Το ντιμπέιτ και το ανύπαρκτο «δίβατον» του ιού του Πλεύρη

Σχετικά: Το κείμενο αυτό, διορθωμένο και ξανακοιταγμένο, περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου "Γλώσσα μετ' εμποδίων" που κυκλοφορεί από τον Οκτώβρη του 2007 από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. 

Περισσότερα για το βιβλίο μου αυτό, μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Αν πάσχουν από κάτι αυτές οι σελίδες, είναι ότι δεν παρακολουθούν την επικαιρότητα, έστω τη γλωσσική επικαιρότητα. 

Πέρα από την χρόνια έλλειψη χρόνου, φταίει σ’ αυτό που δεν παρακολουθώ τηλεόραση, οπότε τα πιο ζουμερά μού ξεφεύγουν.

Καμιά φορά, όταν ένα θέμα διαδίδεται κυρίως από τον γραπτό τύπο και όχι από την ταχυκίνητη τηλεόραση, όπως το πρόσφατο μπουρδολόγημα του υπουργού Παιδείας, που επανέλαβε όλες τις εθνικιστικές ανοησίες του Λερναίου κειμένου μπροστά στους δύστυχους μαθητές που βραβεύτηκαν στον διαγωνισμό επιχειρηματολογίας, μπορεί να προφτάσω να σχολιάσω πριν το θέμα φύγει από την επικαιρότητα, άλλες φορές όμως όχι.

 

Όμως, έτσι που είναι η κατάσταση με τα γλωσσικά μας, και ιδιαίτερα με τους γλωσσικούς μύθους που κάνουν κύκλους και επανέρχονται, είναι αναπόφευκτο ένας μύθος να έρθει ξανά και ξανά στην επικαιρότητα. 

Οπότε, και μια ανεπίκαιρη απάντηση έχει τελικά ελπίδες να γίνει επίκαιρη στο μέλλον.

 

Η λέξη debate, ας πούμε, είναι σίγουρο ότι θα ξανάρθει στην επικαιρότητα, τουλάχιστον στις επόμενες εκλογές. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007, όταν έγινε το περίφημο ντιμπέιτ των έξι πολιτικών αρχηγών, βρέθηκαν πολλοί που αναρωτήθηκαν, καλόπιστα, για την ετυμολογία της λέξης. Υπάρχει μια άποψη, που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, ότι το debate προέρχεται, τάχα, από την ελληνική λέξη δίβατον. Θα ρωτήσετε, τι είναι ή τι ήταν το δίβατον; Ας δούμε τι μας λέει ο Αθανάσιος Πλεύρης, ιός του γνωστού «διανοητή», βουλευτής πλέον του ΛΑΟΣ, σε άρθρο του που το έγραψε αμέσως μετά το ντιμπέιτ του Σεπτεμβρίου:

Λεξιλογικά του Πάσχα ξανά

Άρθρα του Νίκου Σαραντάκου,

Mε τούτα και με κείνα, πήγε Μεγάλη Παρασκευή και δεν βάλαμε κάτι πασχαλινό στο ιστολόγιο. Νιώθω πως θα με επιτιμήσουν κάποιοι, σαν τον πρωθυπουργό που μάλωσε τις προάλλες μια παρέα που τους είδε να τρώνε κρέας σε εστιατόριο: «Από την Παρασκευή θα νηστέψετε;» τους είπε. Οπότε, επανορθώνω όσο μπορώ με το σημερινό άρθρο -που όμως θα είναι επανάληψη, αφού, όχι να το παινευτούμε, το φετινό είναι το δέκατο πέμπτο ιστολογικό μας Πάσχα, οπότε αναπόφευκτα όλες τις πασχαλινές λέξεις και φράσεις τις έχουμε εξαντλήσει (με μιαν εξαίρεση -δείτε το άρθρο). 

Κι έτσι επαναλαμβάνω ένα άρθρο που το έχω πολλές φορές ανεβάσει, τελευταία φορά το 2020, για τις λέξεις του Πάσχα, προσθέτοντας κάποια πράγματα από τα σχόλιά σας. 

Τα οποία σχόλια με μελαγχόλησαν σαν τα διάβασα τρία χρόνια μετά, καθώς είδα να λείπουν πολλοί, που δυστυχώς έχουν φύγει για πάντα, σαν τον Γιάννη τον Ιατρού και τον Γς, ή που απλώς σταμάτησαν να σχολιάζουν (Γιάννης Κ., Γιώργος Κ.) και ελπίζω να μας θυμηθούν ξανά. Πολλά είπα όμως, περνάω στο άρθρο.

Ξεκινώντας την περιήγησή μας στις πασχαλινές λέξεις, πρώτα πρώτα. . .

«Η Ελλάδα μάς ξεπερνά» – ή, μια μικρή προεκλογική λαθροχειρία: "Selbst Griechenland überholt uns" [Το μεσαίο δάχτυλο της Αφροδίτης, το «FOCUS» και εμείς]

Στην αρχή σκεφτόμουν να αφήσω για τα σαββατιάτικα μεζεδάκια το σημερινό μας θέμα, επειδή όμως θα έβγαινε μεγάλο και θα μονοπωλούσε τον χώρο στην πιατέλα αποφάσισα, για λόγους ισορροπίας, να το παρουσιάσω σε χωριστό άρθρο. 

Εξάλλου, αφιέρωσα κάμποσο χρόνο στο θέμα, οπότε δικαιολογείται το άρθρο.

Ποιο θέμα; Μια μικρή προεκλογική λαθροχειρία του φιλοκυβερνητικού Τύπου, που όμως έχει και μεταφραστικό ενδιαφέρον, αφού αφορά τις δηλώσεις μιας Γερμανίδας πολιτικού, που δημοσιεύτηκαν αρχικά σε γερμανικό περιοδικό και στη συνέχεια μεταφράστηκαν (πονηρά, λέω εγώ) σε ελληνικά φιλοκυβερνητικά μέσα. 

