Μια μέρα σαν σήμερα, στις 1 Σεπτεμβρίου 1835, στο Λίβερπουλ, γεννήθηκε ο Άγγλος μαθηματικός και οικονομολόγος Ουίλιαμ Τζέβονς*.
Ίσως να μην είναι τόσο γνωστός ωστόσο ο Τζέβονς σήμερα, ωστόσο είναι εξαιρετικά επίκαιρος λόγω της ενεργειακής κρίσης και της συζήτησης για την Ενεργειακή Αποδοτικότητα και πως τελικά θα εξοικονομήσουμε πόρους. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το λεγόμενο “το παράδοξο του Τζέβονς”* που διατύπωσε ο ίδιος το 1965: η τεχνολογική βελτίωση και η αύξηση της αποδοτικότητας στην κατανάλωση άνθρακα δεν οδήγησε σε περιορισμό της συνολικής του κατανάλωσης στη χώρα αυτή, αλλά αντιθέτως την αύξησε. Ο λόγος, που θεώρησε ότι γίνεται αυτό είναι ότι οι βελτιώσεις στη μικροσκοπική κλίμακα οδηγούν σε αυξήσεις της κατανάλωσης στη μακροσκοπική κλίμακα, δηλαδή στην πράξη ακυρώνονται.
Ο Τζέβονς διατύπωσε, μαζί με άλλους, τη θεωρία της οριακής χρησιμότητας*. Το παράδοξο της χρησιμότητας (το νερό που είναι χρησιμότατο δεν αξίζει σχεδόν τίποτε, και το διαμάντι, που είναι ελάχιστα χρήσιμο, έχει μεγάλη αξία) λέει ότι η αξία ενός αγαθού καθορίζεται όχι από την ολική χρησιμότητα του, δηλαδή από τη χρησιμότητα όλης της διαθέσιμης ποσότητας, αλλά από την οριακή χρησιμότητα, δηλαδή από τη χρησιμότητα μόνης της τελευταίας ποσότητας του αγαθού αυτού που –όπως το διαμάντι και το νερό– μπορεί να είναι σπάνιο ή υπεράφθονο. . . .
