ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ σε ΟΛΑ! ...αλλά πάντα, ΝΑΙ σε ΟΛΑ... (Νεορωμιοί - νεοέλληνες: Περίγελως τού πολιτισμένου κόσμου)

Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ρωτούσαν τί πρεσβεύεις

 ή τί λες, αλλά «τί ποιείς» ή «τί πράττεις»…

Έγραψε στις 24.09.2009 ο Μαυρομμάτης Βασίλειος

Τούτ’ η γη μας με τ’ αρχαία,

γη δεν φαίνεται τυχαία.

Τούτ’ η γη των Παρθενώνων,

βγάζει πλήθος ημιόνων.

Τούτ’ η γη των καφενέδων,

βγάζει πλήθη κουνενέδων.

Τούτ’ η γη με τους κοτίνους,

βγάζει πλήθος Αρλεκίνους

και κηφήνας και παλιάτσους,

πούχουν μάγουλα και μπάτσους.

Τούτ’ η γη μας η Ρωμιά,

βγάζει τόση φρονιμιά,

που δεν την χωρεί το σπίτι,

του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.

aaaaaaaaaa(Γ. Σουρή, απόσπασμα

από το ποίημα «Ο Ρωμιός»).

 

Φανταστείτε έναν τριτοκοσμικό, εξαθλιωμένο υπάνθρωπο του κόσμου μας, τελευταίο σε όλες τις στατιστικές (παχυσαρκία, ατυχήματα, ναρκωτικά, φτώχεια, υπογεννητικότητα, εκτρώσεις, καισαρικές τομές, πολυφαρμακία, αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, αρρώστειες, ναρκωτικά, ανάπτυξη, πολιτισμό, παιδεία, αθλητισμό, επιχειρηματικότητα, καθαριότητα, οικολογία, διαφθορά, επιδειξιομανία, τζόγο, εθνική οικονομία, κακοποιήσεις της φύσης και των ζώων) κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους σας. Φυσικά, αρκετοί θα  ισχυρίζονταν, ότι αυτός ο απολίτιστος ουραγός όλων και υπάνθρωπος θα έπρεπε να κατάγεται κάπου απ’ τις τριτοκοσμικές χώρες του κόσμου μας ή να είναι κάποιος αμόρφωτος αφροαμερικανός, κάποιος άγριος μαύρος της Αφρικής ή κάποιος ιθαγενής λατινομιγάς ή ακόμα και μογγόλος ασιάτης…
Κυρίες και κύριοι… σας παρουσιάζουμε τον πρώτο, τον κορυφαίο, τον άφθαστο, τον ασυναγώνιστο, τον ανεπανάληπτο, τον ανυπέρβλητο, τον number one υπάνθρωπο του πλανήτη μας: Τον homo-decadencius, το νεορωμιό ή κοινώς νεοέλληνα… 

Ας δούμε γιατί:

Στον αντίποδα του αρχαίου κλέους

...............

«Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια… Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μία ιστορία που ο ίδιος την νομίζει λαμπρή. Και απορεί πως δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της» (Δ. Λιαντίνης «Γκέμμα» κεφ. «Ο ελληνοέλληνας» σελ.104-105).

Όλοι εμείς, οι κάτοικοι αυτής της χώρας είμαστε υπερήφανοι, που είμαστε οι απόγονοι ενός απ’ τους σπουδαιότερους και λαμπρότερους λαούς της αρχαιότητας, τους έλληνες. Έτσι, σήμερα οι πλείστοι εξ’ ημών λέμε, ότι τα πάμε καλά με τους προγόνους μας, με την πατρίδα μας, με το έθνος μας και με την ιστορία μας. Θαυμάζουμε τον Περικλή και τη δημοκρατία, τον Λεωνίδα με τους 300, τον Μέγα Αλέξανδρο, τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες καθώς και τα επιτεύγματά τους, τους αθλητές, τα λαμπρά αρχαία οικοδομήματα, τ’ αγάλματα, τους ναούς κ.ά.

Ουσιαστικά όμως, χρησιμοποιούμε τους αρχαίους έλληνες, όταν μας συμφέρει και εντελώς φαρισσαϊκά, αφού απ’ την άλλη μεριά τους κατηγορούμε για ειδωλολατρία, ομοφυλοφιλία και παιδεραστία, οκνηρία και τεμπελιά, ότι κατείχαν απάνθρωπα δούλους, ότι ήταν κακοί κατακτητές άλλων λαών, ότι ήταν μισογύνηδες και άλλα παρόμοια.

Επίσης, δοξάζουμε και υμνολογούμε όλους τους αγίους-εβραίους και μή, της χριστιανικής Ορθοδοξίας (δηλαδή τους δολοφόνους του ελληνικού πολιτισμού και του έλληνα ανθρώπου). Θαυμάζουμε επίσης τους ρωμαίους κατακτητές μας, που μας μετάλλαξαν με την βία μέσω της χριστιανικής θρησκείας σε ρωμιούς και το χριστιανορθόδοξο παρακμιακό και μεσαιωνικό ανατολικό ρωμαϊκό κράτος (Βυζάντιο), που δημιούργησαν. Αυτό το υβριδικό πάντρεμα του ελληνισμού με την ορθοδοξία έγινε απ’ την περίοδο του ’21 και εντεύθεν και κυρίως μετά την παράνομη ανατροπή του Όθωνα απ’ το παρακράτος της Ρωμιοσύνης, λίγο πριν τα τέλη του 19ου αιώνα. (Βλ. Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος: Ο εγκέφαλος της απάτης του ελληνοχριστιανισμού.)

Σαν να θέλουμε δηλαδή να παντρέψουμε ιδεολογικά τους ναζί με τους εβραίους (τους θύτες με τα υποτιθέμενα δηλαδή θύματα) δημιουργώντας ένα νέο έθνος, τους νεοεβραιοναζί. Και να απαιτήσουμε να είναι υπερήφανος αυτός ο νέος λαός υποστηρίζοντας ότι οι ναζί είναι η συνέχεια των εβραίων! Ο ορισμός της σχιζοφρένειας.

Τελικά, έχουμε σχέση εμείς οι σημερινοί με τους αρχαίους υποτιθέμενους προγόνους μας; Κι όλοι θ’ αναρωτηθούμε γιατί «είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα», που λέει και ο Λιαντίνης; Αφού είμαστε οι νεοέλληνες οι άξιοι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων! Τι εννοεί εδώ ο ποιητής; Απλά, «όταν είσαι μέσα στο χορό πολλά τραγούδια λες» λέει μία λαϊκή παροιμία. Και όλοι εμείς πραγματικά χορεύουμε έναν χορό σαν εκείνον του Ζαλόγγου, πέφτοντας όλοι μαζί αγκαλιασμένοι στα σκοτεινά Τάρταρα, απ’ τα ψηλά και κακοτράχαλα βουνά της Ρωμιοσύνης.

 

Ταλιμπάν νεορωμιός ή κοινώς νεοέλληνας. (Γελοιογραφία του Σπύρου Δερβενιώτη).

    

Και για ν’ αρχίσουμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στην ουσία του πράγματος. Είμαστε όλοι μας ρωμιοί,. Το ότι φέρουμε το όνομα έλληνες κι ότι μιλάμε την μετεξέλιξη της αλεξανδρινής κοινής γλώσσας (όπου κι αυτή τείνει να εξαφανιστεί απ’ την ρωμαίικη επέλαση των greeklish) δεν σημαίνει, ότι είμαστε και έλληνες!

Oι τούρκοι, γνωρίζοντάς μας καλά τα 400 χρόνια σκλαβιάς, όπου μας είχαν υποτελείς τους μας αποκαλούν «ρουμ» δηλαδή ρωμιούς, αυτό δηλαδή που πραγματικά είμαστε. Την ίδια περίοδο αποκτήσαμε απ’ τους τούρκους πανάξια κι ένα ακόμα υποτιμητικό όνομα αυτό του «ραγιά», που σημαίνει στ’ αραβικά ρέγι = ποίμνιον («Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» λήμμα «ραγιάς»).  Για το δυτικό κόσμο (μία κατά το ήμισυ δημιουργία της κλασικής ελλάδας) δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά βάρβαροι τουρκοβαλκάνιοι, «μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι ορτοντόξ, με το ρούσικο τυπικό στην γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους, πάνω απ’ τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών» (Δ. Λιαντίνης «Γκέμμα» σελ.106).

Η σύγχυση ταυτότητας

«Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από την νόσο των ανόσιων ελλήνων…» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10).   «Αφείστε τους κατοίκους αυτής της χώρας να ονειρεύονται ότι είναι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων. Αρκεί γι’ αυτούς που ο ίδιος ήλιος που φώτιζε κάποτε τον Περικλή, ότι λάμπει ακόμα πάνω απ’ τα κεφάλια τους». (Ιάκωβος Φαλμεράυερ, Γερμανός Ιστορικός, 1835).

  

Ποιό είναι όμως, το αίτιο της ασθένειας, που τροφοδοτεί συνεχώς τη σχιζοφρένεια του νεορωμιού; Η σύγχυση ταυτότητας, που δημιουργείται απ’ την τριτοκοσμική παραπαιδεία του. Ο νεορωμιός από γεννησιμιού του κουβαλάει διάφορα επίθετα, που τον χαρακτηρίζουν ως πολιτιστική και εθνική οντότητα, χωρίς όμως να καταλαβαίνει την έννοια και την σημασία των επιθέτων αυτών. Δηλαδή, οι λέξεις όπως έλλην, ρωμιός, γραικός, γραικύλος, ραγιάς, τον συνοδεύουν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του, χωρίς ποτέ να μπορέσει να συνειδητοποιήσει και ν΄ αντιληφθεί τί πραγματικά πρεσβεύουν, δημιουργώντας τεράστια σύγχυση στον εγκέφαλό του.

