Ο Νίκος Λυγερός είναι ο Έλληνας που κατέχει τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας (IQ) στην κλίμακα Stanford-Binet, με 189 βαθμούς. Γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο, σύντομα όμως η οικογένειά του μεταφέρθηκε στη Γαλλία.
Ως ερευνητής κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής. Είναι επισκέπτης καθηγητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας και στη Σχολή Στρατολογικού, στρατηγικός σύμβουλος, καθηγητής προικισμένων παιδιών, expert διερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής, επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και του Συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή που έχει στόχο την ανάδειξη της επιστημονικής μορφής του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, του μεγαλύτερου μαθηματικού της σύγχρονης Ελλάδας.
Δημοσίευσε περισσότερα από 3600 άρθρα πάνω σε θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας. Έχει ιδρύσει την οργάνωση «The Pi Society» στην οποία για να εγγραφεί κάποιος πρέπει να έχει IQ 176 και πάνω, βαθμούς νοημοσύνης που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ' έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο.
- Στο άρθρο σας «Η νοημοσύνη και το μέλλον της ανθρωπότητας» αναφέρεται ότι η συνειδητή εκδοχή της ανθρωπότητας με τη φιλοσοφική της έννοια εμφανίστηκε με τη δημιουργία της ατομικής βόμβας το 1945. Μόνο τότε η ανθρωπότητα συνειδητοποίησε την ύπαρξή της όταν κατάλαβε το τέλος της αθανασίας της διότι όπως το τεκμηριώνεται η ιδέα του θανάτου αναγκάζει τη βίωση της ύπαρξης. Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρξε κάποια χρονική περίοδος που να υπήρξε η εκδοχή της ανθρωπότητας με τη φιλοσοφική της έννοια;
Η Αρχαία Ελλάδα ήταν κι είναι ένας γνωστικός πυρήνας για την Ανθρωπότητα. Όμως η ύπαρξη του αιγυπτιακού πολιτισμού στο ιστορικό πλαίσιο και της Μεγάλης Ελλάδας απορρίπτει την ιδέα της γέννησης της πολλαπλότητας που αποτελεί την έννοια που ονομάζουμε Aνθρωπότητα. Πιο απλά, το στοιχείο ακόμα κι αν είναι ιδιάζουσα περίπτωση, δεν μπορεί να είναι παρά μία ιδιομορφία, ενώ η ομάδα για να δράσει χρειάζεται ανωμαλίες.
Επισημαίνεται ότι η δεύτερη ουσιαστική συμβολή της τεχνολογίας στη φιλοσοφική έννοια της ανθρωπότητας, προέρχεται από την εφεύρεση του υπολογιστή σαν βάση, και του διαδικτύου σαν προέκταση. Διότι για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει η δυνατότητα μιας ολικής σκέψης. Μπορεί το διαδίκτυο να διαμορφώσει άμεσα την εικόνα των ανθρώπινων σχέσεων και έμμεσα τις ιδέες μας περί ανθρωπότητας; Μπορεί για παράδειγμα η εικόνα που βγαίνει στο διαδίκτυο να είναι εσφαλμένη ή κατά ένα μέρος να βγαίνει μια αλήθεια της ανθρωπότητας.
Είναι το διαδίκτυο που επιτρέπει συγχρονικά στις ανωμαλίες να συνεργαστούν. Η αλλαγή φάσης σχετίζεται με το χρόνο. Οι κλασικές ανωμαλίες λειτουργούσαν μόνο μέσω των βιβλίων. Οι δεσμοί ήταν αφαιρετικοί. Οι σύνδεσμοι είναι πλέον πρακτικοί. Το βάθος του χρόνου απέκτησε με το διαδίκτυο και μέτωπο χώρου. Βέβαια, με την τοπολογία που δημιουργεί τους μικρούς κόσμους. Κατά συνέπεια, η Ανθρωπότητα υλοποιήθηκε, δίχως να εκφυλιστεί.
- Αναφέρεται στο ίδιο άρθρο ότι «και για μας, όλες οι γλώσσες είναι μία: η σκέψη. Η δομή είναι κοινή και είναι γνωστική. Έτσι και με την ανθρωπότητα, νομίζουμε ότι οι άνθρωποι θα παράγουν τη γραμματική της, ενώ προς το παρόν βλέπουμε μόνο το αλφαβητάριο». Ποιο είναι το κρίσιμο όριο που θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα τη νοητική της αλλαγή και θα τη βοηθήσει να σκεφτεί;
Η Ανθρωπότητα σκέφτεται ήδη. Το κρίσιμο προκάλεσε ήδη την αλλαγή φάσης. Με την ατομική ενέργεια και το διαδίκτυο δεν είμαστε πια στην αρχή της σκέψης μας κι η ολιστική προσέγγιση υπάρχει. Απλώς, προς το παρόν παραμένει γήινη. Το επόμενο βήμα είναι το διάστημα. Η Ανθρωπότητα ξέρει ότι υπάρχει αλλά δεν βλέπει ακόμα το εαυτό της να δρα στο σύμπαν. Είμαστε μια λεπτομέρεια για το σύμπαν αλλά αυτή η λεπτομέρεια είναι το παν για μας. Γι' αυτό το λόγο η δημιουργικότητα του χάους είναι αναπόφευκτη για την εξέλιξη.
- «Μπορώ να αμφιβάλλω για όλα όσα σκέφτομαι και πιστεύω αλλά για ένα πράγμα σε καμία περίπτωση δε μπορώ να αμφιβάλλω, δηλαδή για το ότι αμφιβάλλω». Με τα λόγια αυτά ο μεγάλος διανοητής Γάλλος φιλόσοφος Rene Descartes ανέπτυξε τη φιλοσοφική του μελέτη «cogito ergo sum» (=σκέφτομαι, άρα υπάρχω). Η μέθοδος της αμφιβολίας, το Καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων και ο Καρτεσιανός δυϊσμός -το οντολογικό επιχείρημα για την ύπαρξη του θεού- αποτέλεσαν την κορύφωση για τα μεταφυσικά-φιλοσοφικά του έργα. Ποια είναι η δική σας θέση για την ύπαρξη του θεού σε σχέση με την επιστήμη;
Με τα δικά μας δεδομένα, η σκέψη του Descartes, είναι μια αυτοαναφορική παρέμβαση. Με άλλα λόγια, μία κρίση του τύπου Gödel, χρειάστηκαν όμως κι άλλες παρεμβάσεις για να μετατραπεί σε κρίση του τύπου Mandelbrot. Το μονοπάτι του Descartes δεν έχει άφιξη. Η συμβολή του Pascal, Kant, Spinoza αλλά και των Michelstaedter και Wittgenstein δημιούργησαν ένα πλαίσιο πιο ελεύθερο που μεταμορφώθηκε σε πεδίο δράσης, με τη μαθηματική συμβολή των Gödel, Turing, Shannon, Matiajevic και Chaitin και τη φυσική συμβολή των Einstein και Feynman. Με αυτούς ο κόσμος μας έγινε ο κόσμος κι ο θεός η σκέψη της ανθρωπότητας.
- Στο άρθρο σας «Ανακάλυψη και Αποκάλυψη» λέτε ότι η επιστήμη έχει μια δυναμική στάση και ψάχνει απεγνωσμένα την ανακάλυψη, ενώ η θρησκεία με την παθητική της στάση περιμένει την αποκάλυψη. Και οι δυο τους πιστεύουν σε μια αλήθεια που υπάρχει κατά κάποιο τρόπο ανεξάρτητα. Όμως η μία θέλει να την φτάσει κι η άλλη περιμένει τον ερχομό της. Θρησκεία και Επιστήμη καταλήγουν στον ίδιο ορίζοντα, χωρίς η μία να ακυρώνει την άλλη;
Η Θρησκεία κι η Επιστήμη δεν είναι αντιφατικές, αν ο άνθρωπος πιστεύει στην Επιστήμη κι ερευνά τη Θρησκεία. Η διαφοροποίηση της Ανακάλυψης με την Αποκάλυψη δεν δημιουργεί άτοπο αλλά παράδοξο που λύνεται με το στοχασμό της συμπληρωματικότητας. Σε κάθε περίπτωση οι γίγαντες έδειξαν με το έργο τους πώς λειτουργούν η Θρησκεία κι η Επιστήμη μεταστρατηγικά.
- Η δύναμη της εξουσίας προέρχεται από το ασήμαντο. Το ασήμαντο-λαός- χάρις στην ελευθερία του όμως, είναι ικανό να δημιουργήσει ένα κίνημα του λαού όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας. Αυτή η δυναμική του ασήμαντου αυτή τη χρονική στιγμή με την παγκόσμια οικονομική κρίση που υφίσταται πως μπορεί να αξιοποιηθεί και από ποιους ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες για το μέλλον της ανθρωπότητας;
Άλλο δύναμη κι άλλο δυναμική. Μέσω της θεωρίας παιγνίων και της έννοια της ισορροπίας του Nash σ' ένα πλαίσιο τοποστρατηγικό, είναι δυνατόν να διαχειριστούμε κρίσεις. Μόνο που αυτές πρέπει να είναι πραγματικές κι όχι τεχνητές. Διότι κι η κρίση είναι εργαλείο εξουσίας, για ν' αντιμετωπίσει αυτό που θεωρεί ασήμαντο. Το πρόβλημα της τότε είναι η ουσία που αντιστέκεται και θυσιάζεται για τους αδύναμους. Η συνείδηση της αδυναμίας φέρνει την ισχύ.
-α) Δεν γεννιέσαι μέσα στον ελληνισμό, γίνεσαι ελληνισμός. Ποια η σημασία του ελληνισμού στο παγκόσμιο γίγνεσθαι;
-β) Ποιο είναι το μήνυμα του καθηγητή Νίκου Λυγερού στους Έλληνες και στους ομογενείς;
Ο ελληνισμός είναι από τα πιο σημαντικά θεμέλια της οντότητας της Ανθρωπότητας, διότι έδειξε επί του πρακτέου την αποτελεσματικότητα της ανθεκτικότητας μέσω της αντίστασης του χρόνου σ' ένα πλαίσιο όπου κυριαρχεί ο χώρος. Η ίδια η τοπολογία της ανθρωπότητας έχει δομικά στοιχεία του ελληνισμού μέσω του ουμανισμού κι η δράση της ακολουθεί τη στρατηγική της διαχρονικότητας. Οι Έλληνες έδειξαν ότι αυτό που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο δεν είναι η κυριαρχία του ούτε η εξουσία του αλλά η ανθρωπιά του και το έργο του για την ανθρωπότητα. Όλα τα άλλα είναι ανούσια. Γι' αυτό το λόγο ο ελληνισμός δεν δίνει μηνύματα. Είναι ο ίδιος μήνυμα.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.