ΜΑΛΙΑΚΟΣ …ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ!

Μόνο όταν κοπεί και το τελευταίο δέντρο
Μόνο όταν μολυνθεί και το τελευταίο ποτάμι
Μόνο όταν πιαστεί και το τελευταίο ψάρι
Μόνο τότε θ' αντιληφθείς ότι τα χρήματα δεν τρώγονται

παλιό ινδιάνικο γνωμικό

Πέντε μήνες μετά την “κρίση”. Και το περιβαλλοντικό σκηνικό του Μαλιακού παραμένει σχεδόν παγωμένο. Όποιος πει ότι κάτι άλλαξε, πρέπει να το σκεφτεί πολύ. Η συντεταγμένη πολιτεία αδυνατεί να κάνει τα αυτονόητα. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ζει στις εσωτερικές της “αρρυθμίες”. Οι δήμοι δηλώνουν τις αναρμοδιότητές τους και τις ανικανότητές τους. Και οι πολίτες σε σύγχυση: ανάμεσα στο “μπαίνω – δεν μπαίνω” στη θάλασσα και στο “τρώω – δεν τρώω” ψάρια. Οι επαγγελματίες δεν ξέρουν ποιον πρώτον να κατηγορήσουν για τα “σπασμένα”. Αυτούς που ανέδειξαν το “πρόβλημα” και δεν ενέδωσαν στο κουκούλωμα, τους υπεύθυνους φορείς που άφησαν τον Μαλιακό στην τύχη του ή την οικονομική κρίση, που έτσι κι αλλιώς μαστίζει τον τουρισμό;

Υπάρχει ελπίδα; Πάντοτε. Αρκεί να συμφωνήσουμε σε ορισμένες αρχές, πρώτα εμείς οι πολίτες:

- Δεν πρέπει να αφήσουμε να διαβρωθούν άλλο οι θεσμοί. «Το τίμημα της Δημοκρατίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση», έγραψε ο Τόμας Τζέφερσον. Εμείς τι κάνουμε; Αφήνουμε όλα αυτά τα μικρά πράγματα να εξελίσσονται ερήμην μας για να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να αναρωτηθούμε «μα, πώς φτάσαμε ως εδώ»; Να το απαιτήσουμε λοιπόν. Να αναγνωρίσουμε: το χρέος μας απέναντι στο περιβάλλον και ότι ο Μαλιακός βρίσκεται έτσι κι αλλιώς σε κίνδυνο. Όχι άλλο σήκωμα των ώμων για όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια, στα οποία απαντάμε, ακόμα και σήμερα, με το «έλα, μωρέ τώρα! Απ’ αυτό θα καταστραφεί ο Μαλιακός;»

- Το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στην ευτυχία ανήκει σε όλους, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα άλλα έμβια όντα. Η σημερινή εικόνα του Μαλιακού καθορίζεται δυστυχώς από την ανθρωποκεντρική αντίληψη και σοβινιστική συμπεριφορά του ανθρώπου προς το φυσικό περιβάλλον. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως ότι και οι μη ανθρώπινοι έμβιοι οργανισμοί έχουν ένα είδος ηθικής αξίας ανεξάρτητης από τη χρησιμότητά τους για τον άνθρωπο. Με λίγα λόγια να αναγνωρίσουμε πως το ότι χάνονται θαλάσσιοι οργανισμοί στον Μαλιακό και το ότι φθίνει το οικοσύστημα του κόλπου συνολικά, είναι ίσως πιο σοβαρό από το αν θα κάνουμε μπάνιο ή θα φάμε ψάρια

- Μπορούμε να απλώσουμε ένα δίκτυ ασφαλείας και προστασίας. Δεν πρέπει να καταστραφούν οι παραδοσιακοί δεσμοί που υπάρχουν ανάμεσα στη θάλασσα και τους ανθρώπους της: ψαράδες, επαγγελματίες, επισκέπτες, τουρίστες

- Οι ενεργοί πολίτες και οι συλλογικές λειτουργίες χρειάζονται ενδυνάμωση και στήριξη. Έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει έλλειμμα στις συλλογικές λειτουργίες

- Οι περιβαλλοντικές οικολογικές αξίες πρέπει να κοινωνικοποιηθούν και να γίνουν κτήμα περισσότερων συμπολιτών μας. Όπως και οι έννοιες της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, του σεβασμού, του δικαιώματος σε ένα καθαρό περιβάλλον. Η ρύπανση και η μιζέρια δεν μας αφορά.

- Δεν πρέπει να υπάρχουν στα μυαλά μας νικητές και νικημένοι, περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστοι, περισσότερο ή λιγότερο ευαίσθητοι. Να ξεπεράσουμε αυτά, να τα θεωρήσουμε μικρές αδυναμίες.

Αγωνιζόμαστε για μια αξιοπρεπή διαβίωση όλων των μελών της κοινωνίας με όρους αλληλεγγύης χωρίς να υπονομεύουμε το μέλλον Τα δημόσια αγαθά ανήκουν σε όλους και η πολιτεία οφείλει να τα εξασφαλίζει με όρους συμβολαίου. Κι εμείς, οι ενεργοί πολίτες, μπορούμε να κάνουμε πολλά με σχέδιο και συντονισμένη δράση

Λαμία, Αύγουστος 2009

Στέφανος Σταμέλλος

===========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"