Αναρωτηθείτε εσείς, που διαβάζετε αυτό το άρθρο (που είστε ήδη υποψιασμένοι), για την έννοια και την σημασία των επιθέτων αυτών. Αφού απαντήσετε, μετά ρωτήστε τους φίλους σας, τις οικογένειές σας και τους γύρω σας ανθρώπους από πού προέρχεται και τι ουσιαστικά σημαίνει η λέξη ρωμιός ή ποια η διαφορά του έλληνα με το ρωμιό. Τι σημαίνει η λέξη γραικός και ποιά η διαφορά ή η σχέση με τις λέξεις ρωμιός και έλλην. Τι σημαίνει η τούρκικη λέξη ραγιάς. Θα λάβετε διαφορετικές, λανθασμένες ή και άσχετες απαντήσεις ακόμα και απ’ τους ίδιους τους εαυτούς σας. Αυτό δείχνει την πλήρη σύγχυση του νεορωμιού για την πολιτισμική και εθνική του ταυτότητα. Η σύγχυση αυτή εξελίσσεται σε σχιζοφρένεια, όταν ο νεορωμιός αντιληφθεί, ότι οι πρόγονοί του στο σόι του (αρβανίτες, βλάχοι, καραγκούνηδες κ.ά.) μιλούσαν ή ακόμα κάποιοι απ’ αυτούς μιλούν κάποια άγνωστη λατινογενή γλώσσα σε σχέση με την καθομιλουμένη νεοελληνική. (Η νεοελληνική γλώσσα -καθαρεύουσα αρχικά- επιβλήθηκε στους κατοίκους της χώρας μας σταδιακά απ’ την δημιουργία του νέου κράτους απ’ το 1828 και εντεύθεν και καθιερώθηκε δια ροπάλου απ’ το δικτατορικό καθεστώς του Ιωάννου Μεταξά.)

   

Το άγαλμα του Γρηγορίου Ε΄ καμαρώνει το άγαλμα του Αδαμάντιου Κοραή στην οδό Πανεπιστημίου. Θύτης και θύμα, εκπρόσωποι δύο ολοκληρωτικά αντιθέτων ιδεολογιών (χριστιανισμός - ελληνισμός) τιμούνται από κοινού απ’ το σύγχρονο παρακράτος μας. Η ρωμαίικη σχιζοφρένεια του ελληνοχριστιανισμού.

 

Ας δούμε εν συντομία την πραγματική έννοια και σημασία των ονομάτων, που μας χαρακτηρίζουν ως πολίτες της χώρας μας:

Γραικός: «Κατά τον Αριστοτέλη (Μετεωρολογικά Α΄, 14) γραικοί εκαλούντο οι Έέληνες οι κατοικούντες μετά τον κατακλυσμόν του Δευκαλίωνος περί την Δωδώνην και τον Αχελώον. Την παλαιότητα του ονόματος ενισχύει και η παρά του Ησιόδου εις καταλόγους μνεία επωνύμου ήρωος Γραίκου, υιού του Διός και της Πανδώρας». («Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ήλιος», λήμμα Γραικός).

Το όνομα «γραικός» μαζί με το «έλλην» προωθήθηκε από τους ελληνίζοντες διαφωτιστές, τους φιλικούς και τους φιλέλληνες της Ευρώπης πριν και μετά το '21. Σήμερα, οι πλείστοι αδαείς συμπολίτες μας θεωρούν το όνομα γραικός αρνητικό ως προς τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό τους, χωρίς να ξέρουν γιατί.

Ρωμιός και έλλην: Εδώ αρχίζει η μεγάλη σύγχυση. Σήμερα, οι περισσότεροι πιστεύουν, ότι η λέξη ρωμιός είναι συνώνυμη με τη λέξη έλλην: «Κατά την ελληνικήν μυθολογία (Απολλόδωρος βιβλίο Α΄) ο Έλλην υπήρξε υιός του Δευκαλίωνος (υιός του Προμηθέως) και της Πύρρας (θυγατρός του Επιμηθέως). Έγινε επώνυμος ήρως των Ελλήνων. Εκ της νύμφης Ορσηίδος απέκτησε τρεις υιούς, τον Δώρον, τον Ξούθον και τον Αίολον, εις τους οποίους διένειμε την χώραν ονομάσας τους κατοίκους έλληνας, ενώ πριν εκαλούντο γραικοί» («Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ήλιος», λήμμα Έλλην ). Υπάρχουν πολλές ακόμα παρόμοιες παραδόσεις για την καταγωγή του ονόματος «έλλην». Το 99% των κατοίκων αυτής της χώρας που θέλουν ν’ αποκαλούνται έλληνες, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τις παραδόσεις αυτές και φυσικά και την προαναφερθείσα. Όμως έχουν το θράσος ν’ αυτοαποκαλούνται έλληνες…  

Φανταστείτε δηλαδή, ένα τούρκο ή ένα γερμανό ή έναν εγγλέζο ή ένα γάλλο να μην γνώριζαν καθόλου την έννοια και την ιστορία του εθνικού τους ονόματος. Αδιανόητο. Αυτό συμβαίνει όμως στην χώρα, που δεν θα έπρεπε ποτέ να συμβαίνει. Στην Ελλάδα. Όμως, η χώρα αυτή δεν είναι Ελλάδα αγαπητοί μου. Είναι η Ρωμιοσύνη…

 

Το Σουλτανάτο Rum (1077-1327) με πρωτεύουσα αρχικά το Izmit (Νίκαια) και αργότερα το Konya (Iκόνιο), υπήρξε το αρχαιότερο, μεγαλύτερο και μακροβιότερο κράτος στην Μ. Ασία πριν την άνοδο των οθωμανών. Το όνομα Rum είναι το όνομα, που κουβαλάμε μέχρι  σήμερα ως ρωμιοί.

 

Σχεδόν επί συνόλου οι συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν, ότι ο βάρβαρος παρακμιακός ρωμιός αντικατέστησε πλήρως τον έλληνα άνθρωπο κατά την διάρκεια της χριστιανικής ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). «Οι χριστιανοί συγγραφείς εχρησιμοποίουν την λέξιν έλλην με την σημασίαν του ειδωλολάτρης» («Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ήλιος», λήμμα Έλλην ).

Ο έλληνας ταυτίστηκε με την ειδωλολατρεία κατηγορία που ήταν αρκετή για να επισύρει την θανατική ποινή: «Επειδή έχουν συλληφθεί μερικοί, οι οποίοι διακατέχονται από την πλάνη των ανοσίων και μιαρών ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο θεό… θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών… Θα παρεμποδίσουμε κάθε μάθημα που διδάσκεται από αυτούς που πάσχουν από την νόσο των ανόσιων ελλήνων… Οι περιουσίες των ανθρώπων αυτών θα δοθούν στο δημόσιο, ενώ οι ίδιοι θα παραδοθούν στην εξορία. Αν κάποιος κρύβεται μέσα στο κράτος μας και πιαστεί να θυσιάζει και να διαπράττει το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, θα υποβληθεί στις έσχατες τιμωρίες… Θεσπίζουμε τους ίδιους νόμους για τους αλητήριους έλληνες…» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10).

 

 

     Ο φραπές αποτελεί μία "μεγάλη ανακάλυψη", αλλά και το σήμα κατατεθέν της σύγχρονης Ρωμιοσύνης. Πίνεται κατά κόρον απ’ όλους τους ρωμιούς ως ιεροτελεστία, συνοδεία τσιγάρου, κινητού, κλειδιών και γυαλιών ηλίου… (Φωτο: milos-greece.com, γελοιογραφία: Σάκη Κουτσαντά.)

  

   

Απ’ την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και καθ’ όλη την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας οι τιμωρίες για τους «αλητήριους, ανόσιους και μιαρούς έλληνες» εξελίχθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια. «…Δεν θα χάσει μόνο την περιουσία του η οποία θα προγραφεί, αλλά θα υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα…» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.8.). Με αυτές τις μεθοδεύσεις οι έλληνες κάτοικοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας γενοκτονήθηκαν ή μεταλλάχθηκαν σε ρωμιούς. Πίσω απ’ την μεθόδευση αυτή βρισκόταν βέβαια το χριστιανικό ιερατείο, που είχε καταλάβει ως ανίατη νόσος το παλάτι της Κωνσταντινούπολης καθοδηγώντας τους ρωμαίους αυτοκράτορες: «…Θεσπίζουμε δε και νόμο σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, όπως και όσοι είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία θα πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και διδάσκονται τις θείες γραφές και τους θείους κανόνες» («Ιουστινιάνειος Κώδικας» 1.11.10). Από εδώ ξεκίνησε και το χριστιανικό βάπτισμα ως τελετή εξευτελισμού του έλληνα (γύμνωση βρέφους, αποβολή του σατανά-έλληνα από μέσα του με την αποτρόπαια φράση "απεταξάμην", κόψιμο μαλλιών, φτύσιμο στο κεφάλι του και άλλα φρικτά που παραπέμπουν σε μαγικές πράξεις βουντού), που υποχρεούνται ν’ ακολουθούν ως «θεία» παράδοση οι παλαιοί και οι σύγχρονοι εν αφασία συμπολίτες μας. Ένας τρόπος αποποίησης «του αλητήριου, μιαρού και ανόσιου έλληνα»!

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να αυτοπροσδιορίζονται οι συμπολίτες μας ως έλληνες και ταυτόχρονα να είναι χριστιανοί αλλά και ρωμιοί; Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να ονομάζονται νεότουρκοι ή τουρκιοί, αφού και οι οθωμανοί τούρκοι υπήρξαν κι αυτοί κατακτητές μας για 400 περίπου έτη. Αυτοί μάλιστα (παρά τα όσα η παραϊστορία μας τους επισυνάπτει), υπήρξαν πολύ επιεικέστεροι ως κατακτητές απ’ τους χριστιανούς ρωμαίους. Διάγνωση: Σχιζοφρένεια, τρικυμία εν κρανίω! Τζέκυλ και Χάϊντ. Θύτης και θύμα μαζί σε μία οντότητα! Νέο-ρωμιο-έλληνας, το τέρας Φρανκεστάιν με σάρκα και οστά! Σήμερα, ο σε πνευματική αφασία νεορωμιός θεωρεί τιμή του να τον αποκαλούν ή και να αυτοαποκαλείται ρωμιός, αφού γι’ αυτόν είναι ταυτόσημο με το έλλην. Όμως, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, η λέξη και η έννοια του ρωμιού θα έπρεπε ν’ αποτελεί ύβρη και αποστροφή για ένα υποτιθέμενο έθνος, που θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται νέο-ελληνικό και για τους κατοίκους του, που επίσης αυτοπροσδιορίζονται ως νέο-έλληνες.

Ένα ατέλειωτο καφενείο, μιά απέραντη τουαλέτα

..................

