- «Πονούσιν οι πολλοί και σκέπτονται το αίτιον...»
- Πώς βίωσαν οι πολίτες τις γιορτές μετά τη «στάση πληρωμών» και τη χιονοστιβάδα φτώχειας και πείνας
Τέτοιες μέρες είναι κανόνας ν' αναζητούνται παλιές χριστουγεννιάτικες
ιστορίες Τα παλιά είναι συνήθως... πάντα καλύτερα Χριστούγεννα!
Ιδιαίτερα σε δύσκολες εποχές. Οσο πιο μακριά βρίσκονται από το παρόν,
τόσο παραδεισιακές διαστάσεις παίρνουν! Σαν να υπήρχαν χρόνια που
δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, νικούσε η αγάπη και βασίλευε παντού η
ειρήνη!
Σ' αντίθεση με την τάση επιστροφής τις μέρες μας
στους... παλιούς, καλούς καιρούς, ας γυρίσουμε πίσω στον Δεκέμβριο του
1893. Τη χρονιά, τον μήνα και τις γιορτές, που σημαδεύει το «δυστυχώς
επτωχεύσαμεν».
Τυπικά, η χρεοκοπία εξαγγέλθηκε την πρώτη
Δεκεμβρίου (13 με το νέο ημερολόγιο) με την κατάθεση νομοσχεδίου. Μέσα
σε 10 ημέρες, αυτό και άλλα 2 νομοσχέδια είχαν γίνει νόμοι του κράτους
(9-10 Δεκεμβρίου). Στις 28 Δεκεμβρίου κατατέθηκε και ο πρώτος
προϋπολογισμός της χρεοκοπίας, που θα ψηφισθεί, όμως, μετά 3 μήνες.
Ειπωμένη ή όχι από τον Τρικούπη, στις εισηγητικές ομιλίες του για το
πρώτο νομοσχέδιο ή τον προϋπολογισμό, μ' αυτές ακριβώς τις λέξεις, η
εμβληματική νεοελληνική φράση σήμαινε επισήμως τον «προσωρινό
διακανονισμό του χρέους» - αυτός ήταν ο τίτλος του νόμου (ΒΡ-ΣΤ/93).
Στην πράξη συνεπαγόταν την άμεση αναστολή καταβολής των χρεολυσίων στους
διεθνείς δανειστές του Δημοσίου και τη δραστική περικοπή (κατά 70%)
των τόκων στους κατόχους ελληνικών ομολογιών. ...