Ποιο είναι Σήμερα το Οικογενειακό Μέλλον;

Γράφει ο Δευκαλίων

  

Διαπραγματευόμενοι στα 3 προηγούμενα άρθρα μας (13, 14 και 15 Φεβρουαρίου), αντιστοίχως: Ποιο είναι το Πατριωτικό Καθήκον, Το Ταξικό Συμφέρον και το Πολιτικά Ορθό, ουσιαστικά περιγράψαμε εκτός των άλλων και την υφιστάμενη εγχώρια πολιτικό-οικονομική συγκυρία.

Τα συμπεράσματα που προέκυψαν μπορούν να συνοψισθούν εν ολίγοις στα εξής:

1.    Το περιβόητο μνημόνιο δεν επαρκεί να καλύψει ούτε κατ’ ελάχιστο τις ανάγκες, έστω της εξυπηρέτησης, του Δημόσιου Χρέους κατά την χρονική περίοδο 2010-2013, οπότε θα υλοποιηθεί η επώδυνη και νεοφιλελεύθερη αντίληψη δημοσιονομικής προσαρμογής. Για το πραγματικό αυτό δεδομένο δεν ενημερώθηκε ποτέ ο Ελληνικός Λαός, αλλά αντίθετα παραπλανήθηκε αφού του παρουσιάσθηκε το περιβόητο μνημόνιο σαν η πανάκεια λύση για την σωτηρία του μισθού, ή της σύνταξής του, που εν τω μεταξύ μειώθηκε, ή των καταθέσεων του. που ήδη τις κατατρώει ο πληθωρισμός.

2.    Ο συνεχής εκβιασμός «είτε κάνουμε αυτό μας είπε η Τρόικα, είτε χρεοκοπούμε», εντείνεται και μεγιστοποιείται με το θέμα της πώλησης της Δημόσιας Περιουσίας. Θέσεις όπως η πρόσφατη του Γιώργου Παπανδρέου, για ψήφιση νόμου από την Βουλή που θα...

 απαγορεύει την πώληση Δημόσιας Γης, αναιρούνται στην συνέχεια της ίδιας πρότασης με την προσθήκη της συνθήκης εκτός αν το αποφασίσει η Βουλή και γίνονται ξεκάθαρα για επικοινωνιακούς λόγους. Αμφιβάλλει κανείς ότι εφ’ όσον εμφανισθεί αγοραστής για Δημόσια Γη (πχ Ελληνικό), η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα εξαναγκασθεί να ψηφίσει θετικά για την πώληση πχ του Ελληνικού, εκβιαζόμενη από το δίλημμά «Αν δεν ψηφίσετε την πώληση του πχ Ελληνικού τότε θα υποχρεωθεί η κυβέρνηση να πάει σε εκλογές», ή από ένα σύνηθες «Αν δεν ψηφίσετε την πώληση του πχ Ελληνικού τότε θα χρεοκοπήσουμε».

3.    Στο εσωτερικό του συστήματος Κυβέρνησης και Ηττημένης Ελληνικής πολιτικό-οικονομικής ελίτ, μαίνεται ένας εμφύλιος πόλεμος με δέλεαρ τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας. Από την μία μεριά ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, σχεδόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι δωροδοκεί με άπειρα, για το μέγεθος των Ελληνικών Τραπεζών, κεφάλαια προκειμένου να κυβερνά κατά το δοκούν την χώρα και χωρίς τον έλεγχο των ηλεκτρονικών και εντύπων ΜΜΕ, τα οποία ως γνωστόν είναι υποθηκευμένα κατά συντριπτική πλειοψηφία στο Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα. Από την άλλη πλευρά του λόφου, οι Έλληνες Τραπεζίτες σπρωγμένοι από την ΕΚΤ, η οποία ζητά πίσω αρκετά από όσα έδωσε τα προηγούμενα χρόνια, πιέζουν την κυβέρνηση να εφαρμόσει άμεσα όσα ζητά η Τρόικα, αλλιώς η κυβέρνηση θα χάσει το μοναδικό της στήριγμα: τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων των 20:00.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας, η χώρα βυθίζεται στην ύφεση και την ανεργία. Συνέπειες της ακραίας και βάρβαρης νέο-φιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής. Το ερώτημα που βασανίζει όλους τους Έλληνες και κυρίως αυτούς που κουβαλάνε και τον σταυρό της συντήρησης μία μικρής οικογένειας (σύζυγος και ένα μικρό παιδάκι), είναι ένα αλλά βασανιστικό: «Πως θα ζήσω την οικογένεια μου;».

Αλήθεια, υπάρχει πειστική απάντηση σε αυτό το ερώτημα;

Και δεν ψάχνουμε για μία απάντηση που θα είναι απαντά σύμφωνα με τα πρότυπα της κατάστασης που ζούσαμε όλοι, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και χαρακτηρίζονταν από τουλάχιστον σχετική ευμάρεια και ευφορία. Ψάχνουμε για μία απάντηση που θα είναι συμβατή με τα πρότυπα της δεκαετίας του ’60. Δηλαδή, με λιτό και απέριττο τρόπο ζωής. Ας μην βαυκαλιζόμαστε. Η γενιά η δική μας άντεξε τον τρόπο ζωής της δεκαετίας του ’60, γιατί μπροστά υπήρχε η ελπίδα της ανάπτυξης και πίσω το όνειδος και η καταστροφή ενός παγκόσμιου και ενός εμφυλίου πολέμου. Συνυπήρχαν δηλαδή στην κουλτούρα μας η ελπίδα για το μέλλον, μαζί με τις ηρωικές μνήμες των πατεράδων μας και των συγγενών μας από τα πεδία των μαχών και από ύψιστα παραδείγματα ανθρώπινης αλληλεγγύης και θυσίας. Είχαμε δηλαδή να ξεπεράσουμε ένα στοίχημα για το μέλλον και να τηρήσουμε ένα απαράβατο ηθικό νόμο από το παρελθόν. Οι σημερινοί νέοι τι έχουν;

Η σύγχρονή παγκόσμια ιστορία των χωρών που τέθηκαν κάτω από την κηδεμονία του ΔΝΤ, τι δείχνει;

Ότι η εγκληματικότητα, η πορνεία και ο αλκοολισμός αυξήθηκαν αλματωδώς. Θέλετε να αναφέρουμε μερικές χώρες; Παλαιότερα τις χώρες της Νότιο-Ανατολικής Ασίας και σήμερα τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.

Το πρόβλημα του αλκοολισμού και οι ψυχικές ασθένειες στα ύψη, οι τοπικές εγκληματικές οργανώσεις, τις οποίες ονομάζουν μαφίες, πολλές και πολύ βίαιες και οι γυναίκες ταλαιπωρημένες και δυστυχισμένες στα πορνεία και στα Night Club πολυτελείας των ανεπτυγμένων χωρών. Οι περισσότεροι από εμάς σίγουρα έχουμε δει με τα μάτια μας αντίστοιχα και πολλά παραδείγματα από αυτές τις χώρες.

Σε πάρα πολύ απλά Ελληνικά…

·                            Όπου πάει το ΔΝΤ, οι περισσότεροι άντρες γίνονται αλκοολικοί, τα πιο πολλά παιδιά μαφιόζοι και οι όμορφες γυναίκες πουτάνες.

Μπορεί να πονάνε τα παραπάνω, αλλά είναι η πικρή αλήθεια. Όλοι το γνωρίζουμε όλοι το συναισθανόμαστε όλοι το απευχόμαστε αλλά πιθανόν κάποιοι ήδη να το βιώνουν.

Σίγουρα, τα παιδιά της πολιτικό-οικονομικής ελίτ και της υπό των Γιώργο Παπανδρέου ηγετικής ομάδας, δεν θα έχουν μία παρόμοια τύχη αφού ήδη εκπαιδεύονται στα καλύτερα πανεπιστήμια για να έρθουν να μας κυβερνήσουν. Τα δικά μας, όμως θα ζήσουν σε αυτό το κολαστήριο που λέγεται Ελλάδα του ΔΝΤ!

Κλείνοντας αυτή την σειρά των άρθρων, θα καλέσω όλους εσάς, εντελώς ανθρώπινα, να σκεφθείτε και να απαντήσετε στο ερώτημα:  

Ποιο είναι Σήμερα το Οικογενειακό Μέλλον;

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"