Σχετικό: Αντί επικήδειου… στον "Άλκη", τον δικό μας Αντώνη Καρρά
Στον Αλκη – Αντώνη Καρρά
Στεκόμουν και αγνάντευα τον βρώμικο τον βάλτο
κι αναμεσά του έλαμπε ένα ψηλό ελάτι !
Ήταν κάποτε βουνό με καθαρό αέρα,
όμως βάλτος εγίνηκε και βούρκος σιχαμένος.
- Κυρ-έλατε περήφανε τι στέκεις εδώ πέρα;
τα φίδια πως ανέχεσαι τα χέρια να σου σφίγγουν;
στου βούρκου αυτού την σιχασιά για πες μου τι γυρεύεις;
και πες μου πως δεν έφυγες εις το βουνό ν΄ ανέβεις ;
ο βούρκος θα σε καταπιεί κι ο βάλτος θα σε φάει,
κι ο βρώμικος αέρας του τα φύλλα σου θα κάψει !
- Ακου ! μου λέει ο έλατος, εδώ έχω ριζώσει
και όρθιος θα στέκομαι τα φίδια να με βλέπουν,
να σκύβουν το κεφάλι τους και να λοξοδρομούνε.
Για να θυμούνται όλοι αυτοί τι ήταν και τι γίναν
και πως απ’ το ψηλό βουνό στο βούρκο καταντήσαν.
Για τούτο και ‘γω στέκομαι,
δεν πέφτω και δεν φεύγω,
ούτε μπορούν όλοι αυτοί στον βούρκο να με σπρώξουν.
Είναι μικρά τα χέρια τους τον έλατο ν’ αγγίξουν.
Κι αν είναι κι έλθει η ώρα μου να πείτε στον βαρκάρη:
μην το κοιτάς τον έλατο που έφαγαν τα χρόνια,
αγέρωχος στεκότανε καταμεσής στο βούρκο.
Βαρκάρης ήτανε κι αυτός για την ελευθερία.
Ταξίδεψε στο πέλαγο πάνω σ΄ ένα σανίδι.
Μ’ αντί για πλούτη ή τροφές Ελλάδα κουβαλούσε,
αυτός ήταν ο πλούτος του κι αυτή ήταν η τροφή του:
ελευθερία για το λαό, δημοκρατία για όλους.
Ακου λοιπόν κυρ Χάροντα και πες εκεί που ορίζεις,
τον έλατο που άδραξες σ’ ένα βουνό να στήσεις,
εκεί που στήνεις στη σειρά κι όλα τα παλικάρια,
να ‘ χει αγνάντι να κοιτά όσα έχουν να γίνουν.
Στον Αλκη – Αντώνη Καρρά
Στεκόμουν και αγνάντευα τον βρώμικο τον βάλτο
κι αναμεσά του έλαμπε ένα ψηλό ελάτι !
Ήταν κάποτε βουνό με καθαρό αέρα,
όμως βάλτος εγίνηκε και βούρκος σιχαμένος.
- Κυρ-έλατε περήφανε τι στέκεις εδώ πέρα;
τα φίδια πως ανέχεσαι τα χέρια να σου σφίγγουν;
στου βούρκου αυτού την σιχασιά για πες μου τι γυρεύεις;
και πες μου πως δεν έφυγες εις το βουνό ν΄ ανέβεις ;
ο βούρκος θα σε καταπιεί κι ο βάλτος θα σε φάει,
κι ο βρώμικος αέρας του τα φύλλα σου θα κάψει !
- Ακου ! μου λέει ο έλατος, εδώ έχω ριζώσει
και όρθιος θα στέκομαι τα φίδια να με βλέπουν,
να σκύβουν το κεφάλι τους και να λοξοδρομούνε.
Για να θυμούνται όλοι αυτοί τι ήταν και τι γίναν
και πως απ’ το ψηλό βουνό στο βούρκο καταντήσαν.
Για τούτο και ‘γω στέκομαι,
δεν πέφτω και δεν φεύγω,
ούτε μπορούν όλοι αυτοί στον βούρκο να με σπρώξουν.
Είναι μικρά τα χέρια τους τον έλατο ν’ αγγίξουν.
Κι αν είναι κι έλθει η ώρα μου να πείτε στον βαρκάρη:
μην το κοιτάς τον έλατο που έφαγαν τα χρόνια,
αγέρωχος στεκότανε καταμεσής στο βούρκο.
Βαρκάρης ήτανε κι αυτός για την ελευθερία.
Ταξίδεψε στο πέλαγο πάνω σ΄ ένα σανίδι.
Μ’ αντί για πλούτη ή τροφές Ελλάδα κουβαλούσε,
αυτός ήταν ο πλούτος του κι αυτή ήταν η τροφή του:
ελευθερία για το λαό, δημοκρατία για όλους.
Ακου λοιπόν κυρ Χάροντα και πες εκεί που ορίζεις,
τον έλατο που άδραξες σ’ ένα βουνό να στήσεις,
εκεί που στήνεις στη σειρά κι όλα τα παλικάρια,
να ‘ χει αγνάντι να κοιτά όσα έχουν να γίνουν.
"Μου την έλυσε την απορία:
πως και γιατί ένας έλατος στεκόταν ανάμεσα στα ερπετά του βούρκου ... "
Δημήτρης Καραμήτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.