9.298 περιττοί δημόσιοι υπάλληλοι

Σώτη Τριανταφύλλου: "Υπό την επήρρεια της πασχαλινής τελετουργίας" 03.05.2016

Γράφω αυτό το αρθρίδιο υπό την επήρρεια της πασχαλινής τελετουργίας: μια αέναη επανάληψη, μια απαράλλακτη παράδοση που συμβαδίζει με βάρβαρα έθιμα, σφαγές ζώων, διατροφικές υπερβολές – και πολιτικές επεμβάσεις. Για τους πιστούς, αυτή η τελετουργία σημαίνει «κάτι» – σ’ εμάς τους υπολοίπους υπενθυμίζει τον ρόλο της Εκκλησίας στην Ελλάδα, που παρά το πρόσφατο φιλανθρωπικό της έργο, παραμένει θεσμός πολιτικής συντήρησης και πολιτιστικής καθήλωσης.

Στην Ελλάδα οι χριστιανοί ορθόδοξοι ιερείς
πληρώνονται από το κράτος: οι μισθοί τους προβλέπονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες οι ιερείς πληρώνονται από το ποίμνιό τους, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Και επειδή το κράτος είναι διαχωρισμένο από την Εκκλησία, σπανίως μπερδεύεται στα πόδια των κυβερνώντων – εξάλλου, η δυτική Εκκλησία έχει αποδεχτεί τη νεοτερικότητα, δεν είναι απολίθωμα όπως η ορθόδοξη. Να λοιπόν μια μεταρρύθμιση –όχι ένα απλό δημοσιονομικό «μέτρο»– που αναβάλλεται ξανά και ξανά: ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος και η τροποποίηση του εργασιακού καθεστώτος των ιερέων.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται επιτέλους λόγος για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και για τις αποδοχές τους. Οι συμφωνίες με τους Ευρωπαίους επέβαλαν αναλυτική καταγραφή και αριθμητικό περιορισμό των μισθοδοτούμενων από το κράτος – αλλά η καταμέτρηση δεν ήταν εύκολη: υπάρχει πλήθος μισθωτών με «ειδική» εργασιακή σχέση, υπάρχουν προνομιακές κατηγορίες με έμμεσα έσοδα.

Μια κατηγορία μισθωτών για την οποία έχουμε ομιχλώδη εικόνα είναι οι ιερείς. Στο τέλος του 2010 υπήρχαν 10.368 διορισμένοι κληρικοί ενώ οι λεγόμενες οργανικές θέσεις έφταναν τις 8.300, είχαμε δηλαδή περίπου 2.000 εφεδρικούς ιερείς. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat του 2013 υπήρχαν...

Προσωπικότητες απ' όλο τον κόσμο υπέρ της Σώτης Τριανταφύλλου: Είμαι ενεργός πολίτης, όχι πρόβατο!

Συνολικά 178 υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί από πλήθος ακαδημαϊκών, συγγραφέων, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, διανοουμένων και εκδοτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, σε ανοιχτή επιστολή στήριξης στη συγγραφέα και ιστορικό Σώτη Τριανταφύλλου.
Όπως δημοσιεύει η Καθημερινή, συνολικά 178 υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί στην ανοιχτή επιστολή που εκφράζει «αμέριστη συμπαράσταση» στη Σώτη Τριανταφύλλου, μετά την αγωγή που κατετέθη εναντίον της, σε φάκελο που περιελάμβανε άλλες τουλάχιστον 150 υποθέσεις –όπως έγραψε δημοσίως στο Facebook ο Παναγιώτης Δημητράς του Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που κίνησε τις διαδικασίες– για «υποκίνηση ισλαμοφοβικής βίας», κάτι που η εισαγγελέας Ρατσιστικής Βίας απεδέχθη και παρέπεμψε σε δίκη τη Σώτη Τριανταφύλλου. Η συγγραφέας και ιστορικός θα παραστεί, στις 21 Ιουλίου 2017, στο Μονομελές Εφετείο Αθηνών.
Μεταξύ των προσωπικοτήτων που υπογράφουν την επιστολή υποστήριξης είναι οι Νίκος Αλιβιζάτος, Θανάσης Βαλτινός, Αγγελος Δεληβορριάς, Γιώργος Δερτιλής, Κική Δημουλά, Νικηφόρος Διαμαντούρος, Απόστολος Δοξιάδης, Μάρω Δούκα, Ζουλφί Λιβανελί, Πέτρος Μάρκαρης, Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος, Πασκάλ Μπρικνέρ, Σταύρος Τσακυράκης και Νόαμ Τσόμσκι,
Όπως αναφέρει η επιστολή, «θεωρούμε ότι η κατηγορία εναντίον της για το άρθρο της “Rock and roll will never die” που δημοσιεύθηκε στην “Athens Voice” είναι άδικη», ενώ διά της ανοιχτής επιστολής εκφράζεται η «έντονη ανησυχία μας ότι η τυχόν καταδίκη της Σώτης Τριανταφύλλου, πέρα από την αδικία στην ίδια, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή της ποινικοποίησης του δικαιώματος της προσωπικής άποψης. Αυτό σίγουρα δεν είναι το πνεύμα του νομοθέτη στον αντιρατσιστικό νόμο, έναν νόμο που πρέπει να διαφυλαχθεί κυρίως μέσα από τη σωστή εφαρμογή του. Είμαστε βέβαιοι ότι η ελληνική Δικαιοσύνη, ως φρουρός της δημοκρατίας, θα αποδώσει στη Σώτη Τριανταφύλλου το δίκιο της».
Αναλυτικά οι υπογραφές:

Στηρίζουμε όλοι με μια φωνή τη Σώτη Τριανταφύλλου

ΕΛΛΗΝΕΣ: ΞΕΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΕΣ ΣΑΣ. 

