Θα ήταν λογικό, να αναζητήσει κανείς την σχέση της Κουκούλας με την Βουλή. Πώς συνδέεται δηλαδή η κουκούλα με τον ναό της Δημοκρατίας.
Και όμως υπάρχει σχέση και μάλιστα σχέση που γεννά αρνητικά συναισθήματα στους απλούς πολίτες. Μετά τις διαδηλώσεις και τα γεγονότα του Δεκέμβρη με πρωταγωνίστρια την νεολαία της χώρας μας, η κυβέρνηση θέλοντας να περιορίσει παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον σχεδόν χαρακτήρισε την κουκούλα ως ιδιώνυμο αδίκημα που θα δίνει την δυνατότητα για επιβολή μεγαλύτερων κυρώσεων σε όποιον θα την «φέρει» κατά την διάρκεια διαδηλώσεων.
Η ενέργεια αυτή φυσικά προέκυψε από έναν απλοϊκό συνειρμό. Όποιος φοράει κουκούλα θέλει κάτι να κρύψει. Τουλάχιστον θέλει να κρύψει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Ο Λαός μας, εύστοχα συμπυκνώνει αυτή την πρόθεση απόκρυψης σε μια παράφραση της λέξης κουκούλας, χαρακτηρίζοντας ως κουκούλωμα τις ενέργειες που οδηγούν στην παρεμπόδιση της εμφάνισης και αποκάλυψης των στοιχείων εκείνων που θα επέτρεπαν την διαλεύκανση κάποιας υπόθεσης.
Η ενέργεια της Κυβέ
ρνησης να κλείσει βράδυ την Βουλή και… να μην επιτρέψει την διαλεύκανση των σκανδάλων που κυριαρχούν στην επικαιρότητα, αφήνει στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών την αίσθηση του Κουκουλώματος. Παράλληλα εκθέτει το ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ – ΓΕΡΜΑΝΟ - SIEMENS στον κίνδυνο να χαρακτηριστούν κουκουλοφόροι.
Οι φιλότιμες προσπάθειες των βουλευτών της συμπολίτευσης να δικαιολογήσουν την ενέργεια αυτή με το επιχείρημα πως έγινε το ίδιο και στα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι αποτελεσματική.
Το 2005, ούσα κυβέρνηση η Ν.Δ., με το πρόσχημα της μη παραγραφής των υποθέσεων που αφορούσαν την κυβερνητική περίοδο του ΠΑΣΟΚ, παρέτεινε την Σύνοδο ως τον Οκτώβριο.
Σήμερα γιατί υπάρχει διαφορετική συμπεριφορά στην ίδια κατάσταση.
Αυτό, όμως που είναι πιο φοβερό από όλα είναι το γεγονός πως ο πολίτης αισθάνεται την απαξίωση της Πολιτικής και των Πολιτικών πιο έντονα από ποτέ. Οι 
απροκάλυπτες δηλώσεις βουλευτών της Ν.Δ. πως επέλεξαν την λευκή ψήφος κατά την ψηφοφορία για την παραπομπή ή μη του κ. Παυλίδη, για να αποτρέψουν την πιθανότητα προκήρυξης πρόωρων εθνικών εκλογών, άφησαν άναυδο κάθε καλόπιστο πολίτη, οποιοδήποτε κόμματος. Η πιθανότητα να στερηθεί το ελληνικό έθνος τις πολύτιμες υπηρεσίες τους και ταυτόχρονα οι ίδιοι τις πολύτιμες καρέκλες, μέτρησε περισσότερο από την προσπάθεια ενίσχυσης του κύρους του κοινοβουλίου και της δημοκρατίας μας.
Η πολιτική είναι υποχρεωμένη να προσκυνήσει στην ηθική, λέει ο Καντ. Αυτή την ευκαιρία η Πολιτική την έχασε. Η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός στην κοινή γνώμη είναι σε τέτοια έκταση και ένταση που αβίαστα εξισώνεται η πολιτική προσπάθεια για διαφάνεια στην πολιτική σκηνή με την σκανδαλολογία Αυτό που εισπράττει ο πολίτης είναι το συναίσθημα πως τα προβλήματα του δεν θα βρουν λύση από τους Πολιτικούς ούτε και από την Πολιτική. Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.
Η αναζήτηση των λύσεων στα προβλήματά του έξω από το κοινοβούλιο, έξω από το κοινοβουλευτικό μας σύστημα, ενέχει κινδύνους εμφάνισης μιας ισχυρής προσωπικότητας που δεν συζητά, αλλά πράττει. Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να γεννήσει μια περίπτωση Μπερλουσκόνι, όπως στην γείτονα Ιταλία. Στην χειρότερη όμως μπορεί να επιβάλει μια «αυθεντία».
Το ανθρώπινο γένος έχει καταγράψει στην συλλογική του μνήμη πως τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας διαπράχτηκαν από τις Αυθεντίες
=============================================================="O σιωπών δοκεί συναινείν"
