Το Μεγάλο μας Τσίρκο (σπάνιο απόσπασμα)

Στις 22 Ιουνίου του 1973, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος ανεβάζουν στο θέατρο "Αθήναιον" το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη "Το Μεγάλο μας Τσίρκο".
Στο έργο, μέσα από σατιρικά και δραματικά νούμερα και τραγούδια γινόταν μια αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας από την Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες της ανεξάρτητης Ελλάδας ως την Μικρασιατική καταστροφή, τον πόλεμο του '40 και το --τότε-- σήμερα...
Η μουσική του έργου ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου και τα τραγούδια της παράστασης απέδιδαν ο Νίκος Ξυλούρης και τα μέλη του θιάσου. Τα σκηνικά της παράστασης ήταν του Ευγένιου Σπαθάρη και στο θίασο πρωταγωνιστικούς ρόλους είχαν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Στέλιος Κωνσταντόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος.
Το "μεγάλο μας τσίρκο" είχε μεγάλη απήχηση στο αθηναϊκό κοινό, και λόγω της μεγάλης προσέλευσης των θεατών οι παραστάσεις στο "Αθήναιον" χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων ως οι " μαζικότερες -- μέχρι το Πολυτεχνείο -- πολιτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας". Σύντομα οι λογοκριτές της χούντας κατάλαβαν ότι το έργο δεν ήταν μια απλή κωμωδία αλλά περνούσε στον κόσμο αντιδικτατορικά μηνύματα και-αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν- σταμάτησαν τις παραστάσεις. Οι πρωταγωνιστές του έργου συνελήφθησαν και η Τζένη Καρέζη κλείστηκε στη φυλακή για τρεις μήνες.. Το έργο ανεβαίνει ξανά από τον ίδιο θίασο μετά την πτώση της χούντας σε Αθήνα και επαρχία και γνωρίζει και πάλι τεράστια επιτυχία. (bantsta)

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:

Μόνο που σε βρήκα και με βρήκες και με βρήκες σύντροφε.

jimakos61

Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Ερμηνεία: Γιάννης Ρίτσος, Νίκος Ξυλούρης
Δίσκος: Καπνισμένο Τσουκάλι ~ 1976

Τότες βγάζαν λόγους στις ξύλινες εξέδρες, στα μπαλκόνια, φωνάζαν τα ραδιόφωνα,
ξανάλεγαν τους λόγους, Πίσω απ' τις σημαίες κρυβόταν ο φόβος, μέσα στα τύμπανα
αγρυπνούσαν οι σκοτωμένοι. Κανείς δεν καταλάβαινε τίποτα. Οι σάλπιγγες μπορεί
να δίναν το ρυθμό στα βήματα, δε δίναν το ρυθμό στη καρδιά. Ψάχναμε το ρυθμό.
Εμείς αγρυπνούσαμε, μαζεύαμε τη σκόρπια βουή των δρόμων, μαζεύαμε τα σκόρπια ...

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί - Νίκος Ξυλούρης

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΔΝΤ-ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ!

Ενα τραγούδι επίκαιρο όσο ποτέ.
Τραγουδούν ο Νίκος Ξυλούρης και η Τζένη Καρέζη (σίβυλλα)

Ενα τραγούδι επίκαιρο όσο ποτέ.Τραγουδούν ο Νίκος Ξυλούρης και η Τζένη Καρέζη.

Οι στίχοι είναι του Ιάκωβου Καμπανέλλη και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.

Ενα τραγούδι απο την παράσταση "Το Μεγάλο μας Τσίρκο" που παίχθηκε στο θέατρο Αθήναιον το καλοκαίρι του 1973 μεσούσης της δικτατορίας.

Για τις ανάγκες του βίντεο ακούγεται μόνο ένα μέρος απ΄αυτό.

Ας με συγχωρήσουν οι δημιουργοί του. 

katoikossa

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

«Από τη δουλειά κατευθείαν στον τάφο» είναι το δόγμα που καθοδηγεί τις αποφάσεις των ανθρωποφάγων της ΕΕ και του ΔΝΤ συνολικά στο θέμα των συντάξεων

«Υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα, που καμιά κυβέρνηση, όχι μόνο δεν μπορούσε, αλλά και δεν θα τολμούσε να κάνει τα τελευταία 10, 20, 30 χρόνια». (Γ. Παπανδρέου, κατά τύποις πρωθυπουργός της Ελλάδας, εξαρτώμενος από την Τρόικα)

Εχει δίκιο να κομπάζει ο Γιωργάκης Τσολάκογλου –και πρόεδρος της «σοσιαλιστικής διεθνούς» για να μην ξεχνιόμαστε- για τα κατορθώματα της κυβέρνησής του. «Από τη δουλειά κατευθείαν στον τάφο» είναι το δόγμα που καθοδηγεί τις αποφάσεις των ανθρωποφάγων της ΕΕ και του ΔΝΤ συνολικά στο θέμα των συντάξεων. Και αυτός ανέλαβε να το υλοποιήσει. Και πιθανόν να έχει δίκιο ο σύντροφος Σ που σε ανάρτησή του προσέγγισε ψυχιατρικά το φαινόμενο Παπανδρέου καταλήγοντας εκτός των άλλων ότι ο Γιωργάκης μισεί τον εργαζόμενο ελληνικό λαό.

Δεν είναι όμως «η ισχυρή πολιτική βούληση» που ισχυρίζεται ο Γιωργάκης Τσολάκογλου ότι διαθέτει. Είναι η ανυπαρξία μαζικού ταξικού εργατικού κινήματος που αφήνει μόνη της την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό να διεξάγουν ταξικό πόλεμο και να κερδίζουν σε όλα τα μέτωπα.
Αν ξυπνούσε το «θύμα και το ψώνιο», που λέει ο Ξυλούρης θα ήταν δυνατόν να περνούσε ένα ασφαλιστικό σύστημα –για το οποίο καμαρώνει τώρα ο Γ. Τσολάκογλου-, που σε υποχρεώνει σε 40 (!!) χρόνια δουλειάς για να πάρεις πλήρη σύνταξη και να αφαιρείται 6% από τη σύνταξη για κάθε χρόνο δουλειάς λιγότερο;. Οποιος δηλαδή έχει διαστήματα ανεργίας και έβγαινε σήμερα στη σύνταξη έχοντας δουλέψει 30 ολόκληρα χρόνια, θα παίρνει σύνταξη μειωμένη κατά... 60%!!!

Βαθύ Κόκκινο

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

"Εβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά...".

Σαν σήμερα πριν 30 χρόνια άφησε την τελευταία του πνοή ένας μεγάλος άνθρωπος.

Ο Νίκος Ξυλούρης, ο καλλιτέχνης και αγωνιστής.
Δέσποσε τη δεκαετία του '70, σηκώνοντας στις πλάτες του το προοδευτικό τραγούδι στα χρόνια της δικτατορίας και στις αρχές της μεταπολίτευσης, ενώ σφράγισε με τη φωνή του το ελληνικό τραγούδι του 20ού αιώνα.

Εχτές αφιερώσαμε την Κυριακάτικη μουσική μας ανάσα με επιλογές από την δισκογραφία του.
Ο Νίκος Ξυλούρης άφησε πίσω του ένα έργο, που παραμένει ριζωμένο στην καρδιά του ελληνικού λαού. Τραγούδια όμορφα, καθαρά, ελληνικά, συντροφιά στις αναζητήσεις και τους αγώνες του λαού μας.
Γεννημένος στα Ανώγεια, από πολύ μικρός άρχισε να μαθαίνει λύρα. 

Στα 15 του χρόνια, ήταν ήδη λυράρης. Επαιζε λύρα και τραγουδούσε με μια δική του τεχνική, που περισσότερο

Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973

Αφιερωμένο στους αγωνιστές της ελευθερίας του 1973. Thodoras13

Τραγούδι: Το Μεγάλο Μας Τσίρκο
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης, Τζένη Καρέζη

Μεγάλα νέα φέρνω από 'κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω

Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό

Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από 'ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες

Και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανογράφοι
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες

Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι
σαράντα με το λάδι και το ξύδι

Κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί

Λαέ, μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι
Οι αγώνες που' χεις κάνει δεν 'φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε

Λαέ, μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί


========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"