Tsipras : il est venu, il a vendu le pays, l’a rempli de clandestins et il est parti

A l’annonce de la démission de Tsipras, mon premier commentaire sur la toile grecque fut : dorénavant, j’appellerai Tsipras Lucky Luke. Il est venu, a coulé l’économie, amené le troisième mémorandum, vendu le pays, l’a rempli d’immigrés clandestins et il est parti !

Pour comprendre le côté satyrique, il faut se référer au slogan de sa campagne électorale de janvier : « L’espoir vient… ». En effet, il est venu, pour sept mois et il est parti comme il était venu ! Il est très fort ce Tsipras. J’en plaisante comme les Grecs en plaisantent car ils préfèrent prendre les choses avec humour et n’hésitent jamais à se tourner en dérision, ce qui se dit en grec « autosarcasmos » c’est-à-dire qu’ils sont sarcastiques envers eux-mêmes. Rions pour ne pas pleurer, pourrait-on dire.
Pas besoin d’humoristes professionnels, ici on se fabrique soi-même ses dessins humoristiques qu’on se passe sur la toile. Ci-dessous : « arni » signifie « agneau ».

Μετάφραση> GOOGLE <

Ou bien sur un panneau à l’emblème de SYRIZA : 

Ψευδοκράτος, ψευδοπολιτική, ψευδοσκάνδαλο

Tης Simone LE BARON

Χθες 3 Οκτωβρίου 2013, πέρασα την πιο ελληνική στιγμή της ζωής μου και όταν λέω στιγμή… στιγμούλα μάλλον είναι πιο κατάλληλο, δύο δευτερόλεπτα, δύο συλλαβές, μία λέξη: « εμείς ». Μια λεξούλα ταπεινή, απλή, κοινή με αναστάτωσε κυριολεκτικά. Μια στιγμή σπάνια που μάλλον λίγοι άνθρωποι στον κόσμο θα έχουν την τύχη να βιώσουν. Γι αυτό θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας.
Καθόμουνα με τον δημοσιογράφο Γιάννη Διαβάτη και τον Στέφανο Τσίπα (greekamericannewsagency) σε ένα μπαρ όπου ετοιμάζαμε μια εκπομπή στο Κόντρα. Επωφελήθηκα της ευκαιρίας, για να τους ρωτήσω πως ερμηνεύουν αυτό που βιαστικά μου ζήτησε ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος: τη μου γνώμη για « τις εξελίξεις ενωτικού χαρακτήρα ». Αρχίσαμε, λοιπόν, να το συζητήσουμε και ξαφνικά βρεθήκαμε στο Μαραθώνα! Με ρωτάει ο Στέφανος, πολύ σοβαρά: Ξέρεις την αληθινή ιστορία της μάχης του Μαραθώνα; Που να ξέρω εγώ. Είμαστε στριμωγμένοι σε μια γωνιά, κάνουμε χώρο στο τραπεζάκι ανάμεσα στα φλιτζάνια του καφέ, ο Στέφανος αρπάζει μια κόλα και σε δυο δευτερόλεπτα σχεδιάζει την περσική και την ελληνική στρατηγική της μάχης του Μαραθώνα, με ημερομηνίες, ώρα και όλες τις λεπτομέρειες. Κάποια στιγμή λέει « εμείς ήμασταν εδώ ». Τον κοιτάζω και του λέω: συνειδητοποιείς ότι είπες « εμείς »; – Ναι, λέει, εμείς, οι Έλληνες! Μιλτιάδης, Διαβάτης, εγώ…