Καθώς στο ιστολόγιο έχουμε καλούς γερμανομαθείς, καλύτερους από μένα (κάτι σκαμπάζω πάντως κι εγώ), όσα θα υποστηρίξω θα διασταυρωθούν αν και νομίζω  ότι είναι μάλλον προφανής η σωστή απόδοση.

Οι δηλώσεις έγιναν από την Judith Gerlach, υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης του ομόσπονδου κράτους της Βαυαρίας. 

Η κ. Gerlach ανήκει στο συντηρητικό κόμμα CSU, το οποίο κυβερνά μεν στη Βαυαρία, αλλά σε ομοσπονδιακό επίπεδο βρίσκεται στην αντιπολίτευση. 

http://sarantakos.wordpress.com/2010/02/25/focus/#comment-24924).

 Το μεσαίο δάχτυλο της Αφροδίτης, το «FOCUS» και εμείς

Οι δηλώσεις έγιναν στο περιοδικό Focus, που ίσως θα το θυμάστε μια και το μακρινό 2011 είχε γίνει διάσημο στη χώρα μας όταν δημοσίευσε το περίφημο εξώφυλλο με την Αφροδίτη της Μήλου να υψώνει το μεσαίο δάχτυλο. . .

Λούμπεν: Η λέξη λούμπεν προέρχεται από τη μαρξιστική ορολογία -ο Κάρολος Μαρξ αποκάλεσε Lumpenproletariat [Video : Μιθριδάτης - "Για να ΜΗΝ τα ΧΡΩΣΤΑΩ]

Άρθρα του Νίκου Σαραντάκου

Την πάσα για το σημερινό μας άρθρο την έδωσε ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος προχτές, σχολιάζοντας τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι κάποιοι υποψήφιοι «περισσότερο σε λούμπεν ψηφοδέλτια παραπέμπουν». Οπότε σήμερα λεξιλογούμε για το λούμπεν.

Η λέξη λούμπεν προέρχεται από τη μαρξιστική ορολογία -ο Κάρολος Μαρξ αποκάλεσε Lumpenproletariat, λούμπεν προλεταριάτο, εκείνο το εξαθλιωμένο τμήμα της εργατικής τάξης που έχει χάσει την ταξική του συνείδηση και τον ρόλο του στην κοινωνία, οπότε δεν είναι σε θέση να συμβάλει στην υπόθεση της εργατικής τάξης.

Στα γερμανικά Lumpen είναι το κουρέλι και από εκεί Lump είναι ο ρακένδυτος και κατ’ επέκταση ο τιποτένιος άνθρωπος (να γράψουμε κάποτε άρθρο για την παρομοίωση της στόφας των ανθρώπων με υφάσματα ευτελή, λινάτσες, ρετάλια και πατσαβούρες). Η γερμανική λέξη είναι τελικά ομόρριζη με την αγγλική lump, σβόλος.

Κουρελοπρολεταριάτο λοιπόν κατά Μαρξ το λούμπεν προλεταριάτο και η λέξη έγινε διεθνής και σταδιακά επεκτάθηκε. Ας πούμε, στα ελληνικά, το ΛΚΝ γράφει: (επέκτ.) για κάθε κοινωνικά εξαθλιωμένο στοιχείο: 

Κορονοανοιξιάτικα μεζεδάκια (Posted by sarant στο 20 Μαρτίου, 2021)

Υπό άλλες συνθήκες, το άρθρο που θα δημοσιευόταν 20 Μαρτίου θα έπαιρνε τίτλο «Ανοιξιάτικα μεζεδάκια», αφού η συμβατική ημερομηνία έναρξης της Άνοιξης είναι η 21η Μαρτίου. Τώρα όμως έχουμε τον κορονοϊό, που όλα τα επηρεάζει -δεν είναι λοιπόν μια άνοιξη σαν όλες τις άλλες. Είναι κορονοάνοιξη.

Φαίνεται όμως πως η άνοιξη τιμά την ετυμολογία της και πάλι, αφού χτες αναγγέλθηκε άνοιγμα κάποιων δραστηριοτήτων, χαλάρωση περιορισμών, τούτο δε παρά το γεγονός ότι τα κρούσματα πήραν και πάλι την ανηφόρα και οι διαθέσιμες ΜΕΘ μειώνονται δραματικά. Αλλά αυτά θα τα συζητήσουμε άλλη φορά στα σοβαρά. Σήμερα σερβίρουμε μεζεδάκια.

* Και ξεκινάμε με ορντέβρ ένα χιώτικο μεζεδάκι, δηλαδή ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε σε ιστότοπο της Χίου. 

Σε άρθρο για τον τάφο του Αδαμαντίου Κοραή που βρίσκεται στο Παρίσι, διαβάζουμε:

-----------------------------------------------------------------------------

Atheofobos said

20 Μαρτίου, 2021 στις 10:01

Ο τάφος του Κοραή στο Μονπαρνάς.

Στην βάση είναι χαραγμένη η επιγραφή που είχε συντάξει ο ίδιος;
« Ἀδαμάντιος Κοραῆς Χίος Ὑπὸ ξένην μὲν ἴσα δὲ τῇ φυσάσῃ μ’ Ἑλλάδι
πεφιλημένην γῆν τῶν Παρισίων κεῖμαι »
« Ci-gît Adamantios Koraïs De Chios Une terre étrangère me couvre
Mais cette terre de Paris, Je la chérissais à l’égal de mon pays natal, la Grèce.
Σήμερα, ο επισκέπτης, εκτός από τους δικούς του στίχους μπορεί να διαβάσει ένα επίγραμμα στα γαλλικά που σκαλίστηκε μετά την ανέγερση του μνημείου όπως φαίνεται στη φωτογραφία. ...

Εν ταις ημέραις εκείναις… (αφήγημα του Γιώργου Ιωάννου)

Στο σημερινό κυριακάτικο λογοτεχνικό μας άρθρο θα βάλω ένα εμμέσως επίκαιρο κείμενο. 

