Το τέλος του «εκσυγχρονισμού» και το «καθαρό» ΠΑΣΟΚ

Του Δημήτρη Μπεκιάρη (antinews)

Από το 2004 μέχρι σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε σταδιακά, εν μέσω συγκρούσεων, οξύνσεων και προσπάθειες αποδόμησης του ίδιου, την «κάθαρση» του ΠΑΣΟΚ από το πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικό «μπλοκ». Κορύφωση ολόκληρου αυτού του διαδικαστικού πλαισίου αποτέλεσε η οριστική η εξώθηση του Κώστα Σημίτη σε «εθελούσια έξοδο», που όχι απλά ισοδυναμεί με οριστική ρήξη του προέδρου του κινήματος με τους εκσυγχρονιστές, αλλά σηματοδοτεί το τέλος του εκσυγχρονισμού.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ενέδωσε (για ακόμη μια φορά) στις πιέσεις του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος απέρριψε το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος στην Α΄ Πειραιώς ζητώντας την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, αποδεικνύοντας ότι δεν είχε καμία απολύτως διάθεση να διευκολύνει τον Γιώργο Παπανδρέου λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές.

Εσωκομματική ισχυροποίηση

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι σαφέστατα ενισχυμένος εσωκομματικά σε σχέση με τις εκλογές τόσο του 2004, όσο και του 2007. Κατά τη διάρκεια της πενταετίας που μεσολάβησε από το 2004 μέχρι το 2009 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε να αντιμετωπίσει κυρίως δύο μέτωπα στο εσωτερικό του κινήματος.

Το ένα είχε να κάνει με τα «βαρίδια» του εκσυγχρονισμού, τα οποία στην μετά Σημίτη εποχή επιδίωξαν να διαδραματίσουν εκ νέου πολιτικό ρόλο, υπονομεύοντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ σε κάθε ευκαιρία που τους δόθηκε.

Το δεύτερο είχε να κάνει με τον ανυπόμονο να αναλάβει την ηγεσία του κινήματος Ευάγγελο Βενιζέλο, με τον οποίο συντάχθηκαν, κατά τη διάρκεια της δίμηνης εσωκομματικής διαμάχης για την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ το φθινόπωρο του 2007, σχεδόν όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του εκσυγχρονισμού, αναζητώντας νέο ρόλο την επόμενη ημέρα της ήττας του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, ήσαν έτοιμοι από καιρό.

Τότε τα δομημένα εξωθεσμικά συμφέροντα, μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί και πολιτικοί εκπρόσωποι των διαπλεκόμενων συμφερόντων είχαν εκτιμήσει ότι το σχέδιο αποδόμησης του Γιώργου Παπανδρέου, το οποίο είχε ξεκινήσει το 2004 θα ολοκληρωνόταν με την εσωκομματική ήττα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Τα γεγονότα και η πορεία του ΠΑΣΟΚ από τότε μέχρι σήμερα τους διέψευσαν.

Σκάνδαλα

Στις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου του 2009 ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος πυρήνας των εκσυγχρονιστών και ο φυσικός ηγέτης του «εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος», ο Κώστας Σημίτης θα απουσιάζουν από τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έκανε δεκτό το αίτημα του Χρήστου Βερελή να διεκδικήσει την ψήφο των Αιτωλοακαρνάνων, ενώ η λίστα των υποψηφίων δεν περιλαμβάνει τους κκ Νεονάκη, Χριστοδουλάκη, Πασχαλίδη και Φωτιάδη.

Κοινός παρονομαστής στην επιλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στην κάθαρση ήταν η εμπλοκή των ονομάτων όλων των παραπάνω πολιτικών εκπροσώπων του «εκσυγχρονισμού» σε σκάνδαλα, είτε επρόκειτο για εκείνο της ΜΑΝ, όπου ενεπλάκη του όνομα του κου Βερελή, είτε του Χρηματιστηρίου, είτε της Μονής Βατοπεδίου στο οποίο ενεπλάκη το όνομα του κ. Δρυ και τις συνέπειες πληρώνει ο κ. Φωτιάδης, είτε του «Πόρτο Καρράς» στο οποίο ενεπλάκη το όνομα του κου Πάχτα. Πριν την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να «καθαρίσει» το κόμμα, ο «εκσυγχρονισμός» δέχτηκε ισχυρότατο πλήγμα στο πλαίσιο της διερεύνησης του σκανδάλου με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS, στο οποίο ενεπλάκη ο άλλοτε «στρατηγός» Θεόδωρος Τσουκάτος.

Ο «εκσυγχρονισμός» μέχρι την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ στην επικράτεια ψυχοραγούσε. Ο κύκλος της παρουσίας του στα ελληνικά πολιτικά πράγματα «έκλεισε» με την οριστική ρήξη μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Όταν το 2004 ο νεοεκλεγείς, τότε, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε κάνει χρήση του συνθήματος της «αλλαγής», δεν είχε πείσει κυρίως λόγω της συνύπαρξής του με όλους τους εκπροσώπους του εκσυγχρονισμού. Στην πραγματικότητα η συγκατοίκηση της νέας ηγεσίας τότε, με τους εκσυγχρονιστές είχε αποτελέσει περίπου αναγκαίο κακό, αφού προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου όχι μόνο δεν μπορούσε να διαγράψει την πολύ πρόσφατη του κινήματος, αλλά στην προεκλογική συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης λίγο πριν από τις εκλογές της 7^ης Μαρτίου 2004, είχε καλέσει στην εξέδρα τον Κώστα Σημίτη.