«Στον φανταστικό χωροχρονικό παγκόσμιο χάρτη, η οδός των ελλήνων ξεκίνησε ως μία κεντρική πλατιά και αστραφτερή λεωφόρος και σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε στενό συνοικιακό δρομάκι… Αυτό που με χαλάει αφάνταστα στη χώρα μου είναι η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η άκρατη ιδιοτέλεια, η συναλλαγή, ο φθόνος, η καφενειακή φλυαρία, η επιδειξιομανία, η εθνικιστική κομπορρημοσύνη…» (Θέμης Λαζαρίδης, καθηγητής Χημείας στο City College of New York).

Φανταστείτε τι έλεγαν για εμάς τους ορθοδοξοταλιμπάν ρωμιούς των Βαλκανίων, οι βόρειοι άθεοι και ελληνίζοντες ευρωπαίοι γείτονές μας, όταν λίγα χρόνια πριν οι 300 της Βουλής μας ψήφιζαν άν θα έμπαινε το θρήσκευμα στις ταυτότητες και οι φανατικοί ρασοφόροι με τον Χριστόδουλο αρχηγό διαδήλωναν στο κέντρο των Αθηνών (ο μητροπολίτης Άνθιμος είχε ζητήσει να το κάνουν τατουάζ στο μέτωπο των απίστων), ενώ λίγα χρόνια νωρίτερα και κατά την περίοδο της δικτατορίας αναζωπυρωνόταν το σκοταδιστικό ρωμαίικο και ουσιαστικά ανθελληνικό σχιζοφρενικό δόγμα «Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών». Δηλαδή την περίοδο της τελευταίας πεντηκονταετίας, όπου η Ευρώπη (κυρίως οι βόρειες χώρες) ελευθερωνόταν σχεδόν ολοκληρωτικά απ’ τα χριστιανικά ιερατεία και δόγματα καταλήγοντας στα σημερινά άθεα πολιτεύματα, η χώρα μας οπισθοδρόμησε βαθύτερα στον ορθόδοξο βυζαντινό μεσαίωνα.

Ένα απ’ τα παρακμιακά αντιπρότυπα και ταυτόχρονα αρχιεπίσκοπος και εθνάρχης πάσης Ρωμιοσύνης υπήρξε και ο μακαριστός Αγιατολλάχ της Ορθοδοξίας, Χριστόδουλος.

 

Οι σύγχρονοι εθνικιστές αυτού του τόπου (δεμένοι πισθάγκωνα πάνω στο άρμα του oρθόδοξου κόμματος) αποτελούν και τους ακρογωνιαίους λίθους συντήρησης του ρωμαίικου παρακμιακού κράτους μας. Συνήθως ωρύονται και τσιρίζουν μπροστά σε τηλεοπτικούς σταθμούς μέσα από τηλεπωλήσεις εθνικιστικών βιβλίων για να πείσουν το ποίμνιόν τους, για την άρεια φυλή μας και ότι όλα στον πλανήτη είναι ελληνικά (δηλαδή ρωμαίικα). Ουσιαστικά όμως δέν ωρύονται για να πείσουν το ποίμνιον ούτε εμάς τους απίστους, παρά τους ίδιους τους εαυτούς τους. Συνοδεία τους πορεύονται κι αρκετοί νεοδωδεκαθεϊστές, οι οποίοι πέταξαν τα ράσα του χριστιανισμού, αλλά φόρεσαν το ράσα του δωδεκαθεϊσμού. Πέταξαν τα μαύρα ράσα και φόρεσαν άσπρα. Πέταξαν ένα θεό, αλλά φορτώθηκαν... δώδεκα. Πνευματικά συμπλέουν απόλυτα με τις κατά καιρούς θέσεις του ορθόδοξου κόμματος (απόσυρση βιβλίου ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού, ονομασία Σκοπίων κ.λπ.), το οποίο κατά τις εκάστοτε εκλογές αντλεί μεγάλη μερίδα δωδεκαθεϊστικών ψήφων. Τη διαρροή ευσεβών δωδεκαθεϊστικών ψήφων προς τα δεξιά ανέλαβε να συγκρατήσει ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, ο οποίος παρέστη πρόσφατα στα εγκαίνια ενός νέου προκάτ δωδεκαθεϊστικού ναού στη Θεσσαλονίκη, όπου και εκφώνησε λόγο εν μέσω των περιχαρών για το γεγονός δωδεκαθεϊστών. «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά» λέει άλλη μία λαϊκή Ρωμαίικη παροιμία! (Διαβάστε στην "Ελεύθερη Έρευνα": Το θλιβερό φαινόμενο του χριστιανοδωδεκαθεϊσμού.)

 

Οι σύγχρονοι ρωμιοί παπαγαλίζουν αρκετές φορές δύο-τρία απ’ τα σπουδαία αρχαία ρητά όπως «γνώθι σ’ αυτόν», «μηδέν άγαν», «μέτρον άριστον» (μάλιστα προσθέτοντας λανθασμένα και το «παν» μπροστά κάνοντάς το «παν μέτρον άριστον», έτσι για να μην έχει κανένα νόημα το ρητό), χωρίς βέβαια να τηρούν τίποτα απ’ αυτά. Αντ’ αυτών σχεδόν όλοι ακολουθούν τις ανεύθυνες και ξεπεσμένες ρωμαίικες προτροπές «μη θίγεις τα κακώς κείμενα», «δεν θα βγάλω εγώ το φίδι απ’ την τρύπα», «έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τ’ αφήσουμε», «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας», «ωχ, αδελφέ», «ναι μωρέ» και άλλα παρόμοια…

Κορυφαίο βίντεο-κλιπ ενός αρνητή της Νεορωμιοσύνης – Νεοελλάδας, του Τζίμη Πανούση.

Ουσιαστικά, ο σημερινός ρωμιός διακατέχεται από σύμπλεγμα κατωτερότητας και ανωτερότητας ταυτόχρονα.  Ανωτερότητας, διότι δήθεν κατάγεται απ’ τους αρχαίους έλληνες και κατωτερότητας, διότι αισθάνεται κάπου κατά βάθος μέσα του, ότι είναι ο ταλιμπάν και ο ουραγός της Ευρώπης, χωρίς φυσικά να θέλει να το παραδεχθεί.

«Θέλεις νά χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τι ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι του Μακαρίου Β΄ της Κύπρου. Και τα γένια τα καλογερικά που κρύβουν το πρόσωπο, όπως οι άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις τον νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου Έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. Φέρε την εικόνα των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές… Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες τον κυανό κεφαλόδεσμο και τον ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Άργους και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες… Όλοι και όλες στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη,  σ’ ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια λευκή κρήνη της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαυμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι και θεοί, και αγάλματα ένα. Όλα ετούτα για να συγκρίνεις την παλιά και την νέα Ελλάδα…άλλο πράγμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι» («Γκέμμα» σελ.107).

Το άρθρο λόγω έκτασης έχει αναρτηθεί σε τρία μέρη.

Τέλος Α' μέρους άρθρου.

       Μετάβαση στo  Β΄ μέρος.       

Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών -

Ρωμιοσύνη Ρωμιών Σχιζοφρενών!

«Οι νεοέλληνες είμαστε ένα γέννημα μπασταρδεμένο και νόθο. Ούτε ίπποι, ούτε όνοι, ούτε όνισσες ούτε φοράδες. Είμαστε μούλοι. Δηλαδή μουλάρια. Και τα μουλάρια δεν γεννούν… Είναι μεγάλη ιστορία να πιαστώ να σε πείσω, ότι οι νεοέλληνες απ’ τους αρχαίους, έχουμε μόνο το τομάρι που κρέμεται στο τσιγκέλι του σφαγέα. Θέλει κότσια το πράγμα, θέλει καιρό και κόπο. Θέλει σκύψιμο μέσα μας και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο» (Δ. Λιαντίνης «Γκέμμα» σελ.109).

  Σύμφωνα με την εθνικιστική θεωρία του αίματος (ρέει ιχώρ στις φλέβες μας), είμαστε ο νέος Ισραήλ, ο μοναδικός, ο αληθινός και ο εκ θεού «περιούσιος λαός» του πλανήτη, οι «Έλ», που ήρθαμε κατ’ ευθείαν απ’ το Σείριο με διαστημόπλοια. Εκτός αυτών των ουφολογικών σεναρίων, είμαστε επίσης οι άρειοι απόγονοι των Αχαιών, των Ιώνων, των Αιολέων, των Δωριαίων και των άλλων αρχαίων ελληνικών φύλων. Μάλιστα έχουν κυκλοφορήσει και ειδικά εθνικιστικά βιβλία, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές μέσω ειδικών εξετάσεων D.N.A. Πρόκειται για έναν καινοφανή μύθο, που άν και δεν αντέχει σε καμία ορθολογική κριτική, εξέθρεψε και συνεχίζει να εκτρέφει ολόκληρες γενιές νεορωμιών σωβινιστών.

Η καταγωγή των βαλκανικών λαών, που απαρτίζουν την σύνθεση του πληθυσμού της χώρας μας είναι πραγματικά θολή. Αυτό βόλεψε τους ταγούς της Ρωμιοσύνης ν’ αναστήσουν την πολυεθνική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο), οικειοποιώντας το μωσαϊκό των λαών της, χρησιμοποιώντας το όνομα Ελλάς. Πρόκειται για άλλο ένα προπύργιο του άρρωστου Νεορωμαίικου εθνικισμού, που συντηρείται μέχρι τις μέρες μας. Στην πραγματικότητα η χώρα μας απαρτίζεται από ένα τσούρμο βαλκανικών λαών (Αρβανίτες, Βλάχοι, Καραγκούνηδες, Σουλιώτες, Τουρκόφωνοι Καραμανλήδες, Βούλγαροι, Μουσουλμάνοι της Θράκης, Πομάκοι, Σλαύοι, Δυτικοευρωπαίοι, Γύφτοι, Σαρακατσαναίοι, Πόντιοι, Λαζοί, Ηπειρώτες, Αρμένιοι, Μακεδόνες κ.ά.) που έχουν ίσως και λίγο μπασταρδεμένο Ελληνικό αίμα μέσα τους. Άλλωστε και οι βυζαντινοί δεν ήταν τίποτε άλλο από μία πολυεθνική αυτοκρατορία, ένα μωσαϊκό λαών.

     Το ότι το όνομα «Αρβανίτες» προέρχεται απ’ τους γείτονές μας και συγγενείς Αλβανίτες-Αλβανούς δεν παίζει κανένα ρόλο για τους «Άρειους Νεoρωμιούς». Το ότι η γλώσσα τους τα Αρβανίτικα είναι μία απλή διάλεκτος της Αλβανικής, ούτε κι αυτό βέβαια παίζει ρόλο. Παρομοίως συμβαίνει και με το συγγενές φύλλο των Αρβανιτών τους Καραγκούνηδες.

    

     Τον 13^ο αιώνα υπήρχαν δύο κράτη με το όνομα Βλαχία. Το πρώτο υπήρξε βόρεια του Δούναβη στην ιστορική κοιτίδα των Βλάχων στην έκταση όπου προϋπήρχε το αρχαίο κράτος της Δακίας. Το δεύτερο στην καρδιά του Βυζαντίου, στη Βλαχική Θεσσαλία. Και τα δύο κράτη είχαν δική τους γλώσσα, ήθη και έθιμα και δική τους διακυβέρνηση.

  Το ότι οι Βλάχοι (είναι και ο γράφων στην καταγωγή) μιλούν μία διάλεκτο της Λατινικής, που ταιριάζει απόλυτα με τα Ρουμανικά, φυσικά κι αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο. Οι Βλάχοι ζουν στα ορεινά της Βαλκανικής χερσονήσου σε όλες τις χώρες, που την απαρτίζουν εδώ και μιάμιση χιλιετία περίπου και είναι καθαροί απόγονοι των αρχαίων Δακών. Μαζική κάθοδος των Βλάχων πραγματοποιήθηκε  τον 13^ο αιώνα από την υπερδουνάβια Βλαχία στην Θεσσαλία. Τότε πολλές χιλιάδες Βλάχοι μετανάστευσαν στο Βυζάντιο εκμεταλλευόμενοι το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε με την προϊούσα σήψη του Βυζαντίου και κυρίως  την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους ιππότες της Δ΄ Σταυροφορίας (1204). Το δεσποτάτο της Ηπείρου και το Θεσσαλικό πριγκηπάτο της Υπάτης (Μικρή Βλαχία) ήσαν αυτόνομα Βλαχικά κρατίδια που αναδύθηκαν τον 13^ο αιώνα μετά την διάλυση του Βυζαντίου. Δεν είναι τυχαίο, που ο Χίτλερ ήθελε να φτιάξει Βλαχικό κράτος, που θα ήταν επικεφαλής όλων των άλλων βαλκανικών κρατών, διότι θεωρούσε ότι οι Βλάχοι ήταν Άρειοι (λόγω Ρωμαϊκής καταγωγής και επειδή ήταν πολύ λευκοί στο δέρμα). 

     Οι δήθεν τουρκόφωνοι Έλληνες της Καππαδοκίας είναι Τούρκοι Χριστιανοί, που χρίστηκαν Έλληνες λόγω της ταύτισης των ελληνόφωνων με την Ορθοδοξία. Οι περήφανοι Κρήτες είναι Βυζαντινοί Ποντιακής κυρίως καταγωγής, που γενοκτόνησαν και εκτόπισαν τους αρχαίους Μινωίτες κατά την περίοδο του Νικηφόρου Φωκά.

Θεσσαλονίκη 1924: Παιδιά Τουρκόφωνων προσφύγων σε σχολείο εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας. Πρώτο μέλημα της κυβέρνησης ήταν ο πλήρης εξελληνισμός  των εξ  Ανατολής προσφύγων. Ανάμεσά  τους παρείσφρυσαν και μελαψοί Γιουρούκοι νομάδες, γνωστοί  ως Τουρκόγυφτοι. Μητρική  γλώσσα όλων η Τουρκική.

 

  Υπάρχει τέλος  η  εθνικιστική άποψη, που θέλει τους Σαρακατσάνους σαν  το αρχαιότερο  φύλλο  της Βαλκανικής με χρόνο εγκατάστασης την Νεολιθική περίοδο (5.000-3.000 π.Χ.). Οι Σαρακατσαναίοι όμως, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα νομαδικό βλάχικο φύλο, που έχει μεταναστεύσει παλαιότερα των Βλάχων, ή πιθανόν να είναι εκχριστιανισμένοι Τούρκοι νομάδες. Παρόμοια θεωρία αγκαλιάζει τους Βουλγαρόφωνους Μουσουλμάνους Πομάκους της δυτικής Θράκης που τους θέλει κι αυτούς αρχαίους Έλληνες.

     Τι άλλαξε απ’ την πολυεθνική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο); Τίποτα, «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» λέει πάλι η Ρωμαίικη παροιμία… Έτσι η Ρωμιοσύνη καλυμμένη με τον μανδύα του ελληνισμού όχι μόνο αυτοαποκαλείται Ελλάς, αλλά απειλεί και μποϋκοτάρει οιονδήποτε άλλον θελήσει να οικειοποιηθεί Ελληνικά ονόματα, όπως συμβαίνει τα τελευταία έτη με την Δημοκρατία των Σκοπίων, που διεκδικεί δικαίως να αποκτήσει το όνομα της Μακεδονίας. Αυτό ουσιαστικά θα αποτελούσε τιμή μας το να υιοθετήσουν δηλαδή οι γείτονές μας το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» ή και «Μακεδονία». Κατ’ επέκταση θα είχαμε μία αδελφή θυγατρική χώρα ουσιαστικά ενωμένη με εμάς λόγω των ήδη επεκτατικών οικονομικών επενδύσεων, που προϋπήρχαν στα Σκόπια, από εμάς.

     Βεβαίως εδώ η Ρωμαίικη σχιζοφρένεια ξεπερνά κάθε όριο και κάθε φαντασία παρασύροντας στην εθνικιστική δίνη της και όλους σχεδόν τους Νεορωμιούς συμπολίτες μας σε ακραία εθνικιστικά παραληρήματα. Απ’ την άλλη μεριά και πάντοτε μέσα απ’ τις αλυτρωτικές εθνικιστικές παρωπίδες οι εθνικιστές ζητούν να ονομαστεί η Νότιος Αλβανία ως Βόρειος Ήπειρος και το κομμάτι της Ευρωπαϊκής Τουρκίας ως Ανατολική Θράκη! Εκεί δηλαδή γιατί να δοθούν τα Ελληνικά αυτά ονόματα σε ξένες επικράτειες; Τρικυμία εν κρανίω…

             

Toυ Σπύρου Δερβενιώτη.

  Αξίζει εδώ να σημειωθεί η διπλή προσπάθεια των συγγενών προς εμάς Ιλλυρικών φύλλων (σημερινών Αλβανών), που έγινε περί τα τέλη του 19ου αιώνα να ενσωματωθούν στην χώρα μας ως επαρχία του τότε κράτους μας, λόγω του κοινού Αρβανίτικου αίματος, που προϋπήρχε ανάμεσα στους Ρωμαίικους λαούς μας. Αποτέλεσμα ήταν η εντόπια Ρωμιοσύνη να αρνηθεί και τις δύο αυτές φορές! Ένα γεγονός που αποσιωπάται και αποκρύπτεται μέχρι και σήμερα απ’ το παρακράτος που μας κυβερνά. Έτσι σήμερα αντί να έχουμε γειτονικούς λαούς φίλους, καταφέραμε να έχουμε μόνο εχθρούς.

     Κι αν περάσουμε στα κόμματα της Αριστεράς εκεί η αρρώστεια είναι ακόμη πιο βαριά. Είναι γνωστές οι θέσεις ξεπουλήματος της Ρωμαίικης χώρας μας στις πρώην Σοβιετικές κουμμουνιστικές χώρες, αλλά και ξεπουλήματος του ίδιου του κινήματος (συμφωνία της Βάρκιζας και παράδοση όλου του οπλισμού μετά την μυστική απόφαση του πατερούλη-Στάλιν να ξεπουλήσει την χώρα μας στο Δυτικό καπιταλιστικό μπλοκ). Επίσης η παρά φύση σύμπλευση της Εκκλησίας με την επίσημη Αριστερά και τους καπετάνιους του κινήματος κατά την διάρκεια του Ρωμαίικου εμφυλίου. Σήμερα οι επίσημες θέσεις του Ρωμαίικου Κ.Κ.Ε. σε θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι περισσότερο εθνικιστικές παρά διεθνιστικές. Επίσης παραξενεύει όλους μας η θέση της χριστιανής βουλευτίνας στο κόμμα Λιάνας Κανέλλη. Αν και το καταστατικό του Περισσού αναφέρει ξεκάθαρα ότι όποιος δεν είναι άθεος δεν έχει θέση στο κόμμα. Διάγνωση: Καθαρή σχιζοφρένεια…

«Λένε, ότι ο Κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησίες και γδέρνει τους παπάδες.Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι Κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησίες, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματός μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας υπήρξε ανεκτίμητη.» Άρης Βελουχιώτης, «Ο λόγος της Λαμίας», σελ. 23-26.

     Οι αντάρτες καπεταναίοι και τα πρωτοπαλίκαρά τους προτιμούσαν να γδέρνουν τους αμάχους δεξιούς και τα γυναικόπαιδα. Γενικά η Ρωμαίικη Κομμουνιστική επανάσταση δεν έβλαψε ποτέ και καθόλου τα συμφέροντα και την περιουσία της Εκκλησίας στην χώρα μας, αντιθέτως συμβάδισε με αυτά. Στη φωτογραφία δεξιά ο καπετάν Ανυπόμονος (τον ονόμαζαν οι κομμουνιστές έτσι, γιατί βιαζόταν να σκοτώνει), δεξί χέρι του Άρη Βελουχιώτη (αριστερή φωτογραφία) ήταν παπάς, που προσχώρησε στον Κομμουνισμό διατηρώντας μάλιστα την ιδιότητά του. Αντίθετα με τους Κομμουνιστές, που φορούσαν μαύρο κοντό σκούφο, ο παπα-Ανυπόμονος φορούσε το καπέλο του παπά. Η σχιζοφρένεια της Ρωμαίικης Αριστεράς ξεπερνά σε πρωτοτυπία ακόμα και αυτή της Δεξιάς.

  Αξίζει εδώ να  προσέξουμε ότι τα ονόματα του δεξιού πρωθυπουργού της Ρωμιοσύνης και του εθνικιστικού κόμματος, Καρα-μανλής και Καρα-τζαφέρης, έχουν καθαρά Τούρκικη προέλευση!

