούς συνανθρώπους μας οι οποίοι για τους δικούς του λόγους ο καθένας βρέθηκαν στον μάτι του τυφώνα της ελληνικής οικονομίας σχεδόν κατεστραμμένοι. Όμως υπάρχει ένα θέμα το οποίο χρήζει μεγάλης προσοχής από τους «υπηρέτες» της δικαιοσύνης που δεν είναι άλλοι από τους κατά τόπους ειρηνοδίκες. Βλέπουμε ότι σε κάθε περιοχή υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση των υπερχρεωμένων ανάλογα ίσως με το πώς αντιλαμβάνεται ο κάθε δικαστικός λειτουργός το πνεύμα του συγκεκριμένου νόμου. Για να γίνουμε πιο σαφής τι εννοούμε θα σας δώσουμε δύο αποφάσεις που εκδόθηκαν τελευταία η μία από το Ειρηνοδικείο Ηρακλείου και η άλλη στο Ειρηνοδικείο Πάτρας.
Η πρώτη αφορούσε σε έναν 34χρονο
άνδρα από το Ηράκλειο εργαζόμενο, οδηγό τουριστικού λεωφορείου, με
σύμβαση ορισμένου χρόνου, με ατομικό εισόδημα, 11.043,19 Ευρώ, (δηλαδή
920 ευρώ/μήνα) εκ των οποίων τα 350 ευρώ τα δίνει σε ενοίκιο. Ο εν λόγω
δανειολήπτης, είχε χρεωθεί σε τέσσερις Τράπεζες, συνολικού ύψους χρέους,
στο ποσό περίπου των 62.000 ευρώ, και το Ειρηνοδικείο Ηρακλείου με την
απόφασή του καθόρισε τις μηνιαίες επί μία τετραετία καταβολές του
δανειολήπτη στις πιστώτριες Τράπεζες στο λογικό ποσό των 250 Ευρώ/μήνα
που αποτελεί περίπου το 30% του εισοδήματος του.
Η δεύτερη περίπτωση ...
