Μια (όχι και τόσο παλιά) κουβέντα: Μαθήματα πολιτικής οικονομίας με τον Κώστα Βεργόπουλο

Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια συναντήσαμε τον καθηγητή Κώστα Βεργόπουλο στο σπίτι του στην Αθήνα. Ετοιμάζαμε τότε ένα μίνι ντοκιμαντέρ για την ομοσπονδία σιδηροδρομικών με θέμα τις ιδιωτικοποιήσεις των ελληνικών τρένων.

Η συζήτηση, όπως ήταν αναμενόμενο, ξεπέρασε τα στενά όρια των ιδιωτικοποιήσεων. Για την ακρίβεια μετατράπηκε σε ένα μικρό μάθημα πολιτικής οικονομίας.

Ο Κώστας Βεργόπουλος μας μίλησε για τον Μπίσμαρκ και πως ακόμη και αυτός ο αυταρχικός ηγέτης καταλάβαινε όσα δεν θέλουν να καταλάβουν οι φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι της εποχής μας. Μίλησε για το χρέος και τον παραλογισμό να προσπαθείς να το αντιμετωπίσεις με λιτότητα και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Μας εξήγησε πότε και αν πρέπει να είναι μια επιχείρηση κερδοφόρος και γιατί το κέρδος δεν μπορεί να ο απόλυτος γνώμονας για τις αποφάσεις που λαμβάνει μια κοινωνία.

Σήμερα παρουσιάζουμε μερικά μικρά αποσπάσματα εκείνης της συνέντευξης. . .

Της Γης οι Κολασμένοι επιστρέφουν;

Άραγε η Δημοκρατία κινδυνεύει πράγματι στην εποχή μας; Λόγω της ανόδου νέων αντιδημοκρατικών και ακραίων δυνάμεων του λαϊκισμού, είτε της Δεξιάς είτε της Αριστεράς; Λόγω των καταχρήσεων και της ασυδοσίας των «κερδισμένων» της παγκοσμιοποίησης που έχουν οδηγήσει τους «χαμένους» του παιχνιδιού στην σημερινή αμφισβήτηση κάθε συστήματος;

Άραγε έφθασε η στιγμή που οι «αξιοθρήνητοι» (deplorables, κατα την Χίλαρι Κλίντον), οι σύγχρονοι «άθλιοι» της παγκοσμιοποίησης, αυτοί που είχαν αυθαίρετα θεωρηθεί «εκτός παιγνίου» επιστρέφουν για να εκτοπίσουν τις ελίτ από την πολιτική σκηνή της ιστορίας; Μήπως έφθασε η στιγμή που οι άξεστοι και αμόρφωτοι άνθρωποι του λαού εκδικούνται τους πολιτισμένους και μορφωμένους;

Εάν κάτι τέτοιο όντως συνέβαινε, θα καταλήγαμε αναγκαστικά στο μοιραίο ...

Η ΑΥΤΟΜΟΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ*

Η πρόσφατη υποβάθμιση της αμερικανικής πιστοληπτικής ικανότητος πυροδοτεί παγκόσμιο πανικό στις χρηματαγορές, κυρίως λόγω της εξ αυτού προκαλούμενης επιβράδυνσης της πραγματικής οικονομίας. Η Ευρώπη επίσης αδυνατεί να πείσει για τη δική της πιστοληπτική ικανότητα.

Σε αμφότερες, κοινός παρονομοστής, που εξωθεί σε απεγνωσμένες και ανεξέλεγκτες κινήσεις των αγορών, παραμένει ο εφιάλτης επιβράδυνσης της πραγματικής οικονομίας.

Με τις πρόσφατες κατευθύνσεις των ηγετών από την 21η Ιουλίου στην Ευρώπη, από τις 2 Αυγούστου στην Αμερική, το έλλειμμα ορατότητος δεν μειώνεται, αλλά βαθαίνει. Οι μηχανισμοί «διάσωσης» εξασφαλίζουν ρευστότητα για τους πιστωτές, ενώ παράλληλα επιδεινώνουν σε βάθος χρόνου τη φερεγγυότητα του οφειλέτη. Σε κάθε περίπτωση, οι περικοπές δαπανών και εισοδημάτων διαβρώνουν τις προϋποθέσεις «διαχειρισιμότητος» των χρεών στο μέλλον.

Για τις ΗΠΑ, ο Κινέζος πιστωτής αξιώνει διεθνή συντονισμό στη διαχείριση του αμερικανικού χρέους. Ωστόσο, η κινεζική συνταγή άμεσης μείωσης των ελλειμμάτων μέσω δρακόντειων περικοπών στα κοινωνικά προγράμματα απηχεί τις θέσεις των ακραίων συντηρητικών αντιπάλων του προέδρου Ομπάμα. ...