Το Νεορωμαίικο κράτος μας έχει στηθεί πάνω σε κακοφτιαγμένους και ψεύτικους ιστορικούς μύθους, που φτιάχτηκαν απ’ τα πολιτικά κόμματα και την εκκλησιαστική παρέμβαση, προσπαθώντας όλα αυτά τα χρόνια να στηρίξουν το σαθρό του οικοδόμημα. «Εθνικοαπελευθερωτική Ελληνική Επανάσταση του 1821», «Μακεδονικός Αγώνας», «Η Μεγάλη Ιδέα», «Εθνική Αντίσταση», «Η εκ Σειρίου καταγωγή»… Οι δυνάστες και οι προδότες ανάγονται μέσα απ’ την ψεύτικη Νεορωμαίικη ιστορία σε απελευθερωτές και ήρωες (Εκκλησία, κοτζαμπάσηδες, Φαναριώτες, Βενιζελικοί, Φιλελεύθεροι, Δημοκρατικοί, Χουντικοί, Δεξιοί, Αριστεροί, Πασοκατζήδες, ουφολόγοι κ.ά.).

Ρωμιοσύνη ώρα μηδέν

aaaaaaaa

«Ίσως είναι ο πιο διεφθαρμένος, ο πιο εκφυλισμένος λαός του κόσμου. Με την επανάστασή τους (του ’21) αποκάλυψαν τον πραγματικό τους χαρακτήρα. Είναι η πιο ματαιόδοξη και η πιο ανειλικρινής φυλή γης, μία χημική ένωση απ’ όλα τα ελλατώματα των προγόνων τους. Σ’ αυτά πρέπει να προσθέσεις τα ελλατώματα των Τούρκων και των Εβραίων. Κι όλα αυτά ανακατωμένα σ’ ένα τσουκάλι δουλείας» (Λόρδος Βύρων).

  Αντέχετε να δούμε τα πρόσωπά μας στον καθρέπτη; Να μπούμε στα άδυτα του εαυτού μας; Είστε έτοιμοι να βουτήξουμε μαζί μέσα στο άπατο βόθρο της Ρωμιοσύνης; Είμαστε τελευταίοι σε όλα, ουραγοί σε κάθε είδους στατιστικής. Ας δούμε τα στοιχεία:

     «Η Ελλάδα βρίσκεται στην χειρότερη μοίρα συγκρινόμενη με το μέσο όρο των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».  (Ευρωβαρόμετρο έτος 2009).

     «Πρωταθλητές στην κατανάλωση λιπαρών τροφών και γλυκών αναδεικνύονται οι Έλληνες, σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του Ο.Η.Ε., στοιχεία τα οποία αναδεικνύουν ότι 3 στους 4 Έλληνες είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι» (site «Αθήνα 9.84» σελ. «Ζωή και υγεία» 30/7/08).

     «Μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας αποτελεί η παχυσαρκία για την Ελλάδα, καθώς τα ελληνόπουλα είναι τα πιο παχύσαρκα παιδιά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ δεν υστερούν και οι ενήλικες» (kathimerini.gr, 22-10-08).

Παχυσαρκία και πολιτική. Τη Ρωμιοσύνη… να την κλαις…

     «Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝ.ΚΑ., τα Ελληνόπουλα βρίσκονται στην πρώτη θέση στην κατανάλωση προϊόντων καπνού και αλκοόλ, σε σχέση με τους νέους της υπόλοιπης Ευρώπης. Ευθύνη στην αρνητική αυτή “πρωτιά” των νέων ωστόσο δεν έχουν μόνο οι εταιρείες αλλά και οι ίδιοι οι γονείς. Σε επικίνδυνες διαιτητικές συνήθειες επιδίδεται το 77% των νεαρών Ελλήνων καταναλωτών, “παρασυρμένο” από τις διαφημίσεις παιδικών τροφών. Σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΚΑ, σε 20 περίπου χρόνια οι θάνατοι από κακή διατροφή θα υπερβαίνουν αυτούς από τα ναρκωτικά και το AIDS». (in.gr).

     «Στη χώρα μας βρισκόμαστε πρώτοι στον κατάλογο με τη μεγαλύτερη θνητότητα λόγω καρδιακών παθήσεων σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη, ακόμα και τη Βόρεια Ευρώπη, που παραδοσιακά είχε αυξημένα ποσοστά. Οι μόνοι που μας ξεπερνούν σε θνητότητα είναι οι πρώην ανατολικές χώρες, λόγω υιοθέτησης του δυτικού τρόπου ζωής». (Εφημ. Μακεδονία, 25 Αυγούστου 2009).

     «Θερίζει στη χώρα μας ο καρκίνος, ο οποίος ευθύνεται για περίπου 25.000 θανάτους ετησίως. Παρότι οι Έλληνες γνωρίζουν ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής ευνοεί την εμφάνιση της νόσου, παραμένουν πρωταθλητές στο… κάπνισμα, την έλλειψη φυσικής άσκησης και την παχυσαρκία. Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι Έλληνες γνωρίζουν τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου που ευνοούν την εμφάνιση καρκίνου, αλλά δεν λαμβάνουν μέτρα για να τους μειώσουν ή να τους εξαλείψουν.» (Εφημ Μακεδονία, 25 Αυγούστου 2009).

     «Η Ελλάδα έχει έναν από το χαμηλότερο εάν όχι το χαμηλότερο ποσοστό γονιμότητας στην Ευρώπη και την πρώτη θέση σε εκτρώσεις. Για να διατηρήσετε έναν πληθυσμό χρειάζεστε έναν ποσοστό γονιμότητας 2,1 στην Ευρώπη. Το ποσοστό γονιμότητας στην Ελλάδα από το 2003 έως το 2008 ήταν περίπου 1,34. Εάν αυτός ο τύπος γονιμότητας συνεχιστεί για πολλά έτη θα δούμε μια αιχμηρή πτώση στον πληθυσμό» (Site Υπογεννητικότητα, Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009).

     «Η Ελλάδα εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό χρηστών ενδοφλεβίων ναρκωτικών στην Ε.Ε.» (Εφημ. Το Βήμα, 21.11.2001).

     «Αναφέρεται και ως επιδημία του αιώνα μας χωρίς όμως να είναι ασθένεια. Ο λόγος για την πολυφαρμακία, στην οποία η Ελλάδα κρατά τα σκήπτρα ανάμεσα στην Ε.Ε. Τα αντιβιοτικά εξασθενούν το αμυντικό σύστημα του ανθρώπου με αποτέλεσμα να είναι πιο ανθεκτικά τα μικρόβια και τα βακτηρίδια με την παρέλευση του χρόνου». (site: Deutsche Welle 25-8-09).

     «Σταθερά πρώτη η Ελλάδα το 2006 σε αριθμό νεκρών και τραυματιών από τροχαία ατυχήματα στην Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αφορμή την υποβολή νέων προτάσεων στους 27 για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας στην Ε.Ε.». (Εφημ. Ελευθεροτυπία 21-3-08). «Τα θύματα των τροχαίων δυστυχημάτων στη χώρα μας στη διάρκεια μιας 35ετίας είναι περισσότερα από τα θύματα των πολέμων στη διάρκεια εκατό ετών! Συγκεκριμένα είχαμε 75.000 νεκρούς και 1.200.000 τραυματίες σε τροχαία την περίοδο 1965-2000»! (Εφημ. Μακεδονία, 4-1-09).

 

   Καθημερινή εικόνα στην Ρωμιοσύνη το οδήγημα μοτοσυκλέτας χωρίς κράνος. Το παράδειγμα το δίνουν οι ίδιοι οι πολιτικοί μας. Στο κέντρο πάνω παρακμιακή Νεορωμαίικη οικογένεια όλοι πάνω σε βέσπα, τέσσερα άτομα!, χωρίς κράνος, και με ακατάλληλη ένδυση…

     «Στην ετήσια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την επιχειρηματικότητα η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση όλων των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (site: Φιλελεύθερη Συμμαχία).

     «Στην ετήσια έκθεση της η Transparency International κατατάσσει την Ελλάδα μαζί με την Πολωνία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία ως τις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενδεικτικά, η Ελλάδα βρίσκεται 56^η στη διεθνή κατάταξη, κοντά στην Ιορδανία, τις Σεϋχέλλες, τη Ναμίμπια και το Ομάν» (site: Φιλελεύθερη Συμμαχία).

     «Η χώρα μας θεωρείται παράδεισος του τζόγου. Έρευνα της Media & Entertaining Consulting Network (2006), έφερε την Ελλάδα στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, πίσω μόνο από το Χονγκ Κονγκ και τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ» (site: Έθνος on line).

     «Το 91.9% των συμπολιτών μας ζουν κάτω απ’ τα Ευρωπαϊκά όρια της φτώχειας (1.500 ευρώ τον μήνα έκαστος)» (site: Deutsche Welle 21-5-09).

     «Σ’ όλη την Ελλάδα καθημερινά έρχονται στην δημοσιότητα ειδήσεις  βάναυσων εγκλημάτων κατά αδέσποτων ζώων με μη αναστρέψιμα δυστυχώς αποτελέσματα. Η συνημμένη επιστολή μας είναι μια έγγραφη διαμαρτυρία για τα όσα συμβαίνουν στην χώρα μας» (site: Επικοινωνία 21-9-09).

     Με μία λέξη: Μπανανία…

     Πραγματικά θα μπορούσαμε να γεμίσουμε πολλές αρνητικές στατιστικές σελίδες με τις άθλιες μας πρωτιές μας. Και φυσικά για τους Νεορωμιούς συμπολίτες μας για τις απίστευτες αρνητικές πρωτιές τους ισχύει η φράση: «ποτέ δεν φταίμε εμείς, πάντα φταίνε οι άλλοι»…

Η απόλυτη “decadence”

«Άιντε θύμα άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μόνο μιας θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» (Κώστας Βάρναλης, «Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου»).

 Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα: Η αρχαία Ελλάς είναι η χώρα που γέννησε τον αθλητισμό. Σήμερα μόνο το 14% του πληθυσμού της χώρας ασχολείται με τον αθλητισμό. Απ’ όσους αθλούνται (σε γυμναστήρια κυρίως) ένα μέρος τους το κάνουν, για να επιδεικνύουν τους φουσκωμένους τους μύες καταπίνοντας σακούλες με αναβολικά, στεροειδή και πρωτεΐνες και όχι για την ευεξία και την υγεία τους. Είναι πασίγνωστο πλέον το φιάσκο των αθλητών των εθνικών ομάδων στίβου, άρσης βαρών και άλλων αθλημάτων που πιάστηκαν ντοπαρισμένοι.  