Είναι το τριήμερο του Αγίου Δημητρίου, που θυμίζει τη Θεσσαλονίκη, οπότε θα διαβάσουμε ένα αφήγημα του Γιώργου Ιωάννου. 

Ο Ιωάννου έχει γράψει πολλά για τη γενέθλια πόλη του, όμως το κείμενο που θα διαβάσουμε σήμερα έχει να κάνει με τον αφανισμό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στην Κατοχή. 

Το αφήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Η πρωτεύουσα των προσφύγων"

 

Iούλιος 1942: Eβραίοι συγκεντρωμένοι στην πλατεία Ελευθερίας για να τους καταγράψουν οι Ναζί - "Eν ταις ημέραις εκείναις…" (Φώτο) 

Θα προσπαθήσω ώστε η κατάθεσή μου αυτή για το διωγμό και την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης επί γερμανικής κατοχής να είναι ξερή — ξερή και στεγνή — χωρίς ιστορικές και φιλολογικές επεκτάσεις ή αμφίβολα ακούσματα. 

Και όλα αυτά από σεβασμό προς το φριχτό μαρτύριό τους, που μόνο το πένθος και την άκρα σοβαρότητα εμπνέει. 

 Δεν είναι, άλλωστε, πολλά, ούτε ιδιαιτέρως συνταραχτικά αυτά που έχω να πω εγώ για την υπόθεση, γιατί ήμουν τότε μικρό παιδί — φτωχός και περίκλειστος έφηβος — με βάσανα και προβλήματα, που τον κρατούσαν κιόλας σε απόσταση από τους άλλους. 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ>>> https://sarantakos.wordpress.com/2020/10/25/ioannou-3/

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

« Ψαρονέφρι στο ΚαρπενήσιΑρνί και λιοντάρι. Καπιτάν μπουρντά γκελίορ (αποσπάσματα από το Ταξιδι του Ψυχάρη) » Μεζεδάκια στο σιντριβάνι

Ποιο σιντριβάνι; Mα φυσικά το καινούργιο σιντριβάνι της Ομόνοιας.

Το σιντριβάνι, που εγκαινιάστηκε προχτές από τον δήμαρχο Αθηναίων -με αποτέλεσμα να συντριβεί (pun intended) κάθε οδηγία για τήρηση αποστάσεων αφού, όπως εύκολα θα μπορούσε -και θα έπρεπε- να προβλεφθεί, πλήθος κόσμου μαζεύτηκε, μια και τούτες τις περίεργες μέρες, που ακόμα δεν έχουν χαλαρώσει όλα τα μέτρα και δεν έχουν ανοίξει καφετέριες, ζαχαροπλαστεία και ταβέρνες (να μην πούμε για θερινα σινεμά) ώστε να ισοκατανεμηθούν όσοι αναζητούν έξοδο και διέξοδο, με το παραμικρό συνωστίζεται ο κόσμος στις πλατείες.

Στα σόσιαλ επικρίθηκε έντονα η υποκριτική στάση των καναλιών, που ήταν αμείλικτα όταν καυτηρίαζαν προηγούμενα συμβάντα συγκέντρωσης πλήθους σε πλατείες, ενώ τώρα μόνο επαίνους είχαν -στην αρχή. Αντέγραψα ένα πολύ πετυχημένο της φίλης Έλενας Μηλιώτη:

Νισάφι πια με αυτά τα παλιόπαιδα, που μαζεύονται στις πλατείες, αυτούς τους αναρχικ…, α καλέ ο Δήμαρχος είναι, μπραβο κ. Δήμαρχε, καταπληκτικό το σιντριβανι κ. Δήμαρχε, τέλεια εκδήλωση κ. Δήμαρχε.

Τέλος πάντων, χάρη στην αντίδραση αυτή, αναγκάστηκε τελικά και ο κ. Δήμαρχος ν’ αναγνωρίσει πως έκανε λάθος.

* Και ξεκινάμε με τα μεζεδάκια μας.

Ο ληξίαρχος Νομανσλάνδης θα ενδιαφερθεί για ένα άρθρο της iefimerida, αφιερωμένο στις τελευταίες ώρες του Χίτλερ.

Eκει διαβάζουμε ότι την 29η Απριλίου 1945, μια μέρα πριν από την αυτοκτονία του, «Ο Βάλετ Λιζν χορηγεί σταγόνες κοκαΐνης στο πονεμένο δεξί μάτι του Χίτλερ και του δίνει ένα κουτί χάπια για τον τυμπανισμό του».

Πιο πέρα, μετά την αυτοκτονία, διαβάζουμε ότι ο Μπόρμαν «και ο Λινζ» μπήκαν στο δωμάτιο ακούγοντας τον πυροβολισμό και βρήκαν τα δυο πτώματα -ο Χίτλερ είχε αυτοπυροβοληθεί ενώ η Εύα Μπράουν πήρε δηλητήριο.

Ο Βάλετ Λιζν (ή Λινζ μήπως; ) είναι υποψήφιος για κατάταξη τόσο στα μητρώα της Νομανσλάνδης όσο και στη Στρατιά των Αγνώριστων. Πρόκειται για τον υπηρέτη του Χίτλερ, που λεγόταν Heinz Linge, Χάιντς Λίνγκε. Ούτε Λιζν, ούτε Λινζ.

Ούτε βεβαίως Βάλετ! Απλώς, στο αγγλικό πρωτότυπο απ’ όπου αντλήθηκαν οι πληροφορίες, έλεγε Valet Linge, o βαλές, σα να λέμε, κι αυτό θεωρήθηκε το μικρό όνομά του.

Το πιο περίεργο είναι ότι, στην αρχή του άρθρου, γράφεται σωστά: Ο Μάρτιν Μπόρμαν μαζί με τον οδηγό του Χίτλερ Έριχ Κέμπκα, τον υπηρέτη του Χάιντς Λίγκε….

