Ο Μελισσοκόμος (1986) [μετά την ταινία διαβάστε την Κριτική SevenArt]

Ο Σπύρος, δάσκαλος σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπου πέρασε όλη του τη ζωή, μετά το γάμο της κόρης του και την αναχώρηση του γιου του που θα συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα, ξαναρχίζει κι αυτός το ταξίδι του, εγκαταλείποντας τη διδασκαλία, το σπίτι, τη γυναίκα του, διασχίζοντας τη χώρα με τις κυψέλες, όπως έκαναν ανέκαθεν ο πατέρας του κι ο πατέρας του πατέρα του, ακολουθώντας το δρόμο της Άνοιξης, το δρόμο των μελισσών.

Η συνάντησή τους με μια κοπέλα θα ξαναζωντανέψει παλιά συναισθήματα κι αναμνήσεις.
Για κείνον, το παρελθόν είναι όλα, για κείνην, δεν είναι τίποτα.
Ο Σπύρος, όμως, παλιός «αριστερός» και αγωνιστής, είναι μόνος του με το παρελθόν του και πολύ κουρασμένος πια για να επιμείνει στον αγώνα της ζωής:
θα πεθάνει αφημένος στην επίθεση των ίδιων του των μελισσών...

Αγγλικός Τίτλος: The Beekeeper...

Είδος: Δραματική
Διάρκεια: 120'
Γλώσσα: Ελληνικά, Γαλλικά
Χώρα: Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Σενάριο: Θόδωρος Αγγελόπουλος, Δημήτρης Νόλλας, Tonino Guerra (Συνεργάτης)

Ηθοποιοί: Marcello Mastroianni (Σπύρος), Νάντια Μουρούζη (κοπέλα), Serge Reggiani (άρρωστος), Τζένη Ρουσέα (γυναίκα του Σπύρου), Ντίνος Ηλιόπουλος (φίλος του Σπύρου, μηχανικός προβολής), Βάσια Παναγοπούλου, Δημήτρης Πουλικάκος, Χριστόφορος Νέζερ, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Νίκος Κούρος, Γιάννης Ζαβραδινός, Κώστας Κωνσταντόπουλος, Κώστας Τύμβιος, Ντόρα Βολανάκη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Σταμάτης Γαρδέλης, Στράτος Παχής, Μιχάλης Γιαννάτος

Κριτική SevenArt:

Το χειμώνα ήταν ο δάσκαλος του χωριού, ο παλιός αριστερός, ο σπουδαγμένος σοφός της επαρχίας. Μόλις ο καιρός ξάνοιγε γινόταν ο μελισσοκόμος που τρέχει πίσω από την Άνοιξη για να θρέψει την ψυχή του. Μια μέρα που την προετοίμαζε από καιρό – μόλις βρήκε στην Ελένη του και μια Ιθάκη για να αράξει – παραιτήθηκε από το σχολείο, έβαλε προσεκτικά τα μελίσσια του το ένα πάνω στ’,  άλλο και έφυγε για να βρει λουλούδια.

 

Όταν ο Σπύρος άφησε πίσω του το σπίτι με τους πολυκαιρισμένους τοίχους, δεν φανταζόταν ότι η ζωή στην επόμενη διασταύρωση θα του έστελνε κάποιον πιο μόνο από ’κείνον, κάποιον που δεν θα είχε παρελθόν να τον συντροφεύει. Κοντά στη δύση της ζωής του, κοίταξε πίσω και είδε ξανά τους φίλους του και μια φουρτουνιασμένη θάλασσα που σε λίγο θα ξεχείλιζε. Έσκυψε μέσα από το παράθυρο που έβλεπε τον κόσμο όταν ήταν παιδί. Βρήκε και την Άνοιξη, αλλά όταν προσπάθησε να την κρατήσει κατάλαβε ότι δεν ήταν δική του, κι έτσι την άφησε ελεύθερη για να μπορεί εκείνη να επιστρέφει όποτε το θελήσει.

 

Όπου κι αν πήγαινε κουβαλούσε μαζί τα μελίσσια του, σαν αποσκευή και σαν μνήμη, σαν διάφανο κομμάτι από το σώμα του. Η ψυχή του όλη ήταν συνεχώς απλωμένη μπροστά του, κλεισμένη σε μικρά άσπρα κουτιά, περιμένοντας τη μέρα που εκείνος θα απ ασφαλίσει το σκέπαστρο.

Η ερμηνεία του μεγάλου Μαρτσέλο Μαστρογιάννι στο ρόλο του Σπύρου – η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία, ούτε συναντάται πρώτη φορά στο έργο του Αγγελόπουλου - είναι κάτι παραπάνω από καθηλωτική. Άξια στο πλευρό του η νεαρή τότε Νάντια Μουρούζη, που την εποχή εκείνη έκανε τα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο. Όσον αφορά τους συντελεστές που βρέθηκαν μαζί με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο πίσω από τις κάμερες, την φωτογραφία επιμελήθηκε ο επί μακρόν συνεργάτης του Γιώργος Αρβανίτης, ενώ η μουσική που έντυσε τα πλάνα της ταινίας ανήκει στην υπέροχη Ελένη Καραϊνδρου. 

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"