     Είναι καθημερινή η εικόνα του Νεορωμιού να πετάει τα σκουπίδια του απ’ το παράθυρο του αυτοκινήτου του, να ρυπαίνει τα ποτάμια, τις θάλασσες, τις ρεματιές, τα πάρκα, τις πλατείες, τις πόλεις… Δεκάδες μηνύσεις εκκρεμούν απ’ την Ε.Ε. για τις παράνομες χωματερές που διατηρούμε ως το μοναδικό κράτος της Ένωσης. Είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου η ανακύκλωση βρίσκεται ακόμα σε αρχικά στάδια και δεν προχωράει.

        Μία έξυπνη διαφήμιση που σατυρίζει την Ρωμαίικη παρακμή και κακομοιριά μας…

    Δημόσιοι υπάλληλοι τεμπέληδες, κλέφτες ταξιτζήδες, νοθέμποροι φαγητών, ομοφυλόφιλοι και παιδεραστές παπάδες, μιζαδόροι πολιτικοί, χρηματιζόμενοι γιατροί, φοροφυγάδες, καταπατητές οικοπεδοφάγοι, αρχαιοκάπηλοι, βιζιτούδες μοντέλα, ηθοποιοί μεγαλέμποροι ναρκωτικών, νταβατζήδες αστυνομικοί, μπράβοι, παπατζήδες, μαυραγορίτες, χαρτορίχτρες, μέντιουμ, άθλιοι τζογαδόροι, και παντός είδους υπάνθρωποι, απατεώνες και αγύρτες συμπληρώνουν το βρώμικο παζλ της Ρωμιοσύνης… «Μασκαρά, Γκρέκο μασκαρά…» (Γ. Μηλιώκας «Γκρέκο μασκαρά»).

     Τέλος B΄ μέρους άρθρου

     Μετάβαση στο  Γ΄μέρος (τελευταίο) του άρθρου

     Επιστροφή στο Α΄ μέρος

   Στη χώρα της Μπανανίας τα ραβασάκια, τα φακελλάκια, οι μίζες, οι συναλλαγές, οι παράνομες προμήθειες και κάθε είδους ρουσφέτια αποτελούν απλή καθημερινότητα στις συνδιαλλαγές μας. Απ’ τον σκουπιδιάρη μέχρι και τον πρωθυπουργό λαδώνονται όλοι  σ’ αυτή τη χώρα. Το μαύρο και το παράνομο χρήμα, που κυκλοφορεί στη χώρα μας ξεπερνά κατά πολύ ακόμα και τον κρατικό προϋπολογισμό. Λέξεις που έχουν σχέση με την παρανομία όπως διαφυγόντα, διαμαρτυρημένα, φαλιμέντο, δόντι, μεσάζοντες, διπλοθεσίτης, λομόγιο, λάδωμα, καπηλία, κλοπές, κομπίνες και άλλα τέτοια ακούγονται συνεχώς και καθημερινά.

 

Σκύψε ευλογημένη! Οι εξομολογήσεις και οι πνευματικοί είναι πολύ της μόδας στη Ρωμιοσύνη. Στη φωτογραφία δημοφιλής ΤV Persona με γνωστό αρχιμανδρίτη, στάρ - μαϊντανό των τηλεοπτικών καναλιών. Η φωτογράφιση έγινε σε μοναστήρι για λογαριασμό κουτσομπολίστικου περιοδικού, με σκοπό να προβάλει την εξομολόγηση.

    Είναι πραγματικά θλιβερή, τραγική και απογοητευτική η Ρωμιοσύνη για όποιον σηκώσει τα μάτια του και απλά κοιτάξει γύρω του.

     Τα τελευταία πενήντα περίπου έτη οι οικοπεδοφάγοι κι άλλοι φυσιοκτόνοι Ρωμιοί απαθείς με την φύση και την οικολογία, πυρπολούν συνομωτικά τα δάση της χώρας κάθε καλοκαίρι. Εν συνεχείαν οι άθλιοι πολιτικοί μας απαξιώνουν τις δασικές εκτάσεις και ακολουθούν οι off-shore καταπατητές της Εκκλησίας και των κατασκευαστικών εταιρειών με μπουλντόζες και συνεργεία τσιμεντοποιώντας την καμμένη γη. Και φυσικά ακολουθούν τα κονδύλια απ’ την Ε.Ε., που μπαίνουν στις τσέπες των πολιτικών και των παπάδων, ενώ δίνονται για τις αναδασώσεις, που δεν γίνονται ποτέ. Βέβαια της ευκαιρίας αυτής δράττονται και κάποιοι απτόητοι Ρωμιοί συμπολίτες μας και χτίζουν μέσα στα καμμένα δάση, σε ρεματιές, ακόμα και πάνω σε χειμμάρους, πάντοτε με την ανοχή κάποιου ανώτερου… «Κόβω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες» (Τζίμης Πανούσης «Νεοέλληνας»). 

Παρακμή χωρίς τέλος

«Είναι αισχρό να ζητάμε από θεούς αυτά,

που μπορούμε να δώσουμε εμείς στους εαυτούς μας».

(Επίκουρος).

     Διαχρονικά οι πιστοί χριστιανοί Νεορωμιοί ασφυκτιούν με κατάνυξη και ταπεινότητα μέσα στις εκκλησίες. Συνήθως για ό,τι κακό κάνουν έξω στους συνανθρώπους τους φροντίζουν να εξομολογηθούν στον ιερέα ή στον πνευματικό τους (οι πνευματικοί είναι και πολύ της ρωμαίικης μόδας τελευταία), για να λάβουν άφεση αμαρτιών, αντί να ζητήσουν συγνώμη απ’ αυτούς που έβλαψαν, βγαίνοντας έξω, για να συνεχίσουν το ίδιο θεάρεστο έργο τους. Xρυσοπληρώνουν τους ιερείς τους (πάντα απ’ το υστέρημά τους), όταν βγαίνει ο δίσκος, για την αποπεράτωση του ναού, σε γάμους και βαφτίσια, σε θαυματουργικές εικόνες, ζώνες, κόκαλα, μούμιες, τάφους, ακόμα δωρίζοντας ολόκληρες περιουσίες οικόπεδα, σπίτια, κ.ά. Άλλωστε κι ο θεός τους, τους ζήτησε τα λεφτά και τον πλούτο τους ορθά κοφτά μέσα απ’ την Παλαιά Διαθήκη: «Εμού είναι το αργύριον και εμού το χρυσίον, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων» (Αγγαίος κεφ. Β΄ παρ.8).     

Οι πιστοί χριστιανοί Νεορωμιοί περιμένουν με κατάνυξη τις χριστιανικές εορτές για να γλεντήσουν και την εορτή κάποιου αγίου, που φέρει τ’ όνομά τους, για να γιορτάσουν προς τιμήν του κι όχι για τον εαυτό τους, αφού τα γενέθλια αποτελούν δευτερεύουσα εορτή στη Ρωμιοσύνη. Θα κάνουν νηστείες, αλλά θα φάνε και τη μαγειρίτσα τους, το αρνάκι τους, τα βαμμένα αυγουλάκια τους, τα πρόσφορά τους, τα κόλυβά τους. Πάσχα, Χριστούγεννα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, της Παναγίας, Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, εορτάζουν όλα όσα τους κρατούν υπόδουλους και δεμένους στο άρμα της decadence. Όσο για τα ροζ και τα χρηματικά σκάνδαλα των παπάδων τους θα δικαιολογηθούν λέγοντας «δεν φταίει η θρησκεία, κάποιοι κακοί παπάδες φταίνε» …«Eίκοσι χρονών γομάρι, σήκωσα όλο το νταμάρι, κι έχτισα στην εμπασιά, του χωριού την εκκλησιά» (Κ. Βάρναλης, «Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου»).

  

Eλληνοφρένεια. Η μοναδική εκπομπή της τηλεόρασης,

που ασκεί σκληρή κριτική στη Ρωμιοσύνη.

  Εκτασιάζονται επίσης να παραληρούν και να στενάζουν μέσα σε ποδοσφαιρικά και άλλα γήπεδα (οι νεαρότεροι κυρίως), μέσα σε καφετερίες, κλάμπ, ταβέρνες και μπουζούκια (παλαιότερα αποτελούσε μαγκιά η επίδειξη σπασίματος πιάτων, τώρα το πέταμα λουλουδιών), μπουκωμένοι απ’ τα κάθε λογιών ανθυγιεινά φαγητά-σερμπέτια (τούρκικη λέξη), τσιγάρα, αλκοολούχα ποτά και παντός είδους ναρκωτικά. Όσοι επισκέπτονται θέατρα κι αρχαιολογικούς χώρους χαρακτηρίζονται γραφικοί απ’ τους υπολοίπους.

Η νεορωμαίικη οικογένεια αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν. Παχύσαρκοι γονείς να καπνίζουν, να πίνουν και να σαβουριάζουν ατάκτως σε ταβέρνες, με τα κακομαθημένα παχύσαρκα παιδιά τους να καταστρέφουν οτιδήποτε υπάρχει γύρω τους, αποτελούν εικόνα καθημερινότητας για την οικογένεια της Ρωμιοσύνης. Ρωμιοί που καπνίζουν σε μέρη που απαγορεύεται, που σπρώχνονται και παίρνουν την θέση κάποιου άλλου συμπολίτη τους στην ουρά, που οδηγούν σαν μανιασμένοι, που τσακώνονται καθημερινά στους δρόμους για ψύλλου πήδημα, που, που, που…     Oι Ρωμιοί είναι υπερκαταναλωτικοί, αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, για να επιδεικνύονται στους άλλους γύρω τους (και ας μην έχουν να φάνε ακόμα), αγοράζουν ακριβά ρούχα και υποδήματα (επώνυμες μάρκες κυρίως για να νοιώθουν σπουδαίοι, ή και επώνυμες μαϊμούδες άν δεν διαθέτουν τα χρήματα), πολλά άχρηστα ή και βλαβερά φαγητά και ποτά για να γεμίζουν τα ράφια τους και τα ψυγεία τους και για να έχουν πληθώρα (κατοχικό σύνδρομο).