Οι θρυλικές ομιλίες του Ξενοφώντος Ζολώτα στα Αγγλικά, χρησιμοποιώντας μόνο ελληνικές λέξεις. «It is Zeus’ anathema on our epoch…»

Χρειάζεται βαθιά και ουσιαστική κατανόηση τόσο της ελληνικής όσο και της αγγλικής γλώσσας για να μπορέσει κανείς να γράψει και να εκφωνήσει όχι έναν, αλλά δυο τέτοιους λόγους. Χρειάζεται και ένα δυνατό κίνητρο, ένας λόγος.
Ποιος ήταν αυτός; Σύμφωνα με τον Ν. Σαραντάκο, δεν ήταν κάποια ιδεολογική εμμονή εθνικο-πατριωτικού χαρακτήρα στην ελληνική γλώσσα. Ήταν μια σαφής πολιτική κίνηση: να στρέψει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης στη βαθιά λαβωμένη από τον εμφύλιο πόλεμο, Ελλάδα.
Οι λόγοι εκφωνήθηκαν στο πλαίσιο των ετήσιων συναντήσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Η πρώτη ομιλία έγινε το 1957 και προκάλεσε τόσο ενθουσιασμό που μετά από απαίτηση του επικεφαλής της διεθνούς Τράπεζας, επαναλήφθηκε παρόμοια ομιλία το 1959. Ο Ζολώτας ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.

Το κείμενο της πρώτης ομιλίας, αφού ενημέρωσε το κοινό για το εγχείρημα του, προκείμενου να τραβήξει την προσοχή τους, είναι το εξής:...

Ο Ξενοφών Ζολώτας πρέσβης της ελληνικής γλώσσας

Στις 2/10/1959 στην ετήσια συνεδρίαση του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας , ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής Ξενοφώντος Ζολώτας έδωσε για 2η φορά (η 1η ήταν το 1957) μία ελληνοαγγλική ομιλία, ζητώντας να τον ακούσουν με προσοχή, ακόμα κι αν υπήρχε ο κίνδυνος να κουράσει τους ακροατές του.

Αν και η γλώσσα των λόγων ήταν η Αγγλική, με εξαίρεση των συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα επί της ουσίας ήταν η Ελληνική.

Οι ελληνικές λέξεις ενός σοφού καθηγητή:

Ο γρύλος, ο Καραμήτρος και άλλα παροιμιακά ανέκδοτα

Άρθρα του Νίκου Σαραντάκου 

Το σκίτσο είναι του Καμένου από την Ελευθεροτυπία, το είδα στην Καλύβα του Πάνου Ζέρβα και μου έδωσε την ιδέα για το σημερινό άρθρο. «Και σεις και ο γρύλος σας» φωνάζει η Ελλάδα προς τους ενωσιακούς εταίρους της, απελπισμένη από τη στήριξη που (δεν) της παρέχουν. Όποιος ξέρει το ανέκδοτο, καταλαβαίνει. Όμως, όλοι οι αναγνώστες το ξέρουν, κι έτσι καταλαβαίνουν, κι έτσι η γελοιογραφία λειτουργεί. Όλοι; Όχι όλοι, βέβαια. Κάποιος που δεν ξέρει το ανέκδοτο, δεν θα καταλάβει ούτε την τελευταία του φράση που χρησιμοποιείται εδώ παροιμιακά. Το ξέρετε το ανέκδοτο;

Βλέπω ότι κατά σύμπτωση το ίδιο ακριβώς θέμα το έθιξε χτες στα Νέα ο Αλέξης Καλοκαιρινός, οπότε με απαλλάσσει από τον κόπο να σας το διηγηθώ:
Μοιάζουμε με τον τύπο στο ανέκδοτο, που μένει από λάστιχο και πηγαίνει να ζητήσει γρύλο από γειτονική αγροικία. Στον δρόμο κουρντίζεται με το ενδεχόμενο ο ιδιοκτήτης να του αρνηθεί και φτάνοντας, μόλις εκείνος του ανοίγει την πόρτα, αντί να ζητήσει το εργαλείο, του λέει: «Άι στον διάολο κι εσύ και ο γρύλος σου». Στην περίπτωσή μας τα πράγματα είναι λίγο χειρότερα: δεν κοιτάξαμε καν μήπως έχουμε γρύλο στο πορτμπαγκάζ.

Βέβαια, αν εσείς διηγηθείτε στην παρέα σας το ανέκδοτο, οπωσδήποτε πρέπει να αναπτύξετε εκτενώς το «κουρντίζεται με το ενδεχόμενο να του αρνηθεί ο ιδιοκτήτης». Να πείτε «στο δρόμο σκέφτεται· κι αν δεν έχει γρύλο; κι αν θυμώσει που τον ενοχλώ μέσα στη νύχτα; κι αν μου πει, γιατί δεν είχες το δικό σου γρύλο; τότε εγώ θα του πω… κι αυτός θα μου πει…» και άλλα πολλά τέτοια, ώστε να έρχεται φυσιολογικά το αποκορύφωμα της τελευταίας ατάκας.

Βλέπουμε πως στα «παροιμιακά ανέκδοτα»...

Ο Παπαδιαμάντης από τα ελληνικά στα ελληνικά (Σταύρος Ζουμπουλάκης)

Μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων βάλαμε, όπως κάθε χρόνο, διηγήματα του Παπαδιαμάντη -και αναπόφευκτα ήρθε η συζήτηση και στη γλώσσα του και αν αποτελεί εμπόδιο στην κατανόηση από τον σημερινό αναγνώστη (βέβαια, οι θαμώνες του ιστολογίου δεν βρίσκονται όλοι στην πρώτη νιότη, κι έτσι δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα του αναγνωστικού κοινού).

Είχα σκοπό, και αν θυμάμαι καλά το είχα υπαινιχθεί σε κάποιο σχόλιο, αμέσως μετά τις γιορτές να ανεβάσω το σημερινό άρθρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, που εξετάζει το πρόβλημα των ενδογλωσσικών μεταφράσεων γενικά, και ειδικότερα του Παπαδιαμάντη.

