Από το 1913 κι έπειτα οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, συνεχίζουμε να διαβιούμε στα εδάφη μας, μαρτυρικά και ξεχασμένα. Δε θέλω να αρχίσω τις ιστορικές αναλύσεις και τα γνωστά μας γεγονότα, αλλά και πάλι γνωρίζω πως για την πλειονότητα των Νεοελλήνων, αποτελούμε κομμάτι της άγνοιας του μυαλού τους.
Επίσης ούτε ο αριθμός μας σε αυτή την περίπτωση, αξίζει να αναλυθεί, διότι η κάθε ανθρώπινη ζωή είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Όμως θα πρέπει να γνωρίζετε πως ως ατόφιο μέλος της Ελλάδος και του πολιτισμού της, είμαστε (αν και εκτός του νεοελληνικού κράτους) παρόντες σε κάθε λαμπρό επίτευγμά του.
Αγαπητοί συν Έλληνες, δεν αξιωνόμαστε κάτι από σας, παρά μόνο να νιώσετε τον πόνο μας που απορρέει από το θάνατο που χρόνια τώρα ζει η εδώ πατρίδα μας. Θάνατος αργός, θάνατος ψυχολογικός και θάνατος σωματικός.
Το να μη μιλάμε για την εγκατάλειψή μας από τη μητέρα Ελλάδα, για μας θεωρείτε βεβήλωση των νεκρών μας. Η Βόρειος Ήπειρος είναι η σύγχρονη «Αντιγόνη»του Ελληνικού Έθνους που θάβει και δυστυχώς θα συνεχίζει να θάβει τα τέκνα της.
Είμαστε άνθρωποι γεννημένοι με ελεύθερη πνοή, αλλά χωρίς τις βασικές μας ελευθερίες. ...