Δικάζουν μια Ελληνίδα, την Σώτη Τριανταφύλλου, επειδή είπε την άποψή της για τους ισλαμοφασίστες.

«Tυφλότητα» είναι ο τίτλος του καινούργιου βιβλίου του ιστορικού Μαρκ Φερρό: τυφλότητα των ηγεσιών, τυφλότητα των μαζών. Ο Φερρό περιγράφει πώς δεν μπορούμε – και δεν θέλουμε – να αναγνωρίσουμε τα συνταρακτικά, συχνά τραγικά, φαινόμενα που οδηγούν σε ομοίως συνταρακτικά και τραγικά γεγονότα. Ο ισλαμοφασισμός δεν είναι καινούργιο φαινόμενο: τον έχουμε εκθρέψει στη Δύση και παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις, ηγεσίες και μάζες κοιμούνται τον ύπνο των δικαίων. Ψυχική ευρυχωρία; Ενοχές για ένα φαντασματικό παρελθόν; Έξαλλη αισιοδοξία; Χριστιανο-αριστερή πίστη στην ανθρώπινη καλοσύνη;
Απύθμενη βλακεία της πολιτικής ορθότητας; Φόβος μπροστά στις ισχυρές ισλαμικές χώρες; Όλα αυτά μαζί με την ιστορική τυφλότητα που αναλύει ο Μαρκ Φερρό.
Δεν θα επεκταθώ εδώ στο χονδροειδές σφάλμα της πολυπολιτισμικότητας: όποιος ενδιαφέρεται για το ζήτημα ας αναζητήσει παλιότερα άρθρα και βιβλία. Άλλωστε, μολονότι η αντίθεσή μου στη πολυπολιτισμικότητα – στη μη αφομοίωση των μεταναστών και στην εξύμνηση του ισλάμ – είναι μειονοτική, δεν είμαι η μόνη που τη διατυπώνω. Προσθέτω ωστόσο ότι όσα υφιστάμεθα από τους ισλαμιστές (όχι μόνον την τρομοκρατία αλλά την καθημερινή πίεση, τη συμπεριφορά μίσους) δεν οφείλονται στις «επεμβάσεις» της Δύσης στις χώρες της Ανατολής, αλλά στην πολεμοχαρή και φθονερή φύση του ισλάμ: το ισλάμ δεν είναι μια θρησκεία σαν τις άλλες, αγαπητοί συμπολίτες° είναι πολιτικό πρόγραμμα, είναι ιδεολογία εκβαρβαρισμού.
Θα θίξω τρία σημεία:
πρώτον, την ανεπάρκεια, τη θλιβερή αναπηρία, των σημερινών ευρωπαϊκών ηγεσιών.
Αν στη θέση του Φρανσουά Ολάντ και της εύθυμης παρέας του ήταν ο Ντε Γκολ, ο Πομπιντού ή ο Μιτεράν, η Γαλλία θα είχε κηρύξει πόλεμο στο Ισλαμικό Kράτος και, πιθανότατα, θα τον είχε κερδίσει. Επίσης, θα λειτουργούσαν οι υπηρεσίες πληροφοριών και οι δυνάμεις ασφαλείας, δηλαδή ό,τι προασπίζει τους πολίτες από τη βία και την αυθαιρεσία.
Ακόμα και οι επίσημες δηλώσεις μετά την πρόσφατη σφαγή ακούγονται χλιαρές:
οι φοβισμένοι και οκνηροί υπάλληλοι της γαλλικής γραφειοκρατίας πασχίζουν να μην εξερεθίσουν τον μουσουλμανικό πληθυσμό που τρώει και πίνει με κρατικές παροχές παραβιάζοντας τους νόμους της γαλλικής δημοκρατίας. Οι νόμοι αυτοί κερδήθηκαν με αγώνες: σήμερα τσαλαπατάμε τους κοινωνικούς αγώνες που δημιούργησαν τα φιλελεύθερα καθεστώτα – η αχαριστία του σύγχρονου ανθρώπου είναι πρωτοφανής° και ο συνδυασμός με την προαναφερθείσα τυφλότητα κλονίζει τα θεμέλια του πολιτισμού μας.
Το πρόβλημα πάντως, σύμφωνα με τους Γάλλους σοσιαλιστές, είναι η άνοδος της ισλαμοφοβίας, ενός φυσικού και αυτονόητου αντανακλαστικού, που, ωστόσο, μπορεί να οδηγήσει τους Γάλλους πολίτες στον αριστεροδεξιό συνασπισμό της Μαρίν Λε Πεν.
Σε τελική ανάλυση, ο στόχος του Σοσιαλιστικού κόμματος δεν είναι η ανάσχεση του ισλαμοφασισμού αλλά η απόσπαση ψήφων – παλιά ιστορία αυτή.
Δεύτερο σημείο: