Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Η μαύρη αυτή επέτειος, προσδίδει ένα επίκαιρο νόημα στους αγώνες για δημοκρατία, ανεξαρτησία και αποτελεσματική προάσπιση των εθνικών συμφερόντων.



Κλείνουμε απόψε αυτή την ιστορική αναφορά στη μαύρη επέτειο της χούντας των συνταγματαρχών. Σε λίγα χρόνια από τώρα θα μοιάζει σαν ένα κακό παραμύθι, η οποία δυστυχώς έχει τα πλοκάμια της ακόμη και μέχρι τα σήμερα.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα απαντήσει με ψυχραιμία σε πολλά σκοτεινά σημεία, της θλιβερής περιόδου εκείνης, τα οποία σήμερα προσπαθούν κάποιοι, πιθανόν ενεχόμενοι να απομυθοποιήσουν ή καλύτερα να αποδομήσουν τις όποιες ενοχλητικές μαρτυρίες.

Στη χώρα αυτή η ιστορία της, γράφτηκε πάνω σε "πτώματα" γενναίων αγωνιστών, οι οποίοι στη συνέχεια, άλλοι είτε ξεχάστηκαν είτε πολλοί εξ αυτών περιθωριοποιήθηκαν.

Η τακτική γνωστή για αυτούς που στη συνέχεια δημιούργησαν τα νέα τζάκια και τους μεταπολιτευτικούς συσχετισμούς δυνάμεων. Οι νικητές ως γνωστόν γράφουν την ιστορία. Ο κόσμος έχει μία κοινή αντίληψη για τη δύναμη των νικητών.

Αν θα μπορούσαμε να επαναφέρουμε τις μέρες εκείνες, γυρίζοντας το χωροχρόνο πίσω, θα βλέπαμε πολλούς σημερινούς βολεμένους ΟΧΙ μόνο να υποστηρίζουν αλλά και να υπηρετούν πιστά το χουντικό καθεστώς. Σήμερα φορούν τη "μεταπολιτευτική μάσκα" , της Δημοκρατίας . . . που για πολλούς ακόμη, υστερεί σε αξιοπιστία και αξιοκρατία.

Νάσος Ζαγγογιάννης.

Επιλέγω δύο αξιόλογα κείμενα από αναδημοσίευση στο ΕΠΙΚΑΙΡΟ για να κλείσω την μαύρη αυτή επετειακή αναφορά (Πηγή: Multiforums.gr) :

42 χρόνια, συμπληρώθηκαν από την 21η Απριλίου 1967. Από την αποφράδα εκείνη ημέρα που οι Απριλιανοί πραξικοπηματίες αλυσόδεσαν τη χώρα και τη Δημοκρατία.Τα δεινά που προκάλεσε η δικτατορία του ΄67, παραμένουν έντονα χαραγμένα στην ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού και αποτελούν πηγή φρονηματισμού για την πολιτική ηγεσία και κυρίως για τις νεότερες γενιές. Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η τραγωδία που προκάλεσε το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο, καταγράφουν το επτάχρονο δικτατορικό καθεστώς, ως μια από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας….

Η πτώση της χούντας, καρπός του αντιδικτατορικού αγώνα και της προδοσίας της Κύπρου, τροφοδότησε ελπίδες και αγώνες για τη δημοκρατική αναγέννηση της χώρας και τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της κοινωνίας.

Η μαύρη αυτή επέτειος, προσδίδει ένα επίκαιρο νόημα στους αγώνες για δημοκρατία, ανεξαρτησία και αποτελεσματική προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Η Δημοκρατία στις μέρες μας γίνεται πιο ισχυρή και ασφαλής, όσο πιο πολύ εμβαθύνεται και αναπτύσσεται με πολιτικές που ενισχύουν το κοινωνικό της περιεχόμενο και την αποκέντρωση εξουσιών και πόρων.

Το μεγάλο δίδαγμα από την επέτειο του πραξικοπήματος, είναι πιστεύουμε, ότι τα εθνικά μας συμφέροντα προασπίζονται αποτελεσματικότερα, όχι με τον στραγγαλισμό των λαϊκών ελευθεριών, τον ανέξοδο υπερπατριωτισμό και τον απομονωτισμό, αλλά με σχεδιασμένες πρωτοβουλίες διαλόγου και ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας, στο έδαφος της διεθνούς νομιμότητας.
Πως φθάσαμε στη δικτατορία

To σοβαρότερο ρήγμα στις τάξεις της Ένωσης Κέντρου σημειώθηκε τον Ιούλιο του 1965. Αφορμή υπήρξε η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να αντικαταστήσει τον Πέτρο Γαρουφαλιά από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης και η άρνηση του βασιλιά να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, αν ο διάδοχος του Γαρουφαλιά δεν απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του.

Ο Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του. Από εκείνη την ημέρα και μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου του 1966, ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να σχηματίσει κυβερνήσεις - φαντάσματα με τη συμμετοχή κατά διαστήματα 48 βουλευτών της Ένωσης Κέντρου που εγκατέλειψαν τον Γεώργιο Παπανδρέου. Οι κυβερνήσεις αυτές που στηρίζονταν στη Βουλή από την ΕΡΕ και τους αποστάτες της Ένωσης Κέντρου, αποδείχθηκαν θνησιγενείς.

Με εντολή του Κωνσταντίνου και τη σύμφωνη γνώμη της Ε.Κ. στις 3 Απριλίου την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Παναγιώτης Κανελόπουλος για να διεξάγει βουλευτικές εκλογές στις 28 Μαΐου 1967.

Oι εκλογές αυτές δεν έγιναν ποτέ, διότι η κυβέρνηση Κανελόπουλου και η νομιμότητα καταλύθηκαν από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου. Οι πραξικοπηματίες ήταν οι συνταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός και Νικόλαος Μακαρέζος.

Η 21η Απριλίου 1967

Οι πραξικοπηματίες έχοντας εξασφαλίσει περίπου 100 τεθωρακισμένα στην περιοχή της πρωτεύουσας κινητοποιήθηκαν τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου και κατέλαβαν αρχικά το Πεντάγωνο. Έβαλαν σε εφαρμογή το ΝΑΤΟικό σχέδιο “Προμηθεύς”, για την αντιμετώπιση κομμουνιστικού κινδύνου με αποτέλεσμα να κινηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Μεγάλη ήταν η συμβολή του διοικητή της Σχολής Ευελπίδων Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος κινητοποίησε το τάγμα της σχολής και την Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ).

Ο στρατηγός Γ.Σπαντιδάκης, έμπιστος του βασιλιά, αντικαθίσταται στην αρχηγία του ΓΕΣ από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής από το νέο αξίωμά του έδωσε εντολή στο Γ’ Σ.Σ. στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το σχέδιο “Προμηθεύς” σε όλη τη χώρα.

Η νέα, χουντική, κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Κόλλια και υπουργό Εθνικής Αμύνης τον μέχρι εκείνη την ημέρα αρχηγό ΓΕΣ Γ.Σπαντιδάκη ορκίστηκε την ίδια ημέρα από τον Κωνσταντίνο. Ο Κωνσταντίνος, αν και είχε αρχικά κάποιες αντιρρήσεις στην αρχή, ωστόσο γρήγορα δέχθηκε τα αιτήματα των πραξικοπηματιών.

Οι συλλήψεις άρχισαν την ίδια ημέρα. Όλοι οι πολιτικοί, με προεξάρχοντα τον Γεώργιο Παπανδρέου, συνελήφθησαν, αλλά το ίδιο συνέβαινε και με τους απλούς πολίτες. Δέκα ημέρες αργότερα η Χούντα ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 6509 άτομα, αλλά ανεπίσημες πληροφορίες ανέβαζαν τον αριθμό των συλληφθέντων σε αρκετές χιλιάδες άτομα.

Την πρώτη κιόλας μέρα του πραξικοπήματος, τα όργανα της Χούντας δολοφονούν στον Ιππόδρομο της Αθήνας, όπου κρατούνταν όμηροι της δικτατορίας, το στέλεχος της ΕΔΑ Παναγιώτη Ελή, ενώ στις 22 Μαΐου δολοφονείται ο γνωστός από την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ δικηγόρος Νικηφόρος Μανδηλαράς.

Το δεύτερο είναι από τον αγωνιστή "μπάρμπα" Γιάννη Νομικό, με τίτλο:

Η “άγνωστη” πλευρά της δικτατορίας!

Κάθε χρόνο θυμούνται όλοι να αναφερθούν για την 21η Απριλίου και καλώς πράττουν. “ΟΥΔΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΟΛΜΑ” να αναφερθεί στους δορυφόρους της χούντας, στελέχη και υποστηριχτές της, που πολλοί εξ’ αυτών δίκασαν και καταδίκασαν Δημοκράτες φοιτητές και πλήθος αξιωματικών και πολιτών, που τίμησαν και αγωνίστηκαν για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Τι πόστα κατέχουν σήμερα με κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και τι ρόλο παίζουν ακόμη και σήμερα από τις “θέσεις - κλειδιά” που κατέχουν;
Και επειδή εγώ τολμώ να λέω πάντα τα πράγματα ως έχουν και δεν φοβάμαι την “Α Λ Η Θ Ε Ι Α ” - όσο πικρή και εάν είναι - αναφέρομαι σε άτομα κλειδιά στον χώρο της Ελληνικής Δικαιοσύνης….

1.- ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ Αθανάσιος - κατέχει σήμερα την νευραλγική θέση του Γενικού Γραμματέα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ας μας πεί ο ίδιος πόσους Δημοκράτες καταδίκασε από την έδρα του Βασιλικού επιτρόπου, από την οποία αγωνίστηκε για την παραμονή της δικτατορίας:

2.- ΣΑΝΙΔΑΣ Γεώργιος - κατέχει σήμερα την θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου. Δεν θα αναφερθώ για τις παράνομη ιδιοκτησία ακινήτου στο Πόρτο Γερμενό από την ανύπαρκτη εταιρεία ΕΝΤΕΞ Α.Ε. εν έτει 1973, αγνώστου ιδιοκτησίας, η οποία συνεστήθη 8 χρόνια μετά,( στο οποίο έκτισε διώροφη “αυθαίρετη οικοδομή”) ούτε για τις επιθέσεις του κατά του τ. Αντιεισαγγελέα κ. Γεωργίου Ζορμπά και ούτε για την παράνομη δίωξη που διέταξε σε βάρος του Προέδρου των Εισαγγελέων της Ελλάδος κ. Σωτήρη Μπάγια, αλλά για πόσους “βασανιστές της χούντας “πρότεινε την απαλλαγή τους ,σε μήνυση που είχαν υποβληθεί σε βάρος τους από τα θύματά τους ,μεταξύ των οποίων υπήρξε και ο σημερινός καταξιωμένος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Γιάννης Πουντουράκης;
(Ως Εισαγγελεύς του Τριμελούς Πλημ/ου Πατρών την 15/12/1975)

Δεν μπορώ να μην μνημονεύσω και τον υπερασπιστή του δικτάτορα Ιωαννίδη και πολλών βασανιστών αξιωματικών του ΕΑΤ - ΕΣΑ , δικηγόρο Γεώργιο Αλφαντάκη, ο οποίος υπήρξε πρωτεργάτης στις κλοπές πλοίων και φορτίων και στις δολοφονίες των πληρωμάτων τους στην συνέχεια, για να μην “μιλήσουν.” Οι περίφημες Ναυτοπειρατίες, που έλαβαν χώρα από 1977 και εντεύθεν και που είχαν σαν συνέπεια να μας διασύρουν “Διεθνώς.”

Επιβάλλεται επίσης να αναφερθεί πως τα ονόματα των ανωτέρω [ Ανδρεουλάκος, Σανιδάς, Αλφαντάκης] όχι μόνον αναφέρονται ακόμη και σε επερωτήσεις που υπεβλήθησαν στην Βουλή, αλλά και σε πράξεις οικονομικής συναλλαγής. Όπως η πώληση του οικοπέδου εις Σανιδά, στην οποία εμπλέκεται και η εταιρεία ΜΙΛΜΑΤ Α.Ε.[ ιδιοκτησίας 100% του Γεωργίου Αλφαντάκη ] η οποία υπήρξε και η εταιρεία που προέβαινε στις εικονικές αγοραπωλησίες των ναυταπατών.

Αυτοί είναι οι “ευυπόληπτοι” κύριοι που μας κυβερνούν ακόμη και σήμερα μετα τα 35 χρόνια της πτώσης της χούντας!!!!! ΣΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΙΝΩ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ!

21η Απριλίου 1967: Σαράντα δύο χρόνια μετά...
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.