Του Σωτήρη Γλυκοφρύδη
Φτάσαμε σε μια κατάσταση που η τραγωδία εμφανίζεται πάλι στον κόσμο που γεννήθηκε, την Ελλάδα.
Η τραγωδία έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Υπάρχουν μάσκες, χορός, και μετά το τραγικό στοιχείο, η κάθεξη.
Κατά τη διαδρομή της προστέθηκαν ηθοποιοί, πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές, μουσική, κομπάρσοι, ενώ χάθηκε ο από μηχανής θεός που έφερνε την κάθεξη, η οποία μετατράπηκε τις μέρες μας σε κάθαρση.
Η έννοια του αποδιοπομπαίου τράγου, προέρχεται εκ της τραγωδίας, όταν αυτή άρχισε να χάνει το Διονυσιακό στοιχείο της, του τράγου την ωδή.
Το χειρότερο κατά τον Σόλωνα που επήλθε σε αυτήν ήταν η εισαγωγή του πρώτου ηθοποιού, τον οποίο θέσπισε, για τον εαυτό του αρχικά, ο Θέσπης. «Αυτά σου τα καμώματα θα τα βρούμε στα συμβόλαιά μας» του είπε όταν παρακολούθησε την πρώτη του παράσταση, και ενώ οι άλλοι τον συνέχαιραν εκείνος σηκώνοντας τη μαγκούρα του τον πήρε στο κυνήγι.
Έκτοτε, ήταν θέμα χρόνου να γεννηθεί η κωμωδία, που σε συνδυασμό με την τραγωδία επέφερε το σατυρικό δράμα.
Φτάσαμε λοιπόν σε μια κατάσταση σατυρικού δράματος που αναπαράγεται σε αυτό τον τόπο, τον Απολλώνιο και Διονυσιακό συγχρόνως.
Τα δυο αυτά στοιχεία είναι οι δυο πόλοι που δημιουργούν την τραγωδία. Ο Έλληνας... λιάζεται κάτω από την ήλιο, τον Άπω Όλων θεό, και όταν ηλιαστεί με έγκαυμα εμφανίζεται ο πρωθιερέας του Διόνυσου, ο Πάνας, κοινώς, τον πιάνει πανικός.
Ο πανικός είναι το διθυραμβικό στοιχείο της τραγωδίας και όχι η κάθεξη ή ο από μηχανής θεός, ο οποίος στις μέρες μας βρίσκεται αποκαμωμένος.
Η τραγωδία αυτή, την οποία ο οξύνους νους του φαουστικού Νίτσε την ανακάλυψε ως ένα με την Ελλάδα, και εμμέσως με τον κόσμο ολόκληρο, επαναστρέφει στην κοιτίδα της.
Αλί, αλί και τρις αλί, μέσα από το χαοτικό της σύστημα θα προκύψουν όλα τα αρχέγονα στοιχεία.
Ο αποδιοπομπαίος τράγος θα είναι το πρώτο ή το τελευταίο, δεν έχει σημασία.
.
Ο λαός θα τραγουδήσει με του τράγου την ωδή μέρα μεσημέρι κάτω από την φωτιά του ηλιακού Απόλλωνα της μοίρας του το πεπρωμένο, διότι μεσημέρι (εν μέσω ημέρας) παιζόντουσαν οι τραγωδίες.
Και η Ευρώπη, η Δύση, ο κόσμος αρχίζει να παρακολουθεί τον κόσμο ως βούληση και ως παράσταση κατά τον Σοπενχάουερ, που είναι ο κόσμος της επιθυμίας και της βούλησης των αρχέγονων Ελλήνων.
Οι Δαναΐδες και ο Σίσυφος θα στήσουν πάλι το χορό, οι πρώτες με το άπατο πιθάρι τους και ο δεύτερος με την αέναη μετακυλούσα πέτρα, εν μέσω Διονυσιασμού, στον κόσμο πια ολόκληρο, νερό και θάρρος να του δίνουν.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Είμαστε όντως έτοιμοι να καούμε στο φως της καρδιάς εμείς για να προσδώσουμε νου και λογική στις επερχόμενες γενιές, σέρνοντας πρώτοι του χορού τα βήματα και ψάχνοντας το μέτρο;
==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.