Ακόμη μια αρλούμπα σε πολυτελή συσκευασία

Άρθρο του πατέρα μου, Δημήτρη Σαραντάκου, στην εφημ. Εμπρός της Μυτιλήνης (9.6.2009) - Δημοσιεύθηκε από sarant στο 10 Ιουνίου, 2009

Στο προηγούμενο σημείωμά μου, αγαπητοί αναγνώστες, έγραφα για τη σαχλαμάρα της Eurovision. Μόνο που δεν είναι η μόνη. Δυστυχώς στον καιρό μας, αφθονούν πολλές σαχλαμάρες και ανοησίες, που με την προβολή της τηλεόρασης, έχουν πέραση στους ντοπαρισμένους και αποχαυνωμένους θεατές, οι οποίοι μάθανε να καταπίνουν αμάσητο ό,τι τους σερβίρουν τα ΜΜΕ (=Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού).
Μια τέτοια αρλούμπα, με πολύ πιο πνευματικές όμως αξιώσεις από τη σαχλαμάρα της Eurovision, και με κάπως κουλτουριάρικες προδιαγραφές, είναι αυτή η υπόθεση των «εκατό μεγαλύτερων Ελλήνων της ιστορίας». Προσέξτε: όχι των εκατό μεγαλύτερων κυβερνητών ή των εκατό μεγαλύτερων επιστημόνων ή των εκατό μεγαλύτερων φιλοσόφων, αλλά γενικώς και αορίστως των εκατό μεγαλύτερων… Σουρουσούιλαμ, που έλεγε η γιαγιά μου.
Έτσι τουρλού τουρλού, τσουβαλιάσανε μαζί το Μεγαλέξανδρο και τον Παπανικολάου, τον Σωκράτη και τον Κολοκοτρώνη, τον Κοραή και το …Λαζόπουλο. Και βάζουνε τον κόσμο να επιλέξει ανάμεσα σε εντελώς ανόμοιες, από όποια πλευρά και αν τις εξετάσεις, προσωπικότητες, το «μεγαλύτερο»; Και μεγαλύτερο σε τι; Στη συμβολή που είχε στην ιστορική πορεία της Ελλάδας; Στην επίδραση του στην παγκόσμια σκέψη; Στο έργο που άφησε; Στην υποδειγματική ζωή που έζησε;

Και δεν είναι μόνο που από όλη αυτή την υπόθεση, έλειψε η ποιοτική ταξινόμηση και κατάταξη. Λείψανε τελείως και τα κριτήρια; Αυτά δεν τα προσδιορίσανε ποτέ. Πώς μετριέται η μεγαλοσύνη του Μεγαλέξανδρου σε σύγκριση με τη μεγαλοσύνη του Κολοκοτρώνη, να πούμε. Στον στρατιωτικό τομέα; Στη γενναιότητα; Στην προσωπική τους ζωή; Άγνωστο. Η προχειρότητα και η τσαπατσουλιά στην αποθέωσή τους.
Εντάξει. Αποδείξανε πως δεν διαθέτουν την πρέπουσα επαγγελματική δεοντολογία. Αυτό άλλωστε είναι δεδομένο και να μη ζητάμε και πολλά, αλλά διάβολε δεν έχουν καμιάν ευαισθησία; Κανένα σεβασμό στο αναγνωστικό ή τηλεοπτικό κοινό τους; Γιατί με όλη αυτή την υπόθεση, δείξανε πόσο το περιφρονούνε.
Δε βαριέσαι, θα σκέφτηκαν. Κι έτσι κι αλλιώς, αυτοί (οι θεατές, οι αναγνώστες, το κοινό) δε σκαμπάζουν τίποτα. Ας τους τα σερβίρουμε όλα μαζί κι ας κόψουν το λαιμό τους. Αντιμετωπίζουν δηλαδή τους απλούς ανθρώπους, όπως ακριβώς αντιμετώπιζαν το «λαουτζίκο», οι μεγαλουσιάνοι της εποχής του Σουρή, που έγραψε στον «Ρωμηό»:
…Ο ραγιάς ο σιχαμένος,
τέτοιος είναι, τέτοια θέλει….
Και όλα αυτά μεθοδευμένα με τον κατάλληλο τρόπο, ώστε να αποφέρουν στους οργανωτές της αρλούμπας, πολλά λεφτά. Δεν είναι μόνο τα λεφτά από τις άφθονες διαφημίσεις, που συνόδευαν τις τηλεοπτικές προβολές. Είναι και τα λεφτά από τη διάθεση των βιβλίων που αφορούσαν τους «εκατό μεγαλύτερους». Δεν έπιασα στα χέρια μου κανένα και δεν νομιμοποιούμαι να τα κρίνω. Διάβασα όμως την κριτική του Στάντη Αποστολίδη για το βιβλίο που αφορά το Μεγαλέξανδρο. Ο Στάντης Αποστολίδης (γιος του Ρένου κι εγγονός του Ηρακλή Αποστολίδη, της «Ανθολογίας») είναι δόκιμος κριτικός, με διεισδυτικό βλέμμα και οξύ ύφος. Έγραψε λοιπόν για το βιβλίο που αφορούσε το Μεγαλέξανδρο, πόσο κακή μετάφραση είχε και πόσο γενικά προχειροδουλειά είναι.
Άλλη μια ένδειξη της περιφρόνησης των διοργανωτών της αρλούμπας προς το κοινό τους.

*O Δημήτρης Σαραντάκος γεννήθηκε στη Mυτιλήνη, σπούδασε χημικός μηχανικός και μετά τη συνταξιοδότησή του εκδίδει το σατιρικό περιοδικό «το Φιστίκι» και κάνει τον συγγραφέα. Το τελευταίο (ενδέκατο στη σειρά) βιβλίο του «Οι Αρχαίοι είχαν την πλάκα τους» – Αθήνα 2008 – κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γνώση».

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"