Τα κύρια σημεία της σύγκρουσης

Ο Κώστας Σημίτης, λειτούργησε περίπου υπονομευτικά απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου. Το 2008 και ενώ το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να επανακάμψει, αφού ουσιαστικά καταβάλλονταν προσπάθειες να επουλωθούν τα τραύματα που είχαν αφήσει η εσωστρέφεια και οι εσωκομματικές συγκρούσεις και κρίσεις ετών (από την εποχή του εκσυγχρονισμού) ο Κώστας Σημίτης αντιτίθετο, με επιστολή που είχε δημοσιευτεί δημόσια, στην επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να ταχθεί υπέρ της διενέργειας δημοψηφίσματος για την ευρωσυνθήκη, αντί της επικύρωσης του κειμένου από το κοινοβούλιο.

Η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου είχε δοθεί με δυναμικό τρόπο, αφού είχε θέσει εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας τον πρώην πρωθυπουργό. Επρόκειτο για μία κίνηση από την πλευρά της ηγεσίας του κινήματος, η οποία σηματοδότησε την αρχή του τέλους για τον εκσυγχρονισμό στο εσωτερικό του κινήματος.

Η εξώθηση του Κώστα Σημίτη, σε «εθελουσία έξοδο» αποτελεί την επισφράγιση του τέλους του εκσυγχρονισμού, που ως πολιτικό ρεύμα στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε στην δεκαετία του 1990 και στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει συνδεθεί με την «Δεξιά» στροφή του ΠΑΣΟΚ και με τα «διαπλεκόμενα συμφέροντα».

Εν όψει εκλογών και ενώ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, οι προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου είναι εμφανείς: ανανέωση σε πρόσωπα και πολιτικές, οριστική ρήξη με τα «βαρίδια» του παρελθόντος και εσωκομματική ισχυροποίηση του ρόλου του προκειμένου να αντιμετωπίσει κινήσεις εσωστρέφειας στο μέλλον, αφού σε περίπτωση αυτοδυναμίας η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα είναι, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ισχνή.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου φέρεται διατεθειμένος να συγκρουστεί με την διαπλοκή που εκφράστηκε από τον «εκσυγχρονισμό» και τα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, του Τύπου και των επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ακόμη και την ύστατη ώρα η διαπλοκή έπαιξε το τελευταίο της χαρτί, τοποθετώντας μπροστάρη τον μέντορα του Ευάγγελου Βενιζέλου, συνταγματολόγο και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Τσάτσο, ο οποίος είχε ταχθεί, πρόσφατα, εναντίον της τακτικής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου αναφορικά με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Εμφανής στόχος ήταν η ακύρωση της στρατηγικής και της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στο πεδίο της άσκησης αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση Καραμανλή. Οι λόγοι βέβαια ήταν βαθύτεροι, αφού η διαπλοκή εμφανώς επιζητούσε την συγκυβέρνηση και ένα «κεντρώο» σχήμα Βενιζέλου – Μπακογιάννη. Η τελευταία εξάλλου απηύθυνε στον κ. Βενιζέλο ανοικτή πρόσκληση.

Όπως όλα, όμως, δείχνουν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος δεν ξεχνά τον ρόλο των εξωθεσμικών κέντρων και κάποιων εφημερίδων που τον καλούσαν να παραιτηθεί πριν από δύο χρόνια, φέρεται να είναι σταθερός στην πρόθεσή του να οδηγηθεί σε μετωπική σύγκρουσή μαζί τους.

---------------------------

Σχετικά άρθρα:
Βαγγέλης Βενιζέλος: Όλοι μαζί μπορούμε
Έρχεται αντίδραση Βενιζέλου για Σημίτη-Βερελή;
Τι άλλαξε άλλο κύριε Βερελή εκτός της ημερομηνίας των εκλογών;
Οι μέρες του ΠΑΣΟΚ σήμερα θυμίζουν τη δυναμική και το όραμα του 1981!!!!
Εκτός ψηφοδελτίων ο Σημίτης...
Στιγμιότυπα από την ομιλία του ΓΑΠ στο Θησείο
-Γιώργο, μην επιτρέψεις στον εαυτό σου, να καταντήσει όπως ο Καραμανλής.
Λαϊκή απαίτηση για προγραμματικό λόγο δέσμευση και πράξεις 100 πρώτων ημερών.
Γιατί (αίφνης) βγήκαν "παγανιά" οι...συνταγματολόγοι;
Ενδιαφέρον θα είχε να πληροφορηθούν οι πολίτες και ποιες είναι οι απόψεις του Κώστα Σημίτη για όλα αυτά.

==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"