    Στην οδήγηση η κατάσταση όπως είδαμε και στα στατιστικά στοιχεία είναι τραγική. 75.000 νεκρούς και 1.200.000 τραυματίες σε τροχαία τα 35 τελευταία χρόνια, δηλαδή περισσότερα θύματα κι απ’ τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Οι Νεορωμιοί οδηγούν μεθυσμένοι, οδηγούν μοτοσυκλέτες χωρίς κράνη (όσοι φορούν τα έχουν λυμένα), συνήθως δεν φορούν ζώνες ασφαλείας, δεν ασχολούνται κατά την οδήγηση με τις πινακίδες σήμανσης, δεν σταματούν για τους πεζούς, τρέχουν υπερβολικά, οδηγούν και μιλούν στο κινητό κ.ά. Κάποιοι «κολοφτιάχνουν» τ’ αμάξια τους για να τρέχουν σε κόντρες (σύνδρομο Δυτικών προαστίων), κόβουν εξατμίσεις για να κάνουν θόρυβο και για να τους βρίζουν οι άλλοι, βάζουν φυμέ τζάμια για να μη τους βλέπουν κ.ά.

     Ένας φίλος Αμερικανός πριν κάποια χρόνια είχε υποστεί σοκ απ’ τον τρόπο που οδηγούσαν στους δρόμους οι Ρωμιοί λέγοντάς μου χαρακτηριστικά: «Τhe cars here jump in the kitchens» δηλαδή τα αυτοκίνητα εδώ «πηδάνε μέσα στις κουζίνες»…

     Οι δρόμοι της Ρωμιοσύνης είναι κατασκευαστικά καρμανιόλες. Κακοτεχνίες, ελλείψεις, φθορές, ελλειπής σήμανση, ελλειπής φωτισμός, κακές ποιότητες οδοστρώματος είναι μερικά απ’ τα τραγικά στοιχεία του Ρωμαίικου οδικού δικτύου. Η κατάσταση αυτή με τους χιλιάδες νεκρούς και τους εκατομμύρια τραυματίες θα έπρεπε ν’ αποτελεί πρώτο θέμα στις πολιτικές ατζέντες των Ρωμιών πολιτικών μας. Αντ’ αυτού οι πολιτικοί μας ασχολούνται με μίζες και αρπαχτές παντός είδους, (υπόθεση  Siemens, Βατοπαίδι, καταπατήσεις, καμμένα δάση, υπέρογκες εισαγωγές φαρμάκων, αγορές όπλων κ.ά.)

Οι περήφανοι κατά τ’ άλλα νέοι μας μέχρι και τις μεγάλες ηλικίες (άνδρες και γυναίκες) μένουν με τους γονείς τους (για να τους φροντίζει η μαμά τους, μαγείρεμα, πλύσιμο ρούχων, τσάμπα ύπνος). Οι Ρωμιές μανάδες συμβουλεύουν συνήθως τα παιδιά τους (κυρίως τα κορίτσια), όταν μεγαλώσουν να βρουν έναν πλούσιο και βολεμένο γαμπρό, για να τις πληρώνει και να τις ταΐζει, (ανεπίσημη πορνεία). Όσο για ένα καλό, τίμιο, ευθύ, ευγενικό, εργατικό νέο, που θα τις αγαπήσει πραγματικά ούτε λόγος να γίνεται. Οι decadence γαμπροί τύπου Κούγια, Φουστάνου, Ρουβά, αποτελούν πρότυπα για τις νύφες της Ρωμιοσύνης.

     Οι κατάρες για την επικείμενη δυστυχία της Ρωμαίικης οικογένειας ξεκινούν απ’ την εκκλησία, όπου οι ιερείς κατά την διάρκεια του γάμου καταριούνται τους νεόνυμφους Ρωμιούς, «να ευτυχήσετε όπως ο Αβραάμ και η Σάρα τέκνα μου». Ως γνωστόν μέσα απ’ την Παλαιά Διαθήκη ο νταβατζής Εβραίος, Αβραάμ, εξέδιδε για διάφορα πλούτη τη γυναίκα του, Σάρα, σε πλούσιους βασιλείς. Κερατώματα, τσακωμούς, μαλλιοτραβήγματα, απειλές και παντός είδους κατινιές έχει ο έγγαμος Ρωμαίικος βίος. Η συνέχεια του δράματος εκτυλίσσεται στα δικαστήρια, αφού το 70% των Ρωμαίικων οικογενειών σήμερα χωρίζουν πάντα με βάση τις στατιστικές…

Ο άθλιος, αμόρφωτος, πρώην  εκδοροσφαγέας γουρουνιών, όσιος Χριστόφορος Παπουλάκος, αποτελεί πρότυπο επιστήμονα για τη σύγχρονη Ρωμιοσύνη.

     Στη χώρα της Ρωμιοσύνης μπορεί κανείς ν’ αγοράσει οποιοδήποτε πτυχίο ή δίπλωμα του αρέσει φυσικά χωρίς να το έχει σπουδάσει (οδήγησης, γιατρού, εναλλακτικού, αρχιτέκτονα κ.ά.). Άλλωστε είμαστε και η χώρα του «ό,τι δηλώσεις είσαι»…

     Οι Νεορωμιοί είναι και ρατσιστές, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Ε.Ε. Αποτελεί κοινό μυστικό η ρατσιστική και απαράδεκτη πρακτική τους να βαφτίζουν αλλοδαπούς ως χριστιανούς Ορθόδοξους (κυρίως Αλβανούς) και να τους αλλάζουν τα ονόματα σε χριστιανορωμαίικα, για να τους δεχθούν σε δουλειές ή ακόμα και σε παρέες. Ας θυμηθούμε επίσης την νίκη της ποδοσφαιρικής ομάδας της εθνικής Αλβανίας επί της δικής μας πριν τέσσερα χρόνια περίπου. Κάθε προσπάθεια πανηγυρισμού Αλβανών μεταναστών πνίγηκε μέσα σε επεισόδια και ξυλοδαρμούς. Οι παντός είδους παράνομων αλλοδαπών (εισήχθησαν απ’ την Ρωμαίικη κυβέρνησή μας, για να εισπράττουν οι πολιτικοί μας τις επιχορηγήσεις της Ε.Ε.) αποτελούν σήμερα τον αποδιοπομπαίο τράγο και την δικαιολογία για την οικονομική και κοινωνική κατάντια της χώρας, σύμφωνα με την ρατσιστική άποψη που συνεχώς ενισχύεται απ’ τους εθνικιστές. Και κυρίως γι’ αυτούς «οι Αλβανοί φταίνε για όλα…». Που πηγαίνει άραγε αυτή η χώρα… 

     Στην Μπανανιο-ρωμιοσύνη είμαστε και οι μέγιστοι ξερόλες. Όποιον Ρωμιό ρωτήσεις για οτιδήποτε, ξέρει… ξέρει τα πάντα και για τα πάντα… «άσε τώρα, εγώ θα σου πω…».

Οι συμπολίτες μας Νεορωμιοί ζουν πραγματικά στον κόσμο τους και σε κατάσταση αφασίας: «Ένας στους δύο Έλληνες πολίτες (53%) δηλώνει ικανοποιημένος από την καθημερινή του ζωή» (Ευρωβαρόμετρο έτος 2009). Δηλαδή για τον έναν στους δύο Νεορωμιούς του βολέματος, του καναπέ και του φραπέ, «πέρα βρέχει». Όλα γι’ αυτόν θα έρθουν εξ’ αποκαλύψεως, χωρίς να κοπιάσει, να προσπαθήσει…

     Είναι δυστυχώς πολύ βαριά η Ελληνική κληρονομιά, που κουβαλάμε σήμερα στις ρωμαίικες καμπούρες μας και φυσικά δεν το έχουμε καταλάβει. «Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μία κοσμοθεωρία πλήρης. Ένα τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος… Δεν είναι τυχαίο, που λέξεις ελληνικές όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης, αλλά και ο ουρανός και ολόκληρο το σύμπαν είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού… Όχι δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στην χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν Έλληνες, ονομάζονται Έλληνες» («Γκέμμα» σελ.112).

Παιδεία, Πολιτισμός, Τέχνες:

Λέξεις ανύπαρκτες για το Ρωμιό

«Στην Ελλάδα η κουλτούρα είναι κάτι σαν δεύτερη κατηγορία, όσο πιο μέτριος είναι κάποιος τόσο καλύτερος… Εμένα η Ελλάδα μου πρόσφερε μόνο ζήλεια και φθόνο…» (Άντζελα Ισμαήλου, σκηνοθέτης με καριέρα στο εξωτερικό).

  Η παιδεία για το σύγχρονο Ρωμιόπουλο είναι απούσα, αφού κάθε παιδί ξεκινά τη ζωή του με πολλά μειονεκτήματα σε σχέση με τα παιδιά πιο προηγμένων λαών. Θρησκευτικός προσηλυτισμός, κακή διατροφική αγωγή, παχυσαρκία, πολυφαρμακία, έλλειψη γυμναστικής, κακές συνήθειες (κάπνισμα, αλκοολισμός, ναρκωτικά) και ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που υστερεί τραγικά σε γνώσεις και σε παιδεία, συνδυάζονται με μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα χαμηλών προσδοκιών και ρηχών αξιών. Ηθικές αξίες όπως τιμιότητα, ευθύτητα, φιλία, ανδρεία, σωφροσύνη, αλληλεγγύη προς τον πλησίον, προθυμία, συμπόνια εμφανίζονται σαν εξαιρέσεις στην Ρωμαίικη καθημερινότητά μας.

     Οι νέοι μας συνεννοούνται μεταξύ τους πλέον με την νέα ρωμαίικη μόδα την γλώσσα των Greeklish. Πρόκειται για μία κορακίστικη και ακαταλαβίστικη γλώσσα, που στην κυριολεξία δεν μιλιέται και δεν διαβάζεται (!) αφού οι χρήστες χρησιμοποιούν Λατινικούς χαρακτήρες με Ελληνικές έννοιες! Την λαίλαπα αυτή την εισήγαγε το ίδιο το Ρωμαίικο παρακράτος μας σε δημόσιες πινακίδες, δημόσια έγγραφα, στην τηλεόραση και αλλού.

 

Επίσημο κρατικό στρατιωτικό έγγραφο γραμμένο σε Greeklish...

To ψάρι βρωμάει από το κεφάλι...

     Οι Νεορωμιοί αντιθέτως διασκεδάζουν μέσω πλύσης εγκεφάλου τους πηγαίνοντας στους κινηματογράφους παρακολουθώντας τις Χολλυγουντιανές και Ρωμαίικες προπαγανδιστικές παρωδίες. Ένα βασικό μέσο διασκέδασης (ουσιαστικά ολοκληρωτικής αποβλάκωσης) είναι η τηλεόραση με τα τηλεσκουπίδια της «κι η Παλάμπραινα γυμνή χαϊδεύει δώρο συσκευή, σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο» (Τζίμης Πανούσης «Νεοέλληνας»). Το Διαδίκτυο χρησιμοποιείται επίσης αποβλακωτικά (βλέπε Face book), και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (τύπου Play station) αποβλακώνουν κυρίως τα μικρά παιδιά.

     Πρότυπα της Ρωμαίικης νεολαίας μας είναι τα μοντέλα, οι πνευματικοί, οι κοκάκηδες τραγουδιστές και ηθοποιοί, οι ντοπαρισμένοι αθλητές, οι μπάρμενς-μπαργούμενς, οι τηλεπαρουσιαστές, οι τηλεοπτικές γλάστρες, οι πανελίστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι τηλελλαδέμποροι και διάφοροι άλλοι υπάνθρωποι της Ρωμαίικης decadence. Όνειρα των νέων αποτελούν τα ακριβά αυτοκίνητα-μοτοσυκλέτες, οι βίλλες, οι καριέρες, μία θέση στο δημόσιο, τα ταξίδια και ο άκρατος νεοπλουτισμός. Αγαπημένα βιβλία της νεολαίας (και όχι μόνο) είναι τα κουτσομπολίστικα περιοδικά, οι τσόντες (πλέον ελεύθερα στο internet), οι αθλητικές εφημερίδες, περιοδικά για αυτοκίνητα, αστρολογία κ.ά. Όσο για πνευματικά έργα (επιστημονικά, φιλοσοφία, ψυχολογία, ιστορία) ούτε λόγος να γίνεται. «Ο κλασικός, ο μ..., ο Έλληνας» Γεωργίου speaking…

Ρωμιοσύνη τα κάλλη σου. Στη φωτογραφία ο αρχαιολογικός χώρος του νεολιθικού οικισμού Στρόφιλα Άνδρου, ο οποίος χρησιμοποιείται ως χωματερή. Η Ρωμιοσύνη σε όλα τα επίπεδά της δεν είναι τίποτε άλλο από μία  απέραντη χωματερή…

     Η Ρωμαίικη αθλιότητα εμφανίζεται στην τέχνη (δείτε γύρω σας όλα τα καταθλιπτικά και κακότεχνα έργα γλυπτικής, ζωγραφικής κ.ά.), στην αρχιτεκτονική (οι τραγικές πολυκατοικίες και μονοκατοικίες στις οποίες ζούμε, οι άθλιες μπετόχτιστες εκκλησίες, τα δημόσια κτίρια-κουτιά). Απ’ την καταθλιπτική μουσική των κουτσαβάκηδων και της μαγκιάς εισαγόμενη απ’ την Σμύρνη και τ’ Αϊβαλί, βουτηγμένη στο αλκοόλ και το χασίσι, φθάνουμε στη μεταπολεμική μιζέρια, στο κλάμα και στον οδυρμό της μετανάστευσης του Καζαντζίδη και του Νταλάρα, για να καταλήξουμε σήμερα στα απαράδεκτα και παρακμιακά λαϊκά και σκυλάδικα της Βανδή, της Βίσση και του Γονίδη. Αθλιότητα εμφανίζεται και στο Ρωμαίικο θέατρο σκιών και κινηματογράφο, απ’ την κακομοιριά του Καραγκιόζη, του Χατζηαβάτη και των άλλων αθλίων ραγιάδων αντι-ηρώων μαριονετών της Τουρκοκρατίας, φθάνουμε στην αθλία εποχή του Ξανθόπουλου, της Μερκούρη και της ψωνισμένης Βουγιουκλάκη, μέχρι την αποκαρδιωτική και ατάλαντη σημερινή εποχή του Γλέτσου, του Τζώρτζογλου και της Ντενίση.

     Ο φιλόσοφος Πλούταρχος αντικαταστάθηκε απ’ τον Ρωμιό τραγουδιστή της καψούρας και του γαρύφαλλου, Πλούταρχο, τα αποφθέγματα του φιλοσόφου Σωκράτη, απ’ τα μάγκικα λογοπαίγνια του «κόκκινου φιλοσόφου» ή πράκτορα «crocus» Σωκράτη Κόκκαλη… και πάει λέγοντας…

     Σ’ ένα απ’ τα πολλά ατοπήματα που έχει υποπέσει η ανύπαρκτη ρωμαίικη υποκουλτούρα είναι τελευταία και ο διασυρμός για άλλη μία φορά της χώρας-μπανανίας, απ’ την λογοκρισία και περικοπή της ταινίας μικρού μήκους του Κώστα Γαβρά (που επέβαλε το πολιτικοθρησκευτικό κατεστημένο μας), για την ιστορία της Ακρόπολης και τις διαχρονικές κακοποιήσεις που υπέστη το μνημείο, απ’ τους ρωμαιοχριστιανούς ιερείς και υπηκόους τους. (Βλ. Οργισμένα ράσα και νεοραγιάδες).

Aγία Φωτεινή Μαντινείας. Μία εκκλησία φτιαγμένη ολοκληρωτικά από τα ερείπια αρχαίων οικοδομημάτων. Ο θάνατός σου, η ζωή μου… Το ανοσιούργημα αυτό ξεπερνά σε φρικαλεότητα ακόμα και το τέρας Φρανκεστάιν. (Βλ. Η Θαμμένη Ελλάδα).

Επίλογος

«Αν ήξερα παλαιότερα πόσο ζώα είναι οι Έλληνες θα τους διοικούσα από την εποχή, που ήμουν δεκανέας» (Στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης, πρωθυπουργός της Ρωμιοσύνης 1925-1926).

  Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να προσβάλλει, ούτε να κατακρίνει άδικα ούτε να υποβιβάσει τους Ρωμιούς συμπολίτες μας. Όσοι είναι ευχαριστημένοι απ’ την μίζερη και παρηκμασμένη Ρωμαίικη ζωή τους, ας συνεχίσουν την μοίρα και την αρρωστημένη πορεία προς τα βάραθρα της κατάντιας και της παρακμής, που τους οδηγεί η εξαθλιωμένη Ρωμιοσύνη. Όσοι όμως προβληματιστούν με τα στοιχεία του άρθρου και μπορέσουν και κοιτάξουν τους εαυτούς τους στον καθρέπτη, θα δουν αυτό το μέγεθος της κατάντιας μας, την Ρωμαίικη decadence.

Βαθιά πίσω στην ιστορία και ακόμα βαθύτερα μέσα μας στα άπατα της ψυχής μας, βρίσκεται και το αίτιο της αρρώστειάς μας. Η Ρωμιοσύνη είναι καρφωμένη πάνω μας απ’ την στιγμή της γέννησής μας στα σταυρουδάκια του νονού και τις λαμπάδες μας, πάνω απ’ την κούνια μας στην εικόνα του Χριστού, της Παναγίας και των λοιπών Ρωμιών αγίων της, καρφωμένη στα σπίτια μας, στα σχολεία μας, στα δικαστήριά μας, σε καταστήματα, παντού γύρω μας. Η Ρωμιοσύνη είναι η ίδια η κατάντια και η παρακμή, ένα θανατηφόρο μικρόβιο και μία ανίατη νόσος που πλανάται ως σαρκοβόρο φάντασμα στις γκρίζες τσιμεντουπόλεις μας. «Ο δούλος του θεού γεννήθηκε, ο δούλος του θεού βαπτίσθηκε, ο δούλος του θεού παντρεύτηκε, ο δούλος του θεού πέθανε». Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε δούλοι, Ρωμιοί, Ραγιάδες. Η Ρωμιοσύνη καραδοκεί πάντοτε ψαλιδίζοντας τα φτερά μας, γκρεμίζοντας τα όνειρά μας, εξανεμίζοντας κάθε ελπίδα προόδου μας, τρώγοντας τα παιδιά μας σαν άλλος Κρόνος, στο τραγούδι του Ρίτσου… «Η Ρωμιοσύνη», «και κει που πάει να σκύψει… με το λουρί στο σβέρκο…να τη να τη, πετιέται κι αντριεύει και θεριεύει»...

     Είναι στο το χέρι μας ν’ αλλάξουμε την πορεία αυτού του τόπου όχι όμως με λόγια, αλλά με έργα. Ας γκρεμίσουμε κι ας ξεκαρφώσουμε την Ρωμιοσύνη από παντού γύρω μας. Ας βγάλουμε την Ρωμιοσύνη μέσα απ’ τα σωθικά μας, ας την σβήσουμε μέσ’ απ’ την ψυχή μας. Η Ελληνική παιδεία, αυτό που η Βυζαντινή πλέμπα και η χριστιανική Ρωμιοσύνη αποκαλούσε για χίλια τριακόσια περίπου χρόνια ως «νόσο των ανόσιων, μιαρών και αλητήριων Ελλήνων», είναι το μοναδικό αντίδοτο για την κληρονομική και βαριά νόσο της Ρωμιοσύνης. Είναι η παιδεία, που αγνοούν παντελώς, που μίσησαν και ακόμα μισούν θανάσιμα οι Ρωμιοί κάτοικοι του τόπου μας, αλλά θαύμασαν, λάτρεψαν και οικειοποιηθήκαν στην πράξη κι όχι στα λόγια, όλες οι προοδευμένες και πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Η παιδεία, που θεράπευσε πολλές άλλες άρρωστες κοινωνίες βαρβάρων λαών. Σήμερα όμως οι βάρβαροι της Ευρώπης και του κόσμου είμαστε εμείς, οι ανάξιοι και επιλήσμονες Ρωμιοί! Γιατί όπως λέει και ο ποιητής «…σε τούτη εδώ την γη, ο ήλιος δεν θα ξαναβγεί… γιατί παραμιλάει ο γαϊδαράκος»…

     «Έλληνες θα πει δύο και δύο τέσσερα στη γη, όχι δύο και δύο εικοσιδύο στον ουρανό... Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα. Έλληνες θα πει... στους Δελφούς το “γνώθι σαυτόν”. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες... Όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: “προσδοκώ ανάσταση νεκρών”...Όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου…» («Γκέμμα» κεφ. Ελληνοέλληνας σελ. 124).

     Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ρωτούσαν τί πρεσβεύεις ή τί λες, αλλά «τί ποιείς» ή «τί πράττεις»…

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"