Το άρθρο το πήρα από το εξαιρετικό βιβλίο του Ζουμπουλάκη «Ο στεναγμός των πενήτων», με παπαδιαμαντικά δοκίμια. Θα θυμώσει ίσως ο συγγραφέας, διότι το κείμενό του το παρουσιάζω μονοτονισμένο, για προφανείς τεχνικούς λόγους (δεν έχω οσιάρ πολυτονικό) ενώ επίσης για τεχνικούς λόγους παραλείπω τις (ουσιαστικές) υποσημειώσεις -αλλά αυτό ίσως είναι και καλό, να υστερεί σε κάτι η διαδικτυακή έκδοση εφόσον πρόκειται για πρόσφατο βιβλίο: να πάτε να το πάρετε!

Το πρόβλημα του αν πρέπει να μεταφράζεται ενδογλωσσικά (να μεταγλωττίζεται θα έλεγαν κάποιοι) ο Παπαδιαμάντης (ή γενικά κάθε κείμενο του 19ου αιώνα γραμμένο στην καθαρεύουσα) δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται. Στο ιστολόγιο δεν θυμάμαι να το έχουμε ξανασυζητήσει, αλλά όταν το 2005 είχε εκδοθεί η μεταγλωττισμένη Πάπισσα Ιωάννα είχα γράψει ένα άρθρο στο οποίο...

Από τη Ζυρίχη στη Γενεύη

Άρχισε χτες και ολοκληρώνεται σήμερα στη Γενεύη η πολυμερής διάσκεψη για το Κυπριακό. Η κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία, καθώς είναι παραδοσιακά ουδέτερη, αποτελεί προνομιακό τόπο διεξαγωγής ειρηνευτικών συνομιλιών και υπογραφής συμφωνιών και συνθηκών. Ειδικά μάλιστα για το Κυπριακό, ξέρουμε πως η Κυπριακή Δημοκρατία γεννήθηκε από τις συμφωνίες της Ζυρίχης (Ζυρίχης-Λονδίνου για την ακρίβεια) -και, αν πιστέψουμε τους απορριπτικούς, πρόκειται να καταλυθεί σε περίπτωση που υπάρξουν αποτελέσματα από τη διάσκεψη της Γενεύης.

Η κληρονομιά της Ζυρίχης άφησε βαριά σφραγίδα στην Κυπριακή Δημοκρατία, με την έννοια ότι το Σύνταγμα της χώρας περιείχε λαβυρινθώδεις διατάξεις που το έκαναν ελάχιστα λειτουργικό -και, στην πραγματικότητα, η ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία ελάχιστα χρόνια έζησε αφού ήδη από το 1963 η προσπάθεια του Μακάριου να εξορθολογίσει το Σύνταγμα με τις προτάσεις των 13 σημείων στάθηκε ο καταλύτης για τις διακοινοτικές συγκρούσεις και τον χωρισμό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων -οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν ή απομακρύνθηκαν από τη δημόσια διοίκηση και συγκεντρώθηκαν σε θύλακες, όπου έζησαν για περισσότερα από δέκα χρόνια κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Από τα τέλη του 1963, η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν αποκλειστικά ελληνοκυπριακή και οι Τουρκοκύπριοι ήταν ανύπαρκτοι. (Και νωρίτερα όμως υπήρχαν εμπλοκές -για παράδειγμα, ο Μακάριος αρνήθηκε να στελεχώσει τη δημόσια διοίκηση με το...

Για τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στο γυμνάσιο

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε χτες στον ιστότοπο RED Notebook, απ’ όπου πήρα και την εικόνα που το συνοδεύει. Στη σημερινή αναδημοσίευση έχω προσθέσει/αλλάξει κάποια πράγματα.

Άρθρα του Νίκου Σαραντάκου

Με την ευκαιρία του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, ξαναήρθε στην επικαιρότητα το ζήτημα της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στο Γυμνάσιο.

Η αρχή έγινε με επιστολή 56 καθηγητών πανεπιστημίου, γλωσσολόγων, οι οποίοι επισήμαναν ένα ολοφάνερο αφύσικο, ότι στο Γυμνάσιο η αρχαία ελληνική γλώσσα από το πρωτότυπο διδάσκεται 3 ώρες εβδομαδιαίως ανά τάξη και 2 ώρες τα αρχαία από μετάφραση, ενώ η νέα ελληνική γλώσσα (μαζί με την παραγωγή κειμένων) μόνο 2 ώρες – και ζήτησαν να καταργηθεί η διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο και να αυξηθούν οι ώρες που αφιερώνονται στα νέα ελληνικά.

Η πρόταση των 56 προκάλεσε αρκετές ενοχλημένες αντιδράσεις, από την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, την Ένωση Αναπληρωτών Φιλολόγων (με κωμικά επιχειρήματα, όπως ας πούμε ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα έχει… μαθηματική δομή) και από τον Τομέα Κλασικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. (όπου, μαθαίνουμε ότι τα αρχαία ελληνικά, παρά το ότι δεν έχουν φυσικούς ομιλητές, δεν είναι νεκρή γλώσσα διότι «έχει αφήσει πίσω της γλωσσικούς απογόνους»· αλλά τότε ούτε τα λατινικά είναι νεκρή γλώσσα, ούτε, εδώ που τα λέμε, η πρωτοϊνδοευρωπαϊκή, η οποία έχει αφήσει πάμπολλους απογόνους!) Υπήρξαν πάντως και φιλόλογοι της μέσης εκπαίδευσης που επικρότησαν την πρωτοβουλία των 56 πανεπιστημιακών, με ένα υποδειγματικό κείμενο.

Ταυτόχρονα, απαντώντας σε ερώτηση φιλολόγου σε ανοιχτή εκδήλωση, ο υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης δήλωσε ότι είναι «παρά φύσιν» η κατάσταση να διδάσκονται οι μαθητές του Γυμνασίου 3 ώρες αρχαία ελληνικά και μόνο 2 ώρες νέα ελληνικά. Η μονταζιέρα φυσικά δούλεψε υπερωρίες, κι έτσι σε πολλούς ιστοτόπους (παράδειγμα) γράφτηκε ότι ο Φίλης χαρακτήρισε «παρά φύσιν» τη διδασκαλία των αρχαίων γενικώς. ...

Η σταχομαζώχτρα, χριστουγεννιάτικο διήγημα του Παπαδιαμάντη

by sarant στο 25 Δεκεμβρίου, 2015

Χριστούγεννα σήμερα, το ιστολόγιο εύχεται χρόνια πολλά σε όλους τους φίλους και επισκέπτες. Μέρα γιορτής, μου αρέσει να συνεχίζω μια παλιά συνήθεια, από τότε που ο παππούς μου στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι ή την παραμονή έπαιρνε έναν μαυροντυμένο τόμο από τους πέντε του Βαλέτα και διάβαζε ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη.  Παρά την καθαρεύουσα, κάτι πρέπει να πιάναμε ή ίσως μας άρεσε η μορφή του παππού όπως διάβαζε, πάντως το έθιμο το αγαπούσαμε. Οπότε, καθιέρωσα κι εγώ στις γιορτές να βάζω ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα.

Στα πρώτα Χριστούγεννα του ιστολογίου είχα ανεβάσει  «Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη», ένα διήγημα σε παπαδιαμαντικό ύφος του Βάρναλη, το 2010 ένα άλλο παπαδιαμαντικό του Τάσου Βουρνά, το 2011 το Χριστόψωμο του Παπαδιαμάντη, ενώ το 2012 έσπασε η παράδοση και έβαλα τα Κάλαντα του Λαπαθιώτη. To 2013 επανήλθα στην πεπατημένη, με ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη, τον «Αμερικάνο», το ίδιο και πέρυσι, που έβαλα τα «Χριστούγεννα του τεμπέλη«. Και φέτος συνεχίζω παπαδιαμαντικά και μάλιστα με το γνωστότερο ίσως χριστουγεννιάτικο διήγημα του κυρ Αλέξαντρου, τη Σταχομαζώχτρα.

Φυσικά, ξέρω ότι πρόκειται για ένα διήγημα που ποτέ δεν έλειψε από τα «Νεοελληνικά αναγνώσματα» του σχολείου ή από τις παιδικές ανθολογίες, οπότε όλοι σχεδόν θα το έχετε διαβάσει. Ωστόσο, τα Χριστούγεννα είναι γιορτή που την περνάμε με τους οικείους μας, και τούτο θαρρώ ισχύει και για τα διαβάσματά μας, οπότε αν ξαναδιαβάσουμε την ιστορία της θεια-Αχτίτσας μπορεί να βρούμε κάτι που το είχαμε προσπεράσει πρωτύτερα. ...

Η κακοποίηση της ποίησης! [...και η Τζούλια Αλεξανδράτου απαγγέλλει Σεφέρη στην εκπομπή της]

Ψιλοκομμένος Καβάφης;

Εδώ και μερικές μέρες τα τρόλεϊ της Αθήνας κυκλοφορούν έχοντας πάνω τους στίχους του Καβάφη, σαν κι αυτόν που βλέπετε εδώ αριστερά. Αν δεν το βλέπετε καλά, ο στίχος είναι «Δεν έχω σήμερα κεφάλι για δουλειά», κι αν δεν σας μοιάζει για καβαφικός στίχος δεν είστε μόνος σας – κι εγώ όταν τον διάβασα μου θύμισε τον στίχο του Σουρή: δεν έχω κέφι για δουλειά, πάλι με δέρνει τεμπελιά και κάθομαι στο στρώμα. Κι αν πάλι δεν θυμάστε τον στίχο του Καβάφη, μην αισθανθείτε μειονεκτικά, ούτε εγώ τον θυμόμουν. Άλλωστε, είναι παρμένος από ένα από τα Κρυμμένα ποιήματα του ποιητή, δηλαδή ένα ποίημα, το «Συμεών», που δεν ανήκει στα 154 «αναγνωρισμένα» ποιήματα του Καβάφη. Δεν βάζω λινκ προς το ποίημα γιατί θα επανέλθω, αλλά προς το παρόν ας πάρουμε μια ανάσα για να πούμε λίγα πράγματα περισσότερα γι’ αυτή την πρωτοβουλία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Βήματος»:

Στίχοι του Αλεξανδρινού ποιητή Κ. Π. Καβάφη «ταξιδεύουν» από την περασμένη Δευτέρα σε όλη την Αθήνα με λεωφορεία, τρένα, τραμ και μετρό.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του Αρχείου Καβάφη, το οποίο έχει περιέλθει στο Ίδρυμα Ωνάση, η οποία προσκαλεί το κοινό μέσα από τη σύγχρονη ματιά του βραβευμένου δημιουργικού γραφείου ...

Εκλογές με λίστα - Τι θα ψηφίσετε στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015;

Άρθρα του Νίκου Σαραντάκου

Τελικά ήταν γραφτό και το 2015 να έχουμε δεύτερες βουλευτικές εκλογές, όπως είχε γίνει και το 2012, αλλά όχι με διαφορά ενός μηνός όπως τότε αλλά (σχεδόν) οχτώ μήνες μετά: από τις 25 Ιανουαρίου στις 20 του Σεπτέμβρη.  Αφού λοιπόν έληξε η προθεσμία υποβολής των δηλώσεων συμμετοχής των κομμάτων στις εκλογές που έρχονται, αποφάσισα να βάλω κι αυτή τη φορά εκλογικό γκάλοπ, όπου σας ρωτάω, απλούστατα, τι θα ψηφίσετε στις εκλογές, σε 11 μέρες από σήμερα. Λέω «και αυτή τη φορά», επειδή έχουμε κάνει κι αλλα εκλογικά γκάλοπ στο ιστολόγιο, ας πούμε για τις εκλογές του Μαΐου 2012 (με 930 ψήφους) ή για τις πιο πρόσφατες εκλογές του Ιανουαρίου 2015 (με 1471 συμμετοχές).

Το ξέρουμε βέβαια ότι τέτοιου είδους σφυγμομετρήσεις δεν αποκαλύπτουν τίποτα ουσιαστικό, το πολύ να χαρτογραφούν τις προτιμήσεις των επισκεπτών του ιστολογίου -κι αυτό μόνο εφόσον δεν γίνουν ζαβολιές, διότι παρόλο που το πρόγραμμα έχει έναν τρόπο να εντοπίζει διπλοψηφίες (έτσι λέει, τουλάχιστον) θαρρώ πως είναι πανεύκολο να παρακάμψει κανείς τον έλεγχο που γίνεται. Να σημειωθεί επίσης ότι δεν έχω...

Divide et impera [Τσίπρας: Ή θα επικρατήσει η ρεαλιστική πρότασή μας ή το «διαίρει και βασίλευε» στην Ευρώπη]

Στη χτεσινή του επίσκεψη στο Υπουργείο Παιδείας, που έγινε με την ευκαιρία του τερματισμού των Πανελληνίων εξετάσεων για τους μαθητές των Γενικών Λυκείων (εμείς, είπαμε, τελειώσαμε από την Παρασκευή) ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας άδραξε την ευκαιρία να μιλήσει, όχι όμως για θέματα παιδείας, αλλά για το θέμα που ταλανίζει εδώ και εβδομάδες τη ζωή της χώρας, τη συμφωνία δηλαδή με τους εταίρους, μάλλον με σκοπό να απαντήσει σε φήμες που είχαν κυκλοφορήσει αποβραδίς για τελεσίγραφο που υπέβαλαν ή θα υπέβαλλαν οι εταίροι στην Ελλάδα ύστερα από την πενταμερή προχτεσινή σύσκεψή τους.

Αν θέλετε σχολιάζετε και επί της ουσίας -το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Αλ. Τσίπρα μπορείτε να το δείτε (και να το ακούσετε) εδώ. 

Αντιστρέφει το δίλημμα και στέλνει μήνυμα προς την πολιτική ηγεσία της Ευρώπης ο Αλέξης Τσίπρας. «Το δίλημμα είναι ανάμεσα σε μία ρεαλιστική επιλογή διεξόδου και σε μία επιλογή του «διαίρει και βασίλευε», είπε με έμφαση ο Πρωθυπουργός.   Αποδοχή της ρεαλιστικής πρότασης για έξοδο από την κρίση που κατέθεσε η Ελλάδα, ή διαίρεση της Ενωμένης Ευρώπης, είναι το δίλημμα στο οποίο – σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα – πρέπει να απαντήσει η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης.
Από το υπουργείο Παιδείας, όπου προήδρευσε σύσκεψης, ο Αλέξης Τσίπρας γνωστοποίησε ότι η ελληνική πλευρά έστειλε χθες βράδυ ολοκληρωμένο ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, η αποδοχή του οποίου θα σηματοδοτήσει το τέλος των σεναρίων διαίρεσης της Ευρώπης.
Ο Πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι έχουν γίνει παραχωρήσεις, επανέλαβε ότι το ελληνικό ζήτημα παραμένει κεντρικό ευρωπαϊκό ζήτημα και εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης θα προσεγγίσει το ελληνικό σχέδιο με σεβασμό και ρεαλισμό.

Ολόκληρη η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα για τη διαπραγμάτευση:

Το αμπεμπαμπλόμ (απεμπολών κείθεν εμβολών, αμπέ μπα μπλομ, η γλώσσα μας) είναι αρχαίο! (σοβαρή υποψηφιότητα για το Βραβείο Πορτοκάλος)

Διαχρονικό παιδικό τραγούδι το "Α μπε μπα μπλομ".Μικροί είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι :δύο ομάδες αντιπαρατιθεμένες,εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης,λέγοντας αυτά τα λόγια της παιδικής μας φαντασίας.
"Α μπε ,μπα μπλομ,του κείθε μπλομ,Α μπε μπα μπλομ του κείθε μπλομ,μπλημ-μπλομ!
Που σε απλά Ελληνικά σημαίνει 
"Σε απεμπολώ,σε αποθώ,σε σπρώχνω,πέραν εμβολώ σε με το δόρυ μου,με το ακόντιο μου!!!" 
Γιατί αυτό το παιδικό παιχνίδι κρατάει από τα αρχαία χρόνια.
Εδώ το ακούμε απο τα γνωστά σε όλα τα παιδιά "Ζουζούνια" να μας τραγουδάνε αυτό το αγαπημένο παιδικό τραγουδάκι:

Μεταξύ των πολλών παραδειγμάτων ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα:

Η χωριατοπούλα Ρετζινέλα ταξιδεύει και πάλι

Καθώς πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου, αναδημοσιεύω ένα επετειακό άρθρο που το είχα γράψει αρχικά σε συνεργασία με τον αείμνηστο Αλλού Φαν Μαρξ το 2007, και είχε δημοσιευτεί στο δικό του ιστολόγιο. Τότε δεν είχα ανοίξει το ιστολόγιο, αλλά και εδώ το έχω βάλει άλλες δυο φορές, πάντοτε τέτοιες μέρες, μία το 2009 και μία το 2012. Οι λόγοι που επαναλαμβάνω τη δημοσίευση είναι τρεις. Πρώτον, είναι πολύ καλό άρθρο. Δεύτερον, τα λινκ προς τα τραγούδια έχουν απενεργοποιηθεί οπότε ήταν ευκαιρία να τα ανανεώσω. Τρίτο και ίσως κυριότερο, ευκαιρία είναι να θυμηθούμε τον Αλλουφάνη που μας άφησε στις αρχές του χρόνου…
Για πολύ κόσμο, η επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου είναι άρρηκτα δεμένη με το Κορόιδο Μουσολίνι. Απ’ όσους το τραγουδούν σήμερα, λίγοι θα ξέρουν ότι πρόκειται για τραγούδι Ιταλού συνθέτη.
 
Το 1938 ο Ιταλός συνθέτης Έλντο ντι Λάτσαρο (di Lazzaro, 1902-1968) γράφει, σε λόγια του Κ. Μπρούνο, ένα τραγούδι στο οποίο παίνευε τα κάλλη μιας ωραίας χωριατοπούλας από τα βουνά των Αμπρούτσι, της Ρετζινέλας. Το τραγούδι λέγεται Reginella Campagnola, Η χωριατοπούλα Ρετζινέλα (κατά σύμπτωση στο προχτεσινό μας άρθρο είδαμε ότι στα ιταλικά campagna είναι η ύπαιθρος, η εξοχή). Οι στίχοι είναι σύμφωνοι με τις προδιαγραφές του φασιστικού καθεστώτος: υμνούν την αγνή ζωή της υπαίθρου και την ευημερία των αγροτών, αν και γράφτηκαν μέσα στη βουή της μιλανέζικης μεγαλούπολης. Η μουσική έχει κάτι που σε κάνει να την προσέξεις αμέσως. Ο ντι Λάτσαρο (1902-1968) είχε κάνει κι άλλες μεγάλες επιτυχίες που είχαν ηρωίδες κοπέλες από διάφορες περιοχές της Ιταλίας, και είχε την τύχη να μη γράψει τραγούδι ανοιχτά προπαγανδιστικό για το φασιστικό καθεστώς.  (Ωστόσο, ο πρώτος τραγουδιστής της Ρετζινέλας, ο Κάρλο Μπούτι, είναι αυτός που τραγούδησε και τη Faccetta nera, τον ύμνο των φασιστών).

Να τα λόγια:

Στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας - 1974-2014, Σαράντα χρόνια, σαράντα ιστορικές λέξεις και φράσεις (συνεργασία του Αλέξη)

φώτο από  jodigraphics.net

Συνεχίζουμε από χτες σε επετειακό στιλ και πάλι και παρουσιάζω με χαρά και λίγες τύψεις μια εξαιρετική συνεργασία, του φίλου Αλέξη, στον οποίο το ιστολόγιο χρωστάει και μια άλλη πολύ καλή δουλειά πριν από λίγα χρόνια.

 Άρθρα του Νίκου Σαραντάκου

Ο Αλέξης συγκέντρωσε σαράντα (σημαδιακό νούμερο) λέξεις και φράσεις που σημάδεψαν τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Τέτοια “κλισεδολόγια” υπάρχουν πολλά στο Διαδίκτυο, όμως αυτό που θα διαβάσετε νομίζω ότι ξεχωρίζει εξαιτίας της διεξοδικής έρευνας που έχει κάνει ο Αλέξης. Πρόκειται για πολύ σοβαρή δουλειά. Τα 40 λήμματα τα διάλεξε από ευρύτερο λημματολόγιο 80-85 λημμάτων που έχει καταρτίσει.
Εξού και οι τύψεις που έχω. Επειδή το αρχικό κείμενο ήταν πολύ μεγάλο, σχεδόν 8000 λέξεις, αναγκάστηκα με πόνο ψυχής να κάνω περικοπές στα λήμματα. Σε μερικά διάσημα και πολύ πρόσφατα λήμματα (Λεφτά υπάρχουν, Μαζί τα φάγαμε) έκοψα όλη την ανάπτυξη του λήμματος. Αν μάλιστα το είχαμε συνεννοηθεί από τα πριν θα πρότεινα στον Αλέξη να διαλέξει λήμματα μόνο της πρώτης περιόδου αυτών των 40 χρόνων (ως το 1989 ή ως το 1996). Τέλος πάντων, έτσι εξοικονομήθηκαν κάπου 2500 λέξεις και το κείμενο έγινε πιο ματζόβολο. Έβαλα κάποια λινκ, ενώ σε ένα-δυ0 σημεία που έχω διαφορετική άποψη σημειώνω και τη δική μου γνώμη.
Ωστόσο: τα μπράβο ανήκουν στον Αλέξη.

1974-2014: ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ:

Ο βουλευτής (Αχαΐας Νικ. Νικολόπουλος) που με κάνει να ντρέπομαι

του Νίκου Σαραντάκου

Μια από τις εκφράσεις της μόδας, που δεν είναι και πάρα πολλά χρόνια που ακούγεται, είναι ότι “ο τάδε το τερμάτισε”. Ίσως να προέρχεται από τον οδηγό που πατάει τέρμα το γκάζι, ίσως από άλλη αρχή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα, κατ’ εξαίρεση σήμερα δεν θα λεξιλογήσω αλλά θα πολιτικολογήσω.
Λοιπόν, ο βουλευτής Αχαΐας Νικ. Νικολόπουλος χτες το τερμάτισε. Μαθαίνοντας ότι ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ξαβιέ Μπέτελ ανακοίνωσε ότι πρόκειται να παντρευτεί τον αρχιτέκτονα Γκοτιέ Ντεστενέ, με τον οποίο συζούν (με σύμφωνο  συμβίωσης δηλαδή) εδώ και μερικά χρόνια, o κ. Νικολόπουλος εξέμεσε στο Τουίτερ το άθλιο ομοφοβικό σχόλιο που βλέπετε αριστερά.
Ίσως ο βουλευτής (που έκανε και υφυπουργός ένα φεγγάρι, μην ξεχνάμε) να νόμισε ότι βρίσκεται σε καμιά συνεστίαση στην εκλογική του περιφέρεια και ότι κάνει αστεία για να διασκεδάσει τους ψηφοφόρους του (οι οποίοι πιστεύω πως θα’ναι τόσο χάπατα, που θα γελάνε ειλικρινά με τις κρυάδες του εκλεκτού τους, κι όχι για να τον καλοπιάσουν). Δυστυχώς όμως για τον εκλεκτό αντιπρόσωπο του έθνους μας, ζούμε πια σ’ ένα παγκόσμιο χωριό, κι όποια κοτσάνα ξεστομίσεις την παίρνει μια πεταλούδα και με δυο τινάγματα των φτερώντης τη μεταφέρει στην άλλη άκρη της γης -και άλλωστε το Λουξεμβούργο δεν είναι και τόσο